Eindrapport Alpine: De constante factor in 2021

Het Formule 1-seizoen van Alpine

Rapportcijfer: 7,3

Drie grote wijzigingen stonden begin 2021 op het programma bij deze renstal. Allereerst werd de naam Renault omgedoopt tot Alpine en keerde door het vertrek van Daniel Ricciardo een oude bekende terug in de paddock. Na een onderbreking van twee seizoenen keerde Fernando Alonso weer terug op het hoogste niveau in de racerij. Voor de Spaanse wereldkampioen betekende dit ook een hernieuwde samenwerking met het team, tussen 2003 en 2006 en in 2008 en 2009 reed Alonso al voor de formatie uit Enstone. De derde grote verandering was het vertrek van teambaas Cyril Abiteboul. De Fransman verliet het team na zeven seizoenen, waarna Alpine koos voor een alternatieve managementstructuur. Dit betekende dat een functie als teambaas kwam te vervallen, maar er twee verantwoordelijken aangesteld werden. Marcin Budkowski zou de fabriek draaiende gaan houden, terwijl Davide Brivio op het circuit de boel zou delegeren. Alles wat op en naast de baan zou gaan gebeuren, moest worden doorgegeven aan Alpine CEO Laurent Rossi. Een gewaagde strategie, maar het pakte best goed uit.

Het seizoen van 2021 werd voor Alpine naar eigen zeggen meer een overgangsjaar, aangezien alle pijlen op 2022 werden gericht. Het jaar waarin de technische reglementen over de kop gaan en de pikorde er wellicht heel anders komt uit te zien, oftewel Alpine ruikt zijn kansen. Ondanks dat de focus meer op het volgende seizoen lag, werd 2021 nou niet echt een jaar om te vergeten. In positieve zin overigens. Het werd het jaar waarin Team Enstone zijn eerste zege haalde sinds Australië 2013 en Alpine de eerste zege pakte sinds - en dan rekenen we de Renault-historie gemakshalve even mee - de Japanse Grand Prix in 2008. Toen was het Fernando Alonso die als eerste over de finish kwam op de Fuji Speedway. Nu werd het een Fransman voor een Frans team. Beter kun je het toch niet krijgen in de koningsklasse.

De gedroomde zege

Hoewel de herstart van Alonso wat stroef begon door een fietsongeluk en een daaropvolgende operatie, hoefde Alpine toch niet te vrezen voor zijn deelname. De Spaanse coureur was op tijd fit voor de wintertest in Bahrein. De test werd zonder veel problemen doorlopen en eigenlijk kwamen de punten al vrij snel binnen voor Alpine. Dit mocht ook verwacht worden van een fabrieksteam. De eindposities lagen wel vaak hoog in de top-tien, waarop Alpine meldde dat er ook weinig ruimte was om verder naar voren te kunnen als een race relatief normaal zou verlopen. Het was ook de vraag hoe de strijd tussen Ocon en Alonso zich zou ontwikkelen. Naast de baan is het altijd goed gegaan tussen beide heren. De twee werkten hard voor het team en tot een clash kwam het niet, dit waarschijnlijk tot grote opluchting van de teamleiding.

Tot aan de Hongaarse Grand Prix was de wedstrijd in Azerbaijan met een zesde stek het beste resultaat voor de Fransen. In Boedapest kwam daar verandering in. Na een gekke race mocht Ocon zich in het vervolg Grand Prix-winnaar noemen en dat mede dankzij de hulp van ploegmaat Alonso. De Spaanse coureur hield in een stevig gevecht Lewis Hamilton rondenlang achter zich. Toen de Brit er eenmaal voorbij ging, was het gat naar Ocon dusdanig groot dat de Fransman uiteindelijk kon zegevieren. Daarna werd het weer business as usual voor Alpine. In Qatar kwam vervolgens het tweede succes. Alonso werd derde en mocht voor het eerst sinds 2014 weer de gang naar het podium maken. Dat kunstje herhaalde zijn Franse teamgenoot bijna in Saudi-Arabië. Helaas werd Ocon kort voor de meet voorbij gestoven door Valtteri Bottas. Alpine besloot na tweeëntwintig Grands Prix het seizoen op de vijfde plek in de eindstand.

Alpine reed een stabiel jaar, ondanks dat het de pijlen al op 2022 had gericht.