Exclusief interview met Ricciardo: "Soms denk ik, had ik maar voor een andere sport gekozen"

Wat is het meest frustrerende voor jou als sportman: dat je niet geregeld om de overwinningen kan meedoen of dat er soms grote kansen, zoals eerder dit jaar in Monaco, verloren gaan?

“Waarschijnlijk de gemiste kansen. Vooral omdat ze niet zo heel vaak voorbij komen. Als Lewis zoiets overkomt, dan krijgt hij een week later waarschijnlijk weer een nieuwe kans. Dat maakt het natuurlijk wel gemakkelijker om over zo’n moment heen te stappen.”

Dus je hebt geleerd dat als er zich een kans voordoet, je die met beide handen moet aangrijpen.

“Ja, absoluut. Monaco was erg frustrerend. Barcelona ook. Daar had ik ook een goede kans om te winnen. De Mercedes-coureurs gingen eraf en ik kwam aan de leiding. Zo’n kans krijg je waarschijnlijk niet weer, dus je gaat ervoor. Voor mijn gevoel heb ik die dag alles gedaan wat ik kon, maar het mocht kennelijk niet zo zijn. In Monaco kreeg ik weer een kans. Opnieuw deed ik alles wat ik kon. Ik zette de auto op pole, en we weten allemaal hoe het verder is gegaan. Dat was dus erg frustrerend, om er twee weken achter elkaar heel dicht bij te zijn, maar uiteindelijk met lege handen te staan.”

“Ik ben sinds de start van het seizoen al heel goed aan het rijden, maar ik heb nog niets gewonnen. En ondertussen praat iedereen over Max. Het was een combinatie van al die dingen, wat het frustrerend voor me maakte. Maar tegelijkertijd: zo gaat het soms in de sport. Aan de ene kant gaat het om het individu, maar aan de andere kant is het ook een teamsport. Je moet wel op andere mensen vertrouwen en je hebt nou eenmaal te maken met factoren waarop je zelf geen invloed hebt. Je moet ook de momenten niet vergeten waarop het team goede pitstops aflevert. Je wil je niet als een verwend kind gaan gedragen, maar het is soms moeilijk om die frustrerende momenten achter je te laten.”

Het publiek ziet je als iemand die altijd lacht en vrolijk is. Maar wordt er achter de schermen ook wel eens hard met de vuisten op tafel geslagen?

“Ik denk dat ik dat wel genoeg doe, maar ik draai nooit door. Ik heb nog nooit met een stoel gegooid of zoiets. Ik denk dat je er ook niet veel mee bereikt als je in de eninineersruimte tegen de jongens gaat lopen schreeuwen. Na de race in Monaco had ik bij mezelf zoiets van: ‘Goed, als ik nu naar de engineersruimte ga, dan wordt het geen vrolijke toestand. Of ik verlies mijn zelfbeheersing of er worden allemaal dingen gezegd waar niemand wat aan heeft, dus ik kan daar maar beter niet naartoe gaan. Ik ben vervolgens van het circuit gegaan en ben gewoon weggegaan. Ik kies liever voor die optie dan dat ik iedereen ga lopen uitschelden.”

Heb je voor je gevoel een nieuw niveau bereikt met je optreden in Q3 in Spanje? Alle aandacht ging op dat moment uit naar Max. Was je je bewust van het belang van jouw ronde?

“Dat was interessant, omdat ik voor mijn gevoel nog niet het perfecte rondje had gereden. Ik verbaasde mezelf met die ronde, maar ik had tegelijkertijd het gevoel dat er nog wel wat meer in had gezeten. Misschien is dat ook wel iets menselijks. Dat je denkt je dat tegen je limiet aan zit, maar dat je soms tot nog meer in staat blijkt te zijn. Zo was ik altijd in de veronderstelling dat ik mijzelf tot het uiterste aan het pushen was toen Daniil Kvyat nog mijn teamgenoot was, maar vervolgens kwam Max in het team. Ik denk dat ik mezelf in die kwalificatie inderdaad wel naar een hoger plan heb weten te tillen. Volgens mij hebben Max en ik sindsdien allebei wel een ander niveau gevonden.”

Je hebt in Duitsland je honderdste Formule 1-race gereden. Begin je nu niet een beetje ongeduldig te worden als het gaat om het kunnen meedoen voor de titel?

“Op sommige momenten ben ik dat zeker. Zo heb ik na de Grand Prix van Monaco geroepen dat ik nu 27 ben, maar nog steeds niets heb bereikt. Dat was gewoon het competitieve dat in mij zit, dat even naar buiten kwam, het enorme verlangen om te winnen. Maar als ik om mij heen kijk, dan zijn er ook een paar andere jongens die al een tijdje zitten te wachten op succes. Fernando Alonso heeft twee titels gewonnen en nu al tien jaar niets. Ik ben dus niet de enige die in deze situatie zit. Maar het heeft ook wel te maken met het feit dat ik zelf geloof dat ik er wel toe in staat ben."

Soms raak ik wel eens gefrustreerd over het feit dat onze sport zo complex is

Daniel Ricciardo

“Soms wens ik wel eens dat ik voor een andere sport had gekozen, een sport waarin je altijd je ware potentie kunt tonen. Tennis bijvoorbeeld. Daar kun je niet echt met smoesjes komen. Je hebt een racket en een bal. Het is erg rechttoe rechtaan. Soms raak ik wel eens gefrustreerd over het feit dat onze sport zo complex is. Ik kan vijfde worden, maar het gevoel hebben dat ik beter heb gereden dan alle anderen. Maar toch heb ik niet gewonnen. Dat is gewoon zoals het is. Maar ik heb natuurlijk zelf voor deze sport gekozen. Dit is mijn leven en ik hou er ontzettend van. Ik weet dat het niet altijd even gemakkelijk zal zijn, maar ik heb er vertrouwen in dat als ik hard blijf werken, ik mijn doel kan bereiken.”

Blijft het verslaan van Ferrari de voornaamste uitdaging voor het tweede deel van het seizoen?

“Ik denk dat dit een prima doel is. Ik zal nog steeds proberen om een race te winnen, maar ik weet dat het er dit jaar misschien niet in zit. Als ik de eerstvolgende ben achter de Mercedes-jongens, dan zal ik dat als een overwinning moeten zien. We staan nu voor Ferrari, wat goed is voor het constructeurskampioenschap. Dit is financieel gezien natuurlijk ook van groot belang. Het kan het team bovendien motiveren om iets meer geld uit te geven aan de auto. Het kan nu nog steeds beide kanten op.”

Geniet je van het hebben van een nieuwe teamgenoot?

“Zeker. Zoals ik eerder al zei, ik denk dat het me naar een hoger niveau heeft getild en Max presteert ook erg goed. Ik wil graag op de proef gesteld worden in de Formule 1. Natuurlijk is het mijn doel om wereldkampioen te worden, maar als ik dat niet word, dan kan ik in elk geval zeggen dat ik het geprobeerd heb en dan moet ik mezelf gewoon neerleggen bij het feit dat er iemand anders beter is dan ik. Als ik mezelf maar blijf ontwikkelen. Ik denk dat de komst van Max een goede uitdaging voor me is. Het is een beetje zoals toen Sebastian Vettel mijn teamgenoot was. Als ik er gewoon voor zorg dat ik het beter doe dan hij, dan kan dat alleen maar positief uitpakken voor mijn toekomst.”

Vind je alle aandacht voor Max niet irritant?

“Ik ben blij dat al die aandacht niet naar mij uitgaat, want het is redelijk hectisch, helemaal voor iemand die nog zo jong is. Maar hij is zeer volwassen. Hij loopt ook al een poosje mee. Ik vind het soms wel prettig om een beetje onder de radar door te vliegen en natuurlijk moet Max alle lof krijgen die hij verdient, maar ik zal er alles aan doen om ervoor te zorgen dat ik ook de lof krijg die ik verdien.”

Via onze Formule 1-verslaggever Jonathan Noble