Het grootste aantal dagen tussen twee races (in één seizoen)

Voor de Grand Prix van Australië komende zondag lijken alle seinen op groen te staan, maar boven de daarop volgende races in Bahrein (22 maart) en Vietnam (5 april) hangen donkere wolken. Inreisbeperkingen lijken een normaal verloop van de races in die twee landen in de weg te staan. Met het uitstellen van de Grand Prix van China, zou het zomaar kunnen dat de Grand Prix van Nederland 49 dagen na Melbourne de tweede race van het seizoen wordt. Een onoverbrugbaar gat in de kalender? Welnee!

Indianapolis 500

In jaren vijftig was de Formule 1 een vrij exclusieve Europese aangelegenheid. Coureurs waren veelal Europees, de teams waren Europees en ook de racelocaties waren Europees. Om het wereldkampioenschap enige internationale allure te geven, besloot de FIA al in het inaugurele seizoen om de Indianapolis 500 aan de kalender toe te voegen. Slechts weinig Europese Formule 1-teams waren echter genegen om voor één race in het seizoen de plas over te steken. Het WK bleef daardoor tegen de zin van de FIA in een uitermate Europees feestje.

Zomer in Buenos Aires

De redding voor de autosportfederatie kwam uit onverwachte hoek. De Argentijnse president Juan Peron vond dat zijn populariteit in eigen land wel een oppepper kon gebruiken. Gedragen door de successen van Juan Manuel Fangio besloot Peron de Formule 1 naar Buenos Aires te halen en de FIA ging hier gretig in mee: eindelijk zou het WK Formule 1 ook echt een globaal karakter krijgen. Logistiek was het een te grote tour de force om Argentinië en de start van het Europese seizoen in mei vlak na elkaar te laten plaatsvinden en dus koos de FIA er voor om de Grand Prix al in januari - in de Argentijnse zomer - te laten plaatsvinden. Het garandeerde niet alleen goed weer, maar gaf de teams ook voldoende tijd om auto’s, coureurs en personeel na afloop terug uit Zuid-Amerika naar Europa verscheept te krijgen. 

Vierhonderdduizend bezoekers

Naar schatting vierhonderdduizend mensen stroomden op 18 januari 1953 de hekken van het nieuwe Autodromo Juan y Oscar Gálvez binnen. De toeloop was zo groot dat sommige toeschouwers tijdens de race het circuit betraden. Dit leidde tot een zware crash van Ferrari-coureur Nino Farina waarbij dertien toeschouwers omkwamen. Tot grote teleurstelling van de fans werd de race niet gewonnen door Fangio zelve, maar door diens Italiaanse rivaal Alberto Ascari. Ondanks het trieste verloop van de dag en het ontbreken van Argentijns succes werd de Grand Prix ook in de jaren daarna in januari of begin februari georganiseerd. Omdat het reguliere, Europese F1-seizoen pas in mei begon, ontstond zo aan het begin van het seizoen een jaarlijkse spring break van een maand of vier.

Zuid-Afrika neemt plaats Argentinië in

Met het wegvallen van de Grand Prix van Argentinië in 1961 leek dit gat te verdwijnen, maar halverwege de jaren zestig meldde Zuid-Afrika zich. Ook die race werd om logistieke en klimatologische redenen in januari afgewerkt. Tussen de eerste Zuid-Afrikaanse Grand Prix op 1 januari(!) 1965 en de Europese opener in Monaco op 30 mei van dat jaar zaten maar liefst 150 dagen, het grootste gat ooit tussen twee races in één seizoen. Dat is nog eens geduld hebben.

Grootste aantal dagen tussen de eerste twee races van een seizoen: