Analyse

Analyse: Sainz naar Ferrari, een briljante zet of groot risico?

Het is voor nagenoeg iedere coureur een jongensdroom: voor Ferrari rijden in de Formule 1. Voor Carlos Sainz gaat die droom vanaf 2021 in vervulling. Prachtig natuurlijk, maar zit er ook een keerzijde aan deze overstap? Motorsport.com analyseert de transfer van Sainz junior naar de trots van Maranello.

Carlos Sainz in Ferrari-pak

Carlos Sainz in Ferrari-pak

Daags na het persbericht waarin het afscheid van Sebastian Vettel werd aangekondigd, wist Motorsport.com al te melden dat Carlos Sainz jr. zijn plaats vanaf 2021 inneemt. Het is voor de 25-jarige Madrileen natuurlijk een schitterende promotie en eentje die bij zijn persoonlijke ontwikkeling past. Waar hij in 2015 moest opboksen tegen mede-debutant Max Verstappen en een jaar later promotie binnen de Red Bull-gelederen misliep, heeft hij zich nadien lovenswaardig ontwikkeld.

Sainz is gegroeid, lijkt klaar voor Ferrari

Bij Renault, maar vooral bij McLaren. Hij kreeg bij het laatstgenoemde team de schone taak mee om Fernando Alonso op te volgen, maar heeft dat met verve gedaan. Waar zijn illustere landgenoot een bron van onrust was, ontwikkelde Sainz zich juist tot een solide kracht. Verlost van het Red Bull-juk kwam hij tot bloei, zeker toen Zak Brown en Andreas Seidl de zaakjes achter de schermen steeds beter voor elkaar kregen en McLaren uit het dal krabbelde. De persoonlijke en collectieve ontwikkelingen gingen hand in hand. Een eerste F1-podium in 2019 en de titel 'best of the rest' zijn daar voor Sainz nog altijd stille getuigen van.

In dat opzicht komt de promotie van Sainz op een logisch moment, het past bij zijn carrièrepad. Dat pad heeft hij iets geleidelijker afgelegd dan Verstappen, die al op 18-jarige leeftijd voor de leeuwen werd gegooid bij een topteam. Sainz heeft op zijn beurt kunnen wennen bij middenmotor Toro Rosso, kunnen doorgroeien bij subtopper McLaren en kan vanaf 2021 idealiter scoren bij het topteam Ferrari. Qua persoonlijke ontwikkeling en 'race craft' lijkt hij er klaar voor. Zo neemt hij zelden nog onverantwoorde risico's en heeft hij net als Verstappen zijn lesje geleerd om soms net dat halve metertje extra te laten, om eieren voor z'n geld te kiezen dus. Over de 'coureur Sainz' bestaan weinig twijfels meer. Als hij niet zoals Pierre Gasly bezwijkt onder de druk van een topteam, zit hij ogenschijnlijk op het door Ferrari gewenste niveau.

 

Kan Sainz zich wel schikken in de rol van tweede rijder?

Maar op andere vlakken bestaan er wel vraagtekens. Want past Sainz in de gewenste rolverdeling? In Maranello is het toekomstplan helder. Met Charles Leclerc heeft Ferrari de beoogde kopman al lang en breed binnen. Met zijn debuutseizoen in het scharlakenrood en zijn zeges op Spa en Monza heeft de Monegask binnenskamers ook al veel krediet opgebouwd: hij is de kroonprins van Ferrari en niemand anders. Die vaststelling leidde vorig jaar al tot interne spanningen, kopzorgen voor Mattia Binotto en uiteindelijk tot een haast onvermijdelijke clash met teamgenoot Vettel in Brazilië.

Een herhaling van zetten valt met Sainz om meerdere redenen niet uit te sluiten. Allereerst doordat de Spanjaard ook behoorlijk rap is en zich niet zonder slag of stoot zal schikken in de rol van tweede rijder. Zelfs als daar zwart-op-wit afspraken over zijn gemaakt, is de praktijk vaak weerbarstiger. Het bloed van een sportman kruipt toch waar het niet gaan kan. Het was in 2015 en begin 2016 ook al te zien in de onderlinge strijd met Verstappen. Toegegeven: destijds mikten beide jonge honden op promotie en zochten ze daarvoor de grens op. Die situatie viel dus niet helemaal te vergelijken met zijn aanstaande Ferrari-stint, maar toch. Het zegt wel iets over de aard van het beestje. Als hij Leclerc het vuur aan de schenen kan leggen - en waarom niet, dat is gezien zijn staat van dienst best reëel - dan valt een nieuwe onderlinge strijd niet uit te sluiten. Allerminst zelfs.

Interne strijd? Sainz en zijn 'politiek sterk onderlegde' vader

Het bovenstaande duidt nog op een strijd op het asfalt, maar het spel achter de schermen is minstens zo interessant. Van alle Formule 1-teams valt Ferrari het meest als een politieke slangenkuil te bestempelen, met verschillende stromingen en uiteenlopende belangen. Tel daarbij op dat de familie Sainz ook een reputatie heeft opgebouwd op dat vlak - vooral vader Carlos Sainz senior - en alle ingrediënten voor politieke spanningen lijken aanwezig. Of zoals Helmut Marko het afgelopen winter nog aan Motorsport.com uitlegde: "Of Sainz senior een vader is die veel aan politiek doet? Dat zou ik niet zo formuleren, maar hij is wel zo’n racevader die niet meer objectief kan inzien wat verstandig is. En ook een racevader die alleen dingen wil, waarvan hij gelooft dat ze goed voor zijn zoon zijn."

 

Bij Red Bull is dit binnenskamers al één van de grote ergernissen gebleken, zeker in combinatie met het eveneens uitgesproken 'kamp Verstappen'. Ter nuance, ook hiervoor geldt: in de Toro Rosso-periode moest er door beide talenten keihard aan worden getrokken om een F1-carrière op te bouwen en om promotie af te dwingen. Die situatie is dus niet één-op-één te vergelijken met Ferrari, al legt het wel één van de potentiële valkuilen bloot. Als Ferrari Sainz toch in de rol van tweede rijder probeert te drukken, zal Sainz senior zich niet ongemoeid laten. Hij beheerst de kunsten van het politieke spel immers nog steeds en zal waarschijnlijk niet schromen om die in te zetten. Het klinkt juist binnen Ferrari als een licht ontvlambare combinatie, rust is ook op dit vlak allerminst gegarandeerd.

Geen typische tweede rijder, wel smullen voor fans

Resumerend is Sainz geen schoolvoorbeeld van een tweede rijder. Niet qua geldingsdrang en ook niet qua persoonlijkheid. Als Ferrari wel op zoek zou zijn naar een soort Rubens Barrichello om de kopman te ondersteunen, dan is de keuze voor Sainz best opmerkelijk. Nog los van de haalbaarheid had één man uit het huidige rijdersveld perfect aan dat plaatje voldaan: Valtteri Bottas. De Fin is door Toto Wolff al eens de 'ideale wingman' genoemd en dat is veel meer dan een lullige verspreking. Het is de waarheid. In combinatie met zijn Mercedes-kennis zou hij voor Ferrari zeer interessant zijn, maar waarschijnlijk ook onhaalbaar. Een tweede optie voor zo'n rol zou Nico Hülkenberg zijn geweest, ook in alles een typische tweede rijder. De Duitser is bereid om zichzelf koest te houden en al helemaal in de huidige situatie, waarin hij geen F1-zitje meer heeft en alles van Ferrari meteen met beide handen zou aanpakken.

Sainz voldoet op het eerste oog minder aan het geschetste plaatje van tweede man, in een dienende rol voor Leclerc. In die zin is de keuze van Ferrari verrassend te noemen. Dat geldt ook voor de leeftijden: de gemiddelde leeftijd van Leclerc en Sainz zal in 2021 nog geen 25 jaar bedragen. Voor Ferrari - dat doorgaans voor gevestigde namen en ervaring kiest - is dat ongekend. Het is zelfs het jongste rijdersduo sinds 1968. Al die facetten maken deze transfer voor de neutrale fan tot een zegen. Twee jonge en competitieve rijders bij een topteam is immers een uitgelezen kans op spektakel. Maar of het voor Ferrari ook succes oplevert, idealiter met die felbegeerde wereldtitel? Het valt nog te bezien, al is één ding wel alvast zeker: Binotto gaat weer een zeer interessante tijd tegemoet als 'people's manager'. Veel makkelijker dan met Vettel zal het in ieder geval niet worden, dus bij deze: buona fortuna.

 

Sluit je aan bij de Motorsport community

Praat mee
Vorig artikel Ricciardo wil periode bij Renault sterk afsluiten
Volgend artikel Sainz looft teamspirit McLaren-familie in videoboodschap

Beste reacties

Er zijn nog geen reacties. Wil je er één schrijven?

Meld je gratis aan

  • Snel toegang tot je favoriete artikelen

  • Stel alerts in voor breaking news en je favoriete coureurs

  • Laat je horen met de reactiemodule

Motorsport prime

Ontdek premium content
Abonneer

Editie

Nederland