Analyse: Vijf conclusies die we kunnen trekken uit de GP van Australië

1. Mercedes heeft dit jaar een geduchte tegenstander

Ferrari maakte al een ijzersterke indruk tijdens de wintertests, maar dat was vorig jaar ook het geval en toen bleek het team uit Maranello tijdens het seizoen niet opgewassen tegen het machtige Mercedes. Op de vrijdag in Melbourne was de snelheid van Ferrari nog niet heel erg indrukwekkend, maar in de kwalificatie deed Sebastian Vettel een aardige gooi naar de pole-position, met een tweede startplek als resultaat. Het verschil met Lewis Hamilton bedroeg 'maar' een kwart seconde.

Nadat er zich op zondag bij de start geen positiewisselingen hadden voorgedaan aan de voorkant van het veld, leek Hamilton op rozen te zitten voor de overwinning, ware het niet dat hij als eerste van de mannen vooraan naar binnen kwam om afscheid te nemen van de ultrazachte banden waarop de top-tien de race moest aanvangen. Cruciaal hierbij was dat de Brit achter Max Verstappen terug kwam op de baan. Hij moest de Nederlander voorbij zien te komen om kans te blijven houden op de zege, maar inhalen was op het circuit van Albert al niet eenvoudig en met de nieuwe auto’s is het ‘nagenoeg onmogelijk’.

Hamilton kwam geen moment dicht genoeg achter Verstappen om ook maar aan inhalen te kunnen denken. Vettel ging nog een paar ronden langer door en kwam bij het verlaten van de pits vlak voor Verstappen en Hamilton te liggen. Liet Ferrari de afgelopen jaren strategisch nog flinke steken vallen, op de eerste racedag van het nieuwe seizoen werd de kans die Mercedes zelf voor de concurrentie had geschapen, optimaal benut met een 'overcut'. Het valt te hopen voor Vettel dat Ferrari dit jaar de auto ook fatsoenlijk door weet te ontwikkelen en niet na een aantal races weer weg begint te zakken. Dan zou het nog wel eens een aardig gevecht om de titel kunnen worden.

2. Red Bull is het derde team in de pikorde

De testweken in Barcelona wekten al de indruk dat Mercedes en Ferrari beter in vorm staken dan de formatie uit Milton Keynes en dat beeld werd in Melbourne helaas bevestigd. Het team komt volgens Verstappen een seconde tekort op de voorhoede, waarmee overwinningen op dit moment ver weg lijken, om over de wereldtitel nog maar niet te spreken. Red Bull ging vrijdag de verkeerde kant op met de afstelling en zowel bij het chassis als bij de motor moeten er nog een paar grote stappen worden gemaakt om op eigen kracht podiumplaatsen te kunnen scoren.

Ondertussen maakten de problemen bij ‘Dan the Man’ op zondag pijnlijk duidelijk dat de betrouwbaarheid ook nog een punt van zorg is. Verstappen kon Kimi Raikkonen in de race nog verrassend goed volgen, maar aanvallen zat er niet in. Werk aan de winkel dus.

3. De vrees over minder inhaalacties in 2017 was terecht

Het circuit van Albert Park is misschien niet de beste plek om dit beoordelen, aangezien het geen permanente baan betreft, maar het aantal inhaalmanoeuvres was in Melbourne wel heel bedroevend. Tijdens de hele Australische Grand Prix werden er maar vijf inhaalacties voor een positie gemaakt! Dat waren er een jaar geleden nog 37. Dat is toch zeker een teken aan de wand.

De grotere vleugels betekenen behalve hogere snelheden in de bochten ook lagere snelheden op de rechte stukken, waardoor de remafstanden korter zijn geworden. Daarnaast zorgt de complexere en gevoeligere aerodynamica van de nieuwe wagens ervoor dat een auto er zwaarder onder te lijden heeft wanneer er dicht achter een ander wordt gereden. Was vorig jaar een snelheidsverschil van anderhalve seconde per ronde genoeg om iemand op de baan te kunnen pakken, dit jaar moet dat verschil twee seconden zijn, zei Sergio Perez na de race. Mochten de volgende races hetzelfde beeld geven, dan grijpen de nieuwe eigenaren van de sport in voor 2018, zo beloofde Ross Brawn.

4. De strijd in het middenveld ligt volledig open

Verschillende teams wierpen zich gedurende het Grand Prix-weekend in Melbourne op als vierde team op de grid. Williams met Felipe Massa, Toro Rosso, Haas met Romain Grosjean, Force India met Sergio Perez en Renault met Nico Hülkenberg bleken nauwelijks voor elkaar onder te doen.

Wat betreft snelheid zijn Sauber en McLaren ook niet heel ver weg, al maakt laatstgenoemde in de races voorlopig nog geen schijn van kans door alle problemen met de Honda-krachtbron. Sauber had de pech dat Marcus Ericsson in de eerste ronde werd aangereden door Kevin Magnussen en Ferrari-reserve Antonio Giovinazzi halverwege het weekend het stuur moest overnemen van Pascal Wehrlein, wiens conditie na een rugblessure in het voorseizoen nog niet goed genoeg bleek. 

Het tempo waarop een team de auto verder kan ontwikkelen in 2017 zal de doorslag geven wie er aan het einde van het seizoen nog in de race zijn voor de plekken vier en vijf in het kampioenschap.

5. Tanden op elkaar voor Alonso en Vandoorne

Honda was optimistisch dat er dit jaar een grote stap naar voren kon worden gezet met een nieuwe motor, waarin alle lessen van de vorige twee seizoenen waren toegepast. Maar tijdens de tests in februari was het even slikken voor iedereen bij McLaren toen bleek dat de nieuwe versie van de power unit nog verre van vlekkeloos functioneert. Technische problemen zorgden ervoor dat het team uit Woking niet het volledige testprogramma kon werken en het nieuws dat McLaren contact heeft gehad met Mercedes, zal bij Honda, dat miljoenen steekt in het project en daarvoor de meest slecht denkbare reclame retour krijgt, niet in goede aarde zijn gevallen. Hoe harder McLaren en Honda roepen dat ze loyaal naar elkaar toe zijn, hoe harder je je kunt afvragen hoe warm die band daadwerkelijk nog is.

Het weekend in Melbourne werd, zoals eigenlijk wel verwacht, een domper voor de Brits-Japanse combinatie. Stoffel Vandoorne worstelde het gehele weekend met motorgerelateerde problemen, waardoor hij nauwelijks kon deelnemen aan de kwalificatie en in de race geen rol van betekenis kon spelen. Dat de Belg de finish zag in Albert Park, is eigenlijk nog wel een positieve verrassing te noemen, al gebeurde dit op de dertiende en laatste plaats, op twee seconden achterstand van de winnaar. Fernando Alonso leek zowaar op weg naar een punt, totdat schade aan de vloer ervoor zorgde dat Esteban Ocon en Nico Hülkenberg hem konden passeren en hij uiteindelijk moest opgeven.