Tom Coronel neemt stuur over van Tim: "Deed hij super"

De 431 kilometer lange etappe naar Al’Ula gaat de boeken in als een ‘echte sloper’. Veel deelnemers kwamen in de late avond pas aan in het bivak, onderweg stonden tientallen voertuigen met brokken. “De paden waren al serieus kapot gereden”, zegt Tom Coronel na de finish. “Ik denk dat we blij mogen zijn met de plaats waarop we reden.” Diverse toprijders kwamen in de problemen. Orlando Terranova en Sébastien Loeb van het BRX-team leverden meer dan een uur in. “We kennen het een beetje, valt Tim Coronel zijn broer bij. “Op dit soort dagen, met ál die stenen, is het een kwestie van overleven en moet je zeker niet de grens opzoeken. Ik ben heel erg content. Het is goed zo.”

Tom was blij dat hij plaats mocht nemen achter het stuur van de Century. “Het was wel lekker om weer even achter het stuur te zitten, in plaats van te navigeren”, aldus Tom. “Het ging supergoed, we hebben lekker doorgereden. Het was een heel mooie stage, met veel stenen en op het eind wat duintjes. Er zouden ook twee WRC-proeven in hebben moeten zitten, maar die heb ik niet gezien. Alleen stenenpaden.” Eén keer moesten de broers een correctie maken in de navigatie. “We zaten er een klein stukje naast en moesten drie kilometer terug. Dat stelde niet veel voor.”

In het eind van de proef moesten de broers een keer uitstappen vanwege een lekke band. Tim deelde de complimenten uit aan zijn broer: “Tom heeft het super gedaan! Gewoon rechtdoor in de bochten, laagvliegend over de stenen. Gas erop!”

Maik Willems treft ‘fantastische rotstreken’ in tweede etappe

Als er één Nederlandse Dakarist is die mooi over de avonturen kan vertellen, is het Maik Willems wel. De routinier is bezig aan zijn negende Dakar en zag maandag dat de bouwers van het parcours flink hun best hadden gedaan om het de deelnemers moeilijk te maken. “Het was weer een pittige dag”, zegt Willems, die de 77ste tijd noteerde. “Ik begreep dat [navigator] Tom Colsoul zich bemoeid heeft met het ontwerp van deze etappe en dat was duidelijk merkbaar. Er zaten fantastische rotstreken in. Zeg maar gerust dat de stenen per kilo in de aanbieding waren vandaag. Het was weer heel anders dan gisteren, lang en moeilijk.”

Na zeventien kilometer reed Willems zijn eerste band lek. Zonder assistentietruck met extra banden én vier lekke banden in de etappe van zondag vers in het geheugen, besloot Willems het een stuk rustiger aan te doen. “Ik dacht na die lekke band: ‘Dit wordt zo’n dag’. Als we de eerste zo vroeg hebben, zullen we het in de rest van de etappe ook niet cadeau krijgen. We hebben voorzichtig gereden en het leek wel alsof die stenen met de minuut groter werden. Ik heb me echt vreselijk geconcentreerd op die stenen. Daarom hebben we ook iets rustiger gereden, er stonden zoveel mensen langs de kant. Vandaag kwam het echt niet op een paar minuten aan, het was een dag om heel te blijven en rustig door de etappe te blijven rijden.”