In beeld: De verdwenen Formule 1-teams

Dat viel echter dik tegen. Jaguar pakte in het eerste seizoen geen enkel podium en zou daar in vijf jaar tijd slechts twee keer in slagen. Ford begon zich af te vragen waarom het zoveel geld pompte in een mislukkend team en verkocht het team in 2004 aan energiedrankproducent Red Bull. De rest is geschiedenis. Teambaas Christian Horner verzamelde een topteam rond sterontwerper Adrian newey en zou met Sebastian Vettel vier wereldtitels op rij behalen.

Het historische team van Ken Tyrrell was in de jaren '90 een van de allerlaatste overlevers van de kleine, onafhankelijke teams uit de jaren '70 en '80. In 1970 won het met Jackie Stewart nog de wereldtitel, die glorietijd was in de jaren '90 al lang voorbij. Tyrrell hield zijn team staande tot eind 1998 met notoire veldvullers als Toranosuke Takagi en Ricardo Rosset, tot het werd opgekocht door British American Tobacco.

De opvolger van Tyrrell, British American Racing, verscheen in 1999 met groot vertoon op het toneel. Manager Craig Pollock wist zijn Canadese landgenoot Jacques Villeneuve te strikken voor het ambitieuze project, maar op resultaten was het lang wachten. BAR zou nooit een wedstrijd winnen en onderhield een rivaliteit met Jordan om fabriekssteun van Honda te kunnen genieten.

Na lang motorpartner geweest te zijn van BAR, besloot Honda om het team van de tabaksreus over te kopen. Met Jenson Button werd een wedstrijd gewonnen. Dat gebeurde in de spektakelrace van Hongarije in 2006. De wagens van 2007 en 2008 waren echter niet vooruit te branden en vielen enkel op door hun matig gesmaakte "Earth Car" kleurenschema.

In 2008 focuste Honda al snel alle middelen op de nieuwe reglementen van 2009, tot de Japanners opeens besloten om de stekker uit het programma te trekken. Technisch directeur Ross Brawn kocht het team zelf op en met de steun en motoren van Mercedes en een pijlsnelle wagen domineerden Jenson Button en Rubens Barrichello het eerste deel van 2009. Ondanks een remonte van Red Bull hield Button stand en won hij de wereldtitel. Sprookjes bestaan! Het team werd daarna door Mercedes opgekocht.

Alain Prost kocht in 1997 het ter zielen gegane team op van zijn Franse landgenoot Guy Ligier. Het seizoen 1997 begon veelbelovend met het chassis dat oorspronkelijk voor Ligier was ontworpen, de mooie diepblauwe kleur bleef ook overeind. Olivier Panis veroverde veel punten en pakte zelfs twee podiumplaatsen, tot hij in Canada beide benen brak. Het team van Prost zette elk jaar echter een stapje achteruit en wisselde enkele mooie resultaten af met enorm veel opgaves door betrouwbaarheidsproblemen. Na een turbulent 2001, waarin Alesi uit onvrede opstapte en het team maar liefst vijf rijders versleet, waren de financiële problemen te groot om nog door te gaan en hield een diep ontgoochelde Prost ermee op.

Ook het Britse Arrows was jaar en dag een vaste waarde in de Formule 1 met rijders als Riccardo Patrese en Thierry Boutsen of later Derek Warwick en Eddie Cheever. Na de verkoop aan Tom Walkinshaw scoorde Damon Hill in 1997 bijna een stuntzege in Hongarije, maar verder zou Arrows altijd in het middenveld verscholen blijven. Daar kon ook Jos the Boss niets aan veranderen. In 2002 stierf het team een trage dood, het haalde het einde van het seizoen zelfs niet meer.

Het sympathieke Japanse Super Aguri van ex-F1-rijder Aguri Suzuki was drie jaar lang de underdog bij uitstek na het verdwijnen van Minardi. Aguri opereerde vanuit de voormalige Arrows-fabriek in Leafield en kocht ook enkele ontwerpen van Arrows op. Met een aangepast chassis van 2002 (!) kwam het in 2006 aan de start. Helemaal geweldig liep het bij het tweede Honda-team dan ook niet en in 2008 ging de renstal met Takuma Sato en Anthony Davidson op de fles.

Eddie Jordan bewees dat een F1-team ook rock en roll kon zijn. Zijn legendarische Jordan was niet verlegen om een stunt en begon aan het einde van de jaren negentig ook nog eens goed te presteren. Damon Hill en Heinz-Harald Frentzen zorgden voor enkele opmerkelijke overwinningen. Na de eeuwwisseling werd het alsmaar moeilijker om het financiële plaatje rond te krijgen, zeker toen het tabaksreus Benson & Hedges en motorpartner Honda verloor. Het team werd in 2005 verkocht aan de Midland Group.

Bij opvolger Midland verscheen Christijan Albers aan de zijde van Tiago Monteiro. Markus Winkelhock (foto) was de testrijder. Al na één seizoen werd het team opnieuw doorverkocht.

Albers bleef aan boord bij de opvolger van Midland, de Nederlandse constructeur Spyker. Het team bleef gevestigd in Silverstone, maar reed wel onder de Nederlandse vlag. Het team werd andermaal doorverkocht, dit keer aan de Indiase zakenman Vijay Mallya.

De activiteiten van Mallya bleken achteraf niet altijd even kosjer, maar ere wie ere toekomt: op sportief vlak bracht Force India eindelijk stabiliteit bij het oude team van Eddie Jordan. Het team was jarenlang een vaste waarde in de middenmoot en slaagde er zelfs enkele jaren in om vierde te eindigen bij de constructeurs. Halfweg 2018 sloot het net zich rond Mallya en ging het team failliet. Een consortium rond Lawrence Stroll kocht het team op en startte Racing Point op.

Benetton was nog zo'n vaste waarde die de fabrieksteams regelmatig wist te bestoken. Dat leverde in 1994 en 1995 zelfs twee wereldtitels op met Michel Schumacher. In 2001 werd het team volledig overgenomen door motorpartner Renault.

Het Italiaanse Minardi uit Faenza groeide door de jaren heen uit tot een echt cult-team. De renstal van Giancarlo Minardi deed in de dertigjarige geschiedenis nooit mee voor de prijzen, maar gaf nooit op. Daardoor kon het team op een schare fans rekenen. Na jarenlange financiële problemen verkocht Minardi het team aan de Australische zakenman Paul Stoddart. Die kon het team nog vijf jaar draaiende houden en liet onder andere Jos Verstappen voor het team rijden. In 2005 werd Minardi verkocht aan Red Bull, dat van de renstal het B-team Scuderia Toro Rosso zou maken.

Het Virgin-team debuteerde in 2010 met een wagen die volledig virtueel werd ontworpen via CFD en zonder windtunnel. Dat was de eigenzinnige filosofie van ontwerper Nick Wirth. Het team opereerde daardoor op een kleiner budget, maar competitief werd het nooit. Belg Jérôme D'Ambrosio debuteerde in 2011, maar kon net als teamgenoot Timo Glock geen punten scoren.

Het team wist het vier jaar uit te zingen onder de naam Marussia, een Russische constructeurs van supercars, maar de resultaten bleven uit. Dat bedrijf deed in 2014 het licht uit.

Marussia werd eind 2015 overgenomen door Stephen Fitzpatrick, de CEO van Airbnb. Die doopte het team weer om tot het originele Manor. Het team uit Banbury leek in 2016 op weg naar de tiende plaats in het klassement dankzij een punt met Pascal Wehrlein, maar in Brazilië wipte Sauber over Manor heen met twee punten voor Felipe Nasr. Zo greep Manor naast meer dan tien miljoen euro prijzengeld en dat werd het financieel wankele team fataal.

Ook HRT kwam in 2010 de Formule 1 binnen, maar was steevast het kneusje van de klas. Aan het eind van 2012 was het geld op en sloot de Spaanse renstal de deuren. HRT, of Hispania Racing Team, ging wel de boeken in als het team dat Daniel Ricciardo liet debuteren.

In 2010 kwam Lotus, een team van Air Asia-topman Tony Fernandes, als een van de drie nieuwe Formule 1-teams de paddock binnen. Na een lange gerechtelijke procedureslag verloor het die naam aan het voormalige Renault-team, dat in privéhanden ook als Lotus door het leven wilde gaan.

Het team van Fernandes ging door als Caterham met onder andere Giedo van der Garde aan het stuur in 2013. Caterham kwam nooit uit de middenmoot noch uit de rode cijfers. André Lotterer (foto) maakte met het team zijn eerste en enige Formule 1-start in Spa, maar beleefde daar weinig plezier aan. In 2014 werd het team opgedoekt.