Power van P16 naar IndyCar-zege in Detroit, Van Kalmthout valt uit

Zaterdag verzekerde Josef Newgarden zich van de pole-position voor de Detroit Grand Prix, de zevende race van het IndyCar-seizoen 2022. De Penske-coureur zag Takuma Sato bij de start naast hem plaatsnemen op de eerste startrij, voor Meyer Shank Racing-duo Simon Pagenaud en Helio Castroneves, en Pato O'Ward en rookie David Malukas op de derde startrij. Rinus van Kalmthout werd in Q1 uitgeschakeld en mocht als veertiende aan de race beginnen, waarmee hij nog voor toppers als Will Power (P16) en regerend kampioen Alex Palou (P18) stond.

Hoewel de start door een gele vlag in de tweede bocht ietwat rommelig verliep, hield Newgarden zijn hoofd koel en behield hij de leiding. Sato kende echter een mindere start en zag meteen Pagenaud en Castroneves voorbijkomen. Colton Herta worstelde zich langs David Malukas en Alexander Rossi klom van P11 op naar de achtste stek. Ook Van Kalmthout kende een prima start en wist zich meteen op te werken naar de twaalfde positie. Niet veel later werd Graham Rahal de eerste uitvaller van de race: in de tweede ronde raakte hij de muur bij het uitkomen van de tweede bocht, waardoor de rechter achterwielophanging het begaf.

Zachte band werkt strategisch schaakspel in de hand

De laatste IndyCar-race op het stratencircuit door Belle Isle Park - vanaf volgend jaar vindt de Detroit Grand Prix weer plaats in de binnenstad - werd er eentje die zou uitdraaien op een strategische strijd. De zachtere rode band bleek tijdens de trainingen slechts enkele ronden competitieve rondetijden te kunnen produceren en dat stelde de teams en coureurs voor een strategische keuze: een tweestopper met een lange stint op de rode band, of een driestopper met een korte stint op het zachtere rubber. Vrijwel de gehele top-tien startte op de rode band, terwijl coureurs als Scott Dixon, Power en Palou juist op de harde band aan de race begonnen.

Daar waar de eerste coureurs al vanaf de tweede ronde naar de pits kwamen om hun zachte banden in te leveren en zich committeerden aan de driestopper - zoals Van Kalmthout deed in ronde 3 en Rossi in de vierde ronde - sneden de coureurs op het harde rubber als een warm mes door de boter. Tussen ronde 8 en 12 wisten Power, Dixon en Palou zich achtereenvolgens langs Sato, Herta, Marcus Ericsson, O'Ward, Castroneves en Pagenaud te worstelen, waarna koploper Newgarden er in ronde 14 aan moest geloven.

Tegen ronde 26 hadden alle coureurs hun eerste pitstop gemaakt en hadden Rossi en Van Kalmthout ook hun tweede stop al achter de rug. Power reed op dat moment op harde banden aan de leiding, voor Dixon en Palou op de softs en Rossi en Kirkwood op de harde band. Van Kalmthout reed op dat moment op de dertiende stek. Met zijn alternatieve driestopper slaagde de coureur van Ed Carpenter Racing erin om tijdens de tweede stint langzaam richting de top-tien te klimmen, maar het was Rossi die het meeste profiteerde van die strategie. De Amerikaan, die volgend jaar in dienst van Arrow McLaren SP gaat rijden, dichtte het gat naar de Ganassi-coureurs op de tweede en derde plek en zette Palou en Dixon in respectievelijk ronde 39 en 43 opzij voor de tweede stek. Die laatste ronde was voor Palou ook het moment om als eerste coureur uit de top zijn tweede en laatste pitstop te maken.

Power houdt stand op rode band

Die pitstop leek niet helemaal lekker te verlopen en dat bleek ook toen de overige coureurs hun laatste bezoek aan de pits hadden gebracht. Palou viel namelijk tot achter Newgarden en O'Ward terug naar de zesde stek. Vooraan was Power naar de rode band gewisseld, waarop hij een marge van 15 seconden richting Rossi diende te verdedigen. Aanvankelijk leek dat geen probleem te worden voor de Australiër van Penske, die met zo'n tien ronden te gaan nog altijd ruim twaalf seconden voorsprong had. In de laatste fase werd het gat echter zienderogen kleiner, enerzijds door wat verkeer en anderzijds doordat de zachte banden hun beste tijd wel gehad hadden.

De op P16 gestarte Power deed echter precies genoeg, want na 70 ronden zonder neutralisaties werd hij als winnaar afgevlagd. Precies één seconde later kwam Rossi - gestart vanaf P11 - al over de finish voor zijn eerste podiumplaats van het jaar, gevolgd door de als negende vertrokken Dixon op P3. Newgarden en O'Ward hielden Palou achter zich voor de vierde, vijfde en zesde posities, met Indy 500-winnaar Marcus Ericsson op P7. Herta eindigde op de achtste stek, terwijl Pagenaud en Felix Rosenqvist de top-tien completeerden. Die tiende stek leek aanvankelijk bij Van Kalmthout terecht te komen, maar in de laatste ronde crashte de Nederlander, die daardoor voor de tweede opeenvolgende race niet aan de finish kwam.

Door zijn eerste zege van het seizoen herovert Power de leiding in het kampioenschap, die hij na de Indy 500 nog moest afstaan aan Ericsson. De eerstvolgende race wordt zondag 12 juni verreden op Road America.

Uitslag IndyCar Detroit Grand Prix - Race

Pos	#	Coureur	Team	Ronden	Tijd	Interval
1	12	Will Power	Team Penske	70	1:32'08.818
2	27	Alexander Rossi	Andretti Autosport	70	1:32'09.821	1.002
3	9	Scott Dixon	Chip Ganassi Racing	70	1:32'15.942	7.123
4	2	Josef Newgarden	Team Penske	70	1:32'19.489	10.671
5	5	Patricio O'Ward	Schmidt Peterson Motorsports	70	1:32'20.053	11.234
6	10	Alex Palou	Chip Ganassi Racing	70	1:32'23.723	14.905
7	8	Marcus Ericsson	Chip Ganassi Racing	70	1:32'49.717	40.899
8	26	Colton Herta	Andretti Autosport	70	1:32'49.946	41.128
9	60	Simon Pagenaud	Meyer Shank Racing	70	1:32'50.112	41.294
10	7	Felix Rosenqvist	Schmidt Peterson Motorsports	70	1:32'51.695	42.877
Volledige uitslag