Special feature

Retro: Wie waren de Hermanos Rodriguez?

De Formule 1 trekt dit weekend naar Mexico voor de Grand Prix op het Autodromo Hermanos Rodriguez. Een circuit gedrenkt in historie, maar ook in tragiek.

Standbeeld van Pedro Rodriguez en Ricardo Rodriguez

Standbeeld van Pedro Rodriguez en Ricardo Rodriguez

David Phipps

Het circuit in Mexico-Stad is vernoemd naar de broers (of hermanos in het Spaans) Ricardo en Pedro Rodriguez. Een eerbetoon aan twee getalenteerde Mexicaanse rijders die in het harnas sneuvelden, maar ook aan hun familie die een belangrijke rol speelde in het ontstaan van het circuit.

In de jaren 50 was er van autosport weinig sprake in Mexico. Wie wel de autosportmicrobe te pakken had was Pedro Natalio Rodriguez, een van de rijkste en meest vooraanstaande ondernemers in de hoofdstad van het rumoerige land. Rodriguez wist de toenmalige president Adolfo Lopez Mateos te overtuigen om in de buurt van de internationale luchthaven een autocircuit aan te leggen. Niet zomaar een stoffige omloop, maar een prachtig, uitdagend circuit van zo’n vijf kilometer in een publiek park, met de bedoeling om ook op internationaal vlak mee te gaan spelen. Het Autodromo Magdalena Mixhuca werd vanaf 1955 gebouwd en in 1959 ingehuldigd als eerste Grand Prix-circuit van Latijns-Amerika. In 1962 kwam de Formule 1-karavaan langs voor een eerste Grand Prix, die nog niet meetelde voor het kampioenschap.

Haarspeldbocht van de eerste lay-out

Haarspeldbocht van de eerste lay-out

Dat Pedro Natalio Rodriguez een echte liefhebber was, was niet de enige reden dat hij een circuit wilde zien in zijn stad. Rodriguez had ook twee zonen die bezeten waren van de sport. Pedro, geboren in 1940, en zijn twee jaar jongere broer Ricardo, kregen al van kinds af aan het racevirus door van hun vader. In hun tienerjaren werden ze allebei kampioen van hun land bij de motoren. Vooral de jongere Ricardo stond bekend als natuurtalent, wat ook bleek toen de broers in Amerika en in Europa gingen racen in de sportwagens. Op 15-jarige leeftijd won hij meteen de prestigieuze Riverside Trophy 1957 met een Porsche, bij zijn internationale debuut.

In 1958 werd de 16-jarige Ricardo nog een deelname aan de 24 uur van Le Mans ontzegd omdat hij te jong was. In 1960 behaalde hij een tweede plaats met de Belg André Pilette en het jaar nadien nam hij zelfs deel met broer Pedro. Ricardo maakte in 1960 en 1961 zo veel indruk in de strijd met de fabriekswagens van Ferrari, dat de jongste van de twee broers werd ontboden in Maranello door Enzo Ferrari. Later dat jaar mocht hij voor het grote Ferrari debuteren, en nog wel in de Italiaanse Grand Prix in Monza. De toen 19-jarige Ricardo Rodriguez zou vijf decennia lang de jongste F1-rijder ooit blijven, en is tot op vandaag de jongste rijder van Ferrari. Hij haalde in Monza de finish niet, maar met zijn tweede plaats in de kwalificatie gaf hij wel zijn visitekaartje af aan Il Commendatore.

Ricardo Rodriguez in zijn Ferrari 156 op de Nürburgring in 1962

Ricardo Rodriguez in zijn Ferrari 156 op de Nürburgring in 1962

Rodriguez mocht voor het seizoen 1962 aan boord blijven naast regerend wereldkampioen Phil Hill, en trok naar Europa samen met zijn goede vriend Jo Ramirez - later teammanager van McLaren in de tijd van Senna en Prost. Rodriguez maakte in zijn debuutjaar een goede indruk en scoorde vier punten. Hij was als zoon van Mexico-Stad dan ook een grote attractie toen de Formule 1 in het eerste weekend van november naar de nieuwe autodroom trok. Niet in een Ferrari, dat de handdoek gooide na een moeilijk jaar, maar hij vond wel een zitje in een Lotus. De eerste Grand Prix van Mexico kon meteen op veel belangstelling rekenen, maar het weekend sloeg helemaal om toen Ricardo Rodriguez in de beruchte laatste bocht van Peraltada de controle over het stuur verloor. Zijn Lotus 24 ging over de kop en vloog in brand. Rodriguez werd zelf uit de wagen geslingerd en overleed op weg naar het ziekenhuis met zwaar hoofd- en nekletsel.

Le Mans 1962: Ferrari-manager Eugenio Dragoni, Pedro en Ricardo Rodríguez

Le Mans 1962: Ferrari-manager Eugenio Dragoni, Pedro en Ricardo Rodríguez

Broer Pedro kondigde onmiddellijk zijn afscheid van de sport aan, maar kwam daar later op terug. Enkele maanden later won hij in een Ferrari 250GT de 3 uur van Daytona 1963 en hij zou later dat jaar ook debuteren in de Formule 1. Uitgerekend bij Lotus. De successen bleven aanvankelijk beperkt tot de sportwagens, maar in 1967 pakte hij met Cooper in Zuid-Afrika zijn eerste van twee WK-overwinningen. In 1968 schreef hij met Lucien Bianchi, de oom van de betreurde Jules Bianchi, de 24 uur van Le Mans op zijn naam met een Ford GT. Hij behaalde ook verschillende zeges in de 24 uur van Daytona en in verscheidene 1.000 km-races. In 1971 sloeg het noodlot in de familie Rodriguez opnieuw toe. In de 200 Mijl van de Norisring ging Pedro met zijn Ferrari 512 M zwaar de muur in. Hij overleed op 31-jarige leeftijd.

Pedro Rodriguez, Mexicaanse GP 1970

Pedro Rodriguez, Mexicaanse GP 1970

De familie Rodriguez, en met hen de Mexicaanse autosport, kreeg opnieuw een dreun te verwerken. Het Autodromo Magdalena Mixhuca, dat inmiddels door veiligheidsproblemen van de F1-kalender was verdwenen, werd als eerbetoon omgedoopt tot het Autodromo Hermanos Rodriguez. Tussen 1986 en 1992 keerde de Grand Prix terug voor zeven edities, met inbegrip van de beruchte Peraltada waarin Ricardo Rodriguez het leven liet. En met het Solana-complex, de eerste bochtencombinatie vernoemd naar Moises Solana. Hij was in de jaren 60 de derde Mexicaanse F1-rijder na de broers Rodriguez. Ook hij overleed in het harnas tijdens een rally in 1968. Met de dood van het drietal ging een volledige Mexicaanse generatie verloren.

In 2015 was Nico Rosberg de eerste winnaar bij de terugkeer van het vernieuwde Autodromo Hermanos Rodriguez en is Red Bull Racing-coureur Sergio Perez inmiddels uitgegroeid tot volksheld. Het is komend weekend 60 jaar geleden dat de Formule 1 voor het eerst in Mexico-Stad racete. In het kader van die aangelegenheid krijgt de polesitter dit jaar als cadeau een replica van de legendarische broers Ricardo en Pedro Rodriguez. Net zoals in de jaren 60 en 80 wordt ook de 2022-editie een overweldigend festijn met honderdduizenden fans. Die passeren aan de ingang telkens het standbeeld van de hermanos Rodriguez. Zonder de familie Rodriguez was er geen autocircuit geweest, en wellicht ook geen Mexicaanse Grand Prix.

Standbeeld van Pedro en Ricardo Rodriguez bij het circuit

Standbeeld van Pedro en Ricardo Rodriguez bij het circuit

Video: Allard Kalff over de gebroeders Rodriguez

Sluit je aan bij de Motorsport community

Praat mee
Vorig artikel Hoe Sergio Perez na eerdere afwijzing alsnog bij Red Bull eindigde
Volgend artikel De Vries maakt in Abu Dhabi-test debuut voor AlphaTauri

Beste reacties

Er zijn nog geen reacties. Wil je er één schrijven?

Meld je gratis aan

  • Snel toegang tot je favoriete artikelen

  • Stel alerts in voor breaking news en je favoriete coureurs

  • Laat je horen met de reactiemodule

Motorsport prime

Ontdek premium content
Abonneer

Editie

Nederland