Overzicht: De gemiddelde startopstelling van het F1-seizoen 2019

Om de ideale startopstelling van het seizoen te bepalen, hebben we ervoor gekozen om alle kwalificatieuitslagen van de rijders als uitgangspositie te nemen. We laten gridstraffen dus buiten beschouwing, aangezien eventuele straffen vaak buiten de macht van de coureurs liggen. Helemaal waterdicht is deze aanpak helaas niet: een rijder die weet dat hij op zondag achteraan moet starten gaat met een andere mindset de kwalificatie in. Soms leidt dat tot slechts één vliegende ronde, soms wordt er helemaal geen serieuze tijd neergezet.

Een ander aspect waarmee we rekening hebben gehouden: wanneer een coureur om welke reden dan ook geen tijd noteert in Q1, wordt deze sessie niet meegenomen in de berekening van het gemiddelde. Wanneer een rijder geen tijd zet in Q2 of Q3, nemen we zijn startpositie wel mee.

Hoewel het een puur statistische uitslag is, krijgen we toch een aardig beeld van de sterkste coureurs op zaterdagmiddag. Zo is vooral het verschil bij Ferrari zeer interessant. Charles Leclerc won het onderlinge kwalificatieduel namelijk met 12-9, maar staat op de gemiddelde startopstelling toch ruim achter teamgenoot Sebastian Vettel. Dit betekent concreet dat de ervaren Duitser op zaterdag constanter presteerde dan het opkomende talent uit Monaco. Op één keer mechanisch malheur na (in Duitsland), kwalificeerde Vettel zich altijd bij de eerste tien. Men kan het ook anders formuleren: qua stabiliteit heeft Leclerc nog een stap te zetten.