Special: Jean-Deniz Deletraz, de traagste ooit

De Formule 1 heeft door de jaren heen al vele echte helden voortgebracht. Mannen die getekend zijn door de sport, mannen die hele volksstammen naar het circuit kregen en mannen waarmee jongetjes van tien zich identificeerden. Helden. De sport heeft echter ook coureurs voortgebracht die eigenlijk nooit in een Formule 1-wagen hadden mogen plaatsnemen. De ergste van allemaal was een Zwitser. Vandaag in de special: Jean-Deniz Deletraz, de traagste ooit.

De Formule 1 is er nu wel een beetje vanaf, maar tot diep in de jaren '90 kende de sport gelukzoekers. Coureurs met een rijke papa die met hun dollars naar armlastige teambazen wapperden, teneinde een paar races te mogen rijden. In die races reden ze dan hopeloos achteraan en vroeg de hele paddock zich af wat ze in vredesnaam te zoeken hadden in de hoogste klasse van de autosport. Niet alleen reden ze vaak achteraan, de auto op de baan houden bleek vaak ook een lastige opgave.

[img,91142,right,In Adelaide]Zo was daar ooit ene Jean-Deniz Deletraz. Een Zwitser met een flinke partij sponsoring achter zich, die in de Australische Grand Prix van 1994 een poging mocht wagen zich te kwalificeren in een Larrousse. Niet bepaald de snelste auto van het veld, maar Deletraz kreeg het voor elkaar en mocht als 25ste van start. Niet eens laatste. In de race werd echter rap duidelijk dat men weinig hoefde te verwachten van de Zwitser. Sterker, Deletraz was beschamend langzaam aan het rondrijden. Al na tien ronden werd hij door de leiders Michael Schumacher en Damon Hill op een ronde gezet. Dat betekende dat hij bijna tien seconden per ronde langzamer was dan de kop. Tien seconden. Een Formule 3000-wagen was nog sneller gegaan. Toen hij in de 57ste ronde uitviel, was Deletraz al tien keer op een ronde gezet.

Niet bepaald een beste eerste indruk, dus. Maar blijkbaar telde sponsoring meer dan geloofwaadigheid en in 1995 mocht Deletraz het opnieuw proberen. Het noodlijdende team van Pacific zuchtte eens diep en liet hem de Portugese Grand Prix rijden. Het werd geen succes. In de vrijdagtrainingen liet Deletraz de motor afslaan. In de hairpin. Niet tijdens een proefstart of een pitstopoefening, nee. In een bocht. Hij ging zo langzaam dat de motor afsloeg. Voor iedere teambaas een reden om zijn rijder direct de laan uit te sturen, maar Deletraz mocht gewoon verder gaan. In de kwalificatie reed hij een tijd van 1.32.769. Ter illustratie: David Coulthard had de pole-position en ging rond in een 1.20.537. Dat is meer dan twaalf seconden sneller.

[img,91145,left,Op Estoril]In de race verliep het niet veel beter. Na drie ronden had hij al veertig seconden achterstand op de kop en kon hij alvast in zijn spiegels gaan kijken. Na zeven ronden moest hij al aan de kant voor Coulthard. Weer zeven ronden later gaf hij op. Kramp in z'n arm. Het was en beschamende vertoning, maar ook in de Europese Grand Prix verscheen hij op de baan. Op de Nürburgring beleefde hij zijn beste Formule 1-weekend. Niet dat dat veel zegt, trouwens. In de kwalificatie was hij negen seconden langzamer dan de pole-tijd, maar in ieder geval bracht hij de Pacific aan de finish! Laatste, natuurlijk. En op zeven ronden gezet.

De enige reden waarom Deletraz meedeed, was zijn geld. Dat was wel duidelijk. Maar waarom liet hij zich keer op keer zo schandalig vernederen? Had hij geen trots? Tot overmaat van ramp bleef hij ook nog eens achter met de betalingen. Een kwaaltje waar hij in de lagere klasses ook wel eens last van had. Het verhaal gaat dat zijn Formule 3-team eens zijn Ferrari (geld had hij echt wel) blokkeerde, zodat Deletraz het circuit niet af kon. Hij had namelijk niet betaald. Jean-Deniz vond een oplossing en kwam bij de volgende race uit voor een ander team. En om helemaal zeker van zijn zaak te zijn, had hij zijn rode Ferrari blauw geverfd. Dan viel het blijkbaar niet op. Een Ferrari voor een F3-coureur was immers heel normaal... Nee, realiteitszin kon Deletraz niet verweten worden.

Pacific schaamde zich ongetwijfeld diep voor hun rondtuffende suikeroompje en toen de betalingen achterbleven, werd Deletraz direct uit het team gekegeld. Zijn F1-loopbaan zou niet verder reiken dan drie Grands Prix. Drie races waarin hij de wereld had laten zien dat hij niets, maar dan ook echt niets te zoeken had in de Formule 1. Hij ging vervolgens verder in de sportscars en wist er toch een sucesvol vervolg van zijn loopbaan uit te halen. Een beter bewijs dat de Formule 1 echt een klasse apart is, zal je nooit krijgen.