Quartararo na vierde plek in Le Mans: “Niet onze echte positie”

Fabio Quartararo had een flinke kluif aan het starten vanaf de tweede startrij in de Grand Prix van Frankrijk. De coureur uit Nice verloor in het gedrang aardig wat plekken en moest zijn race aanvangen vanuit de achterhoede van de top-tien. In de MotoGP is het momenteel lastig inhalen, maar met de Yamaha M1 zeker. Dat Quartararo nog tot de vierde plek kwam, was niet zozeer te danken aan zijn inhaalkunsten. Voor hem gingen verschillende rijders – Francesco Bagnaia, Joan Mir, Alex Rins – onderuit.

“Ik ben helemaal niet blij met mijn race”, zegt Quartararo, die zijn voorsprong in het klassement zag slinken tot vier punten. “Voor mij gingen drie coureurs onderuit, dus ik kan niet blij zijn met mijn race. Mijn echte positie is niet de vierde plek, ik sta veel verder naar achteren. Dat komt niet door het racetempo, we waren in alle sessies gewoon de sterkste. Maar het gaat om de positie op de baan. Als we niet in de vrije lucht kunnen rijden, kunnen wij onmogelijk halen. Dan ben je dus klaar. Ik kan er niet eens boos om worden, ik weet van mezelf dat ik alles gegeven heb. Dat is de enige zekerheid: ik geef altijd 100 procent, maar in deze race zeker. Ik had een moment dat ik bijna de voorkant verloor in de laatste bocht, Aleix pakte een halve seconde op mij en vijf bochten later zat ik weer op z’n wiel. Dus we waren best snel.”

Quartararo denkt daarom ook dat zijn huidige voorsprong in het kampioenschap onhoudbaar is als hij niet elke race vooraan kan starten. “Dan ben ik zeker geen favoriet”, reageert Quartararo op de onvermijdelijke vraag over de titelstrijd. “Het enige wat ik kan doen is mijn fouten beperken. Als ik geen fouten maak, kan ik meedoen. In bijna elke Grand Prix, ik vergeet Austin en Qatar even, hebben we qua tempo meegedaan. In Jerez waren we samen met Pecco [Bagnaia] het snelste. Hier was ik ook de snelste, maar als je een klein foutje maakt is het allemaal om zeep. Ik kan me nog een race herinneren waar Pecco op de elfde plek begon, vorig jaar in Portimao. Hij kon inhalen en naar voren rijden. Ik begon in Portimao vorig jaar op de zesde plek aan de race en kwam ook op die plek aan de finish. Ik weet niet wat ik eraan kan doen, ik push tot de absolute limiet. Ik zit overal op de limiet, maar kan het niet eens proberen om een ander in te halen. Dat is heel frustrerend. Je zit in de laatste ronde en zelfs als je een centimeter later bent met gas geven, rijden ze nog meters van je weg. Dat voelt heel slecht en daarom ben ik volgens mij geen favoriet.”