Analyse: Vijf winnaars van de eerste seizoenshelft F1 2021

Lewis Hamilton

Bijna halverwege het seizoen is Lewis Hamilton ‘gewoon’ bovenaan de WK-stand te vinden. Het maakt dat hij per definitie in dit rijtje met winnaars thuishoort, al is 2021 iets anders dan de voorgaande jaren. In de voorbije seizoenen diende de Brit enkel af te rekenen met zijn teamgenoot Valtteri Bottas en die staat niet voor niets te boek als ideale tweede man. Anno 2021 is er beduidend meer tegenstand en komt die bovendien niet vanuit het eigen team. Red Bull Racing heeft een forse stap gezet en heeft Max Verstappen eindelijk voorzien van materiaal waarmee hij een gooi naar de wereldtitel kan doen. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Red Bull zonder tussenkomst van de pechduivel beide kampioenschappen had aangevoerd. De keerzijde van diezelfde medaille is dat Hamilton bijzonder veel geluk heeft gehad en daardoor de leiding in handen heeft.

Waar hij P1 in Bahrein wegens ‘track limits’ terugkreeg en dat niet onder de noemer geluk valt, geldt dat wel voor de race op Imola. Hamilton maakte een kapitale fout en had dat normaal gesproken met een nulscore moeten bekopen. Een rode vlag besloot echter anders en kwam als een geschenk uit de hemel. Hetzelfde geldt voor de klapband van Max Verstappen in Azerbeidzjan. Hamilton verzuimde door een eigen fout te profiteren, maar onder normale omstandigheden was hij achter Verstappen geëindigd. Het incident in Silverstone behoeft geen verdere uitleg en hetzelfde geldt voor het kegelwerk van Bottas in Hongarije. Een achterstand van 33 punten is omgezet in een voorgift van acht punten. De regerend wereldkampioen mag zijn handen dichtknijpen met de hulp van vrouwe Fortuna, al kan dat toch niet blijven duren?

Max Verstappen

Wie de bovenstaande opsomming eens goed bekijkt en de pech van Verstappen tot zich neemt, zal niet meteen denken dat de Nederlander ook als winnaar moet worden opgeschreven. Onder normale omstandigheden hadden hij en zijn team immers beide kampioenschappen aangevoerd. Desondanks verdienen Verstappen en Red Bull Racing het wel om gezamenlijk als winnaar te worden aangeduid. Als Christian Horner en ook Verstappen voor dit seizoen namelijk een papiertje onder de neus werd geschoven waarop stond dat ze medio 2021 volop mee zouden doen voor beide wereldtitels, dan hadden ze meteen getekend.

Het zegt veel over de ontwikkeling die de combinatie Red Bull-Honda heeft doorgemaakt. Toegegeven: teams met een hoge rake zijn minder hard getroffen door de aangepaste vloer dan pakweg Mercedes, maar beide partijen hebben goed werk geleverd. Het pakket van Red Bull is minder wispelturig dan vorig jaar en Honda heeft de kloof met Mercedes ook nagenoeg gedicht. Dat Verstappen met goed materiaal klaar zou zijn voor een titelstrijd was al langer bekend, maar is dit jaar bevestigd. De Limburger is nagenoeg ieder weekend op de afspraak en heeft nog maar weinig significante fouten gemaakt. De factor geluk is alleen nog niet aan zijn zijde en dat kan in zo’n spannende titelstrijd het verschil maken. Maar met nog twaalf raceweekenden voor de boeg is er zoals Verstappen zelf zei “nog niks verloren”. Het is zonder twijfel game on.

Tekst gaat verder onder de foto:

Lando Norris

In het kielzog van deze titelprotagonisten maakt Lando Norris een verbluffend sterke indruk. Dat de jonge Brit snel is, wisten we ook al langer, maar dit jaar zit zijn consistentie op een heel ander niveau. Waar hij in de Formule 2 nog een beetje de wildebras van de titelgegadigden – met George Russell en Alexander Albon – was, is hij inmiddels zo constant als een Zwitsers uurwerk. Zo heeft hij negen van de elf raceweekenden in de top-vijf afgesloten, zeer indrukwekkend. Dat aantal had met tien stuks zelfs nog hoger kunnen zijn, ware het niet dat Valtteri Bottas hem in het Hongaarse spektakelstuk al rap uit de race kegelde.

Het doet echter niets af aan de prestatie van Norris. Dat hij diezelfde Bottas en Sergio Perez in (veel) snellere auto’s achter zich weet te houden in de voorlopige WK-stand zegt eigenlijk alles. Naast de resultaten die sec op papier staan, zijn de optredens van Norris ook om een andere reden van belang. Hij geeft er een sterk signaal mee af aan McLaren: ik ben de man voor de toekomst, jullie kunnen op mij bouwen. Toen Daniel Ricciardo vorig jaar werd vastgelegd, vreesde menigeen dat de ervaren Australiër de jeugdige Norris zou overvleugelen. Maar niets van dat alles. Waar Ricciardo nog worstelt, heeft Norris nog maar eens een nieuwe stap gezet in zijn eigen ontwikkeling. Als McLaren richting 2022 ook nog iets competitiever wordt als team, dan kan Lando wel eens een hele gevaarlijke klant blijken voor de rest…

Ferrari

Een ander team met de ogen volledig op 2022 is Ferrari. Na het desastreus verlopen seizoen 2020 liet de top in Maranello weten dat de tifosi geduld moesten opbrengen. Tot de omwenteling in het reglement zouden overwinningen onhaalbaar zijn en zou het zelfs een hels karwei worden om het podium te halen. In dat licht bezien is de eerste seizoenshelft van de Scuderia ronduit goed geweest. Natuurlijk: het roemruchte Ferrari is eigenlijk geen winnaar zonder zege, maar de realiteit is nu even anders. Het steigerende paard komt uit een bijzonder diep dal en met dat in het achterhoofd is het huidige herstel zeer hoopgevend. Goed voor Ferrari en daarmee ook goed voor de Formule 1. Des te meer zielen vooraan, des te meer vreugd.

De balans tot dusver is dat Ferrari drie podiumplekken te pakken heeft en dat Charles Leclerc in Silverstone bijna voor een daverende verrassing had gezorgd door te winnen. Twee ronden voor het einde stak Hamilton er een stokje voor, al had de Brit daar gezien zijn milde tijdstraf helemaal niet moeten rijden. Enfin: los van dat moment heeft Ferrari tekenen van herstel laten zien. Wat Leclerc kan in het scharlakenrood weet iedereen, maar ook de verrichtingen van nieuwkomer Carlos Sainz zijn indrukwekkend. De Spanjaard heeft zich bijzonder snel aangepast en heeft met twee podiumnoteringen – als de diskwalificatie van Sebastian Vettel gehandhaafd blijft – van zich doen spreken. Twee coureurs kunnen anno 2021 de kar trekken bij Ferrari. Als dat ook zo is bij het ontwikkelen van de 2022-auto, dan staan er voor de Italiaanse brigade wellicht mooie tijden voor de deur.

Williams

Waar Ferrari vorig jaar een moeizaam seizoen kende, weet Williams pas echt wat het is om als grootmacht te vallen als een baksteen. Toch lijkt ook de formatie uit Grove ‘rock bottom’ te hebben geraakt. Williams-waardig is het nog altijd niet, maar de formatie van teambaas Jost Capito toont zonder meer tekenen van herstel. De dubbele puntenfinish in Hongarije is daar de ultieme bekroning van. Natuurlijk profiteerde men op de Hungaroring van een gezonde portie chaos, maar je moet wel in staat zijn om toe te slaan. In de voorbije twee jaren bleek Williams machteloos in vergelijkbare situaties. Ditmaal werden ein-de-lijk de eerste en ook broodnodige punten sinds Hockenheim 2019 binnengehaald, destijds ook al zo’n spektakelstuk.

Op het circuit is George Russell voor het overgrote deel de belichaming van deze progressie. De jonge Mercedes-protegé is buitengewoon getalenteerd en heeft – ondanks zijn nog jeugdige leeftijd – veel in het werk gesteld om Williams bij de hand te nemen. Een Brit die het nog een eer vindt om voor Williams uit te komen en dat team terug te brengen naar waar het hoort. Zijn inspanningen hebben zonder meer effect gehad, al is het misschien een beetje wrang dat de gedeclasseerde teamgenoot Nicholas Latifi bij de eerste puntenfinish voor hem eindigde. De Canadees steeg op de laatste zondag voor de zomerstop boven zichzelf uit en heeft derhalve kostbare punten in de wacht gesleept. Het betekent dat Williams dit jaar zo goed als zeker de rode lantaarn kan overdragen aan Haas en dat is op zichzelf al pure winst.