De oude puntentelling: Zo extreem domineren de drie topteams

Het is geen geheim dat de Formule 1 momenteel op te delen is in twee kampioenschappen: een strijd om de overwinning tussen drie topteams, en de strijd om de positie ‘best of the rest’ door de middenmoters. Een blik op het constructeurskampioenschap spreekt boekdelen. Mercedes leidt riant met 438 punten, gevolgd door Ferrari (288 punten) en Red Bull Racing (244 punten). De beste middenmoter is McLaren met slechts 82 punten. Het gat tussen de drie toppers en de rest van het veld is zowel op de baan als in het kampioenschap enorm.

Tot het einde van het seizoen 2002 maakte de Formule 1 gebruik van een andere puntentelling, waarbij enkel de top-6 beloond werd. In die tijd kreeg de winnaar tien punten, lagen er zes en vier punten klaar voor de andere podiumfinishers en kregen de overige rijders uit de top-6 drie, twee en een punt. Gezien de enorme dominantie van drie teams leek het ons interessant om uit te rekenen hoe het kampioenschap eruit zou zien als we die oude puntentelling nog steeds zouden gebruiken. Met onderstaande constructeursstand wordt nog beter duidelijk hoe groot het verschil is met de rest van het veld.

Het constructeurskampioenschap volgens de oude puntentelling:

01. Mercedes (155 punten)

02. Ferrari (76)

03. Red Bull (61)

04. McLaren (9)

05. Toro Rosso (5)

06. Racing Point (4)

07. Renault (1)

08. Haas (1)

09. Alfa Romeo (0)

10. Williams (0)

Bij deze puntenverdeling zouden 292 van de in totaal 312 punten naar de top-3 teams gegaan zijn. Dat komt neer op zo’n 94 procent.

Meest eentonige F1-seizoen ooit

2018: 7 coureurs (in 21 races)

2017: 7 coureurs (in 20 races)

2011: 7 coureurs (in 19 races)

2002: 7 coureurs (in 17 races)

2000: 7 coureurs (in 17 races)

1992: 7 coureurs (in 16 races)

2013: 8 coureurs (in 19 races)

2010: 8 coureurs (in 19 races)

2007: 8 coureurs (in 17 races)

1963: 8 coureurs (in 10 races)

Als we kijken naar de verdeling van de podiumplaatsen wordt het nog eentoniger, al hoeven we daar uiteraard niets voor om te rekenen. In de eerste twaalf races van 2019 stonden slechts zes verschillende coureurs op het ereschavot. Opvallend genoeg ontbreekt de tweede Red Bull in dat rijtje. Daniil Kvyat zorgde in Hockenheim voor een enorme verrassing. De overige 35 podiumplaatsen gingen wel naar de drie topteams. Mocht er geen verrassing meer op het podium eindigen en ook Red Bull-rookie Alexander Albon niet in staat zijn om de top-3 te halen, dan wordt dit het eentonigste seizoen ooit. Het kwam in de historie van de sport niet eerder voor dat minder dan zeven verschillende rijders het podium haalden. Het dieptepunt staat vooralsnog op zeven coureurs, onder meer gehaald in 2018 en 2017.

Sinds het seizoen 2017 zijn 156 van de 159 podiumplaatsen naar Mercedes (70), Ferrari (55) en Red Bull (31) gegaan. Dat komt neer op meer dan 98 procent. Force India, Toro Rosso en Williams konden die trend eenmaal doorbreken.

De WK-stand volgens de oude puntentelling:

01. Lewis Hamilton (94 punten)

02. Valtteri Bottas (61)

03. Max Verstappen (53)

04. Sebastian Vettel (43)

05. Charles Leclerc (33)

06. Pierre Gasly (8)

07. Carlos Sainz (7)

08. Daniil Kwjat (4)

09. Lance Stroll (3)

10. Lando Norris (2)

11. Daniel Ricciardo (1)

12. Kevin Magnussen (1)

13. Alexander Albon (1)

14. Sergio Perez (1)

15. Kimi Räikkönen (0)

16. Nico Hülkenberg (0)

17. Romain Grosjean (0)

18. Antonio Giovinazzi (0)

19. Robert Kubica (0)

20. George Russell (0)

Als we met de oude puntentelling de huidige WK-stand zouden bepalen, dan zijn slechts twintig punten behaald door de veertien rijders die niet in een topauto zitten. Zelfs nummer vijf Charles Leclerc heeft in z’n eentje al meer punten dan de rest van het veld bij elkaar opgeteld. Om over leider Lewis Hamilton nog maar te zwijgen. De Brit heeft alleen al bijna vijfmaal zoveel punten als deze veertien collega’s.

De laatste overwinning voor een coureur buiten de huidige drie topteams staat op naam van Kimi Raikkonen in de Lotus in Melbourne 2013. De 130 Grands Prix die daarna werden verreden, gingen naar een coureur van Mercedes, Ferrari of Red Bull. En het einde van deze reeks is nog niet in zicht.

In de historie van de Formule 1 kwam het meerdere malen voor dat enkele teams de overhand hadden. Het is echter uniek dat slechts drie teams over zo’n lange periode de dienst uitmaken. Zelfs in de dominante McLaren-jaren tussen 1988 en 1991 waren er nog vier verschillende teams die races wonnen. En in de Red Bull-jaren 2010-2013 waren dat er liefst zes.

Het is te hopen dat de nieuwe reglementen voor het seizoen 2021 de boel aardig gaan opschudden.