F1-openingsraces: 2002 - Lokale debutant blijft koel in totale chaos

Sinds de Grand Prix van Australië in 1996 verhuist naar Melbourne, is de miljoenenstad lange tijd het decor van de opening van het nieuwe Formule 1-seizoen. Dat is in 2002 niet anders. Na een reeks testsessies razen op 1 maart 22 F1-bolides over het stratencircuit van Albert Park voor de eerste trainingen van de nieuwe jaargang. Naast gevestigde namen als viervoudig wereldkampioen Michael Schumacher, David Coulthard en Jacques Villeneuve zijn er ook enkele debutanten aanwezig. Felipe Massa krijgt bij Sauber zijn vuurdoop, Takuma Sato debuteert voor Jordan, Allan McNish doet dat bij het nieuwe Toyota en Mark Webber stapt in bij Minardi.

Laatstgenoemde begint meteen met een thuisrace aan zijn F1-loopbaan, al moet de coureur uit Queanbeyan dat doen in een van de mindere auto's op de grid. De verwachtingen voor Webbers debuut zijn dan ook niet bijzonder hoog. Dat er in principe geen wonderen verwacht mogen worden, bewijst hij op vrijdag met de twintigste, ruim vijf seconden achter snelste man Michael Schumacher. Wel blijft hij Enrique Bernoldi en teamgenoot Alex Yoong voor. Ook in de twee zaterdagse trainingen komt Webber tot de twintigste tijd op de gecombineerde ranglijst, wederom ruim vijf tellen achter de oudste van de Schumacher-broers, maar ruim voor Yoong.

De zaterdagse kwalificatie - die in 2002 nog één uur duurt en waarin coureurs maximaal twaalf ronden mogen afleggen - begint droog, maar halverwege gaan de hemelsluizen open. De reeds gereden tijden worden niet meer verbeterd, waardoor Rubens Barrichello de pole-position voor zich opeist. Ferrari-teamgenoot Schumacher geeft slechts 0.005 seconde toe en verzekert zich ook van de eerste rij, met broer Ralf en David Coulthard op de derde en vierde positie. Verder naar achteren weet Webber zich te verbeteren ten opzichte van de vrije trainingen door de achttiende tijd te rijden en Eddie Irvine, Pedro de la Rosa, Young en Sato achter zich te houden.

Gigantische startcrash dunt veld uit

Na de warm-up is het zondag 3 maart tijd voor de openingsrace van het F1-seizoen 2002, die om 14.00 uur lokale tijd en onder droge omstandigheden begint. Nog voor het startsein laten Arrows-coureurs Heinz-Harald Frentzen en Bernoldi hun bolides afslaan, waardoor ze van de grid geduwd moeten worden. Ze gaan uiteindelijk nog van start, om later gediskwalificeerd te worden. De start zelf ontaardt daarna in totale chaos. Ralf Schumacher lanceert zichzelf voor de eerste bocht over de achterkant van Barrichello. Na een vlucht en landing op vier wielen eindigt hij in de bandenstapel, terwijl Barrichello door de losgeraakte achtervleugel spint en een kettingreactie in gang zet.

Sauber-coureur Felipe Massa is een van de slachtoffers van de chaos in de eerste bocht.

Michael Schumacher en Kimi Raikkonen gaan buitenom door het gras en komen zo met de schrik vrij, terwijl Massa juist het gras aan de binnenkant van bocht 1 kiest. Hij torpedeert vervolgens Giancarlo Fisichella, waarna ook Nick Heidfeld, Jenson Button, Olivier Panis en McNish bij de crash betrokken raken. Hoewel de startcrash acht uitvallers oplevert, besluit wedstrijdleider Charlie Whiting om de rode vlag achterwege te laten. In plaats daarvan wordt de safety car ingezet. Michael Schumacher en Fisichella vinden dat de verkeerde keuze, Ralf Schumacher noemt het echter correct: "Whiting heeft ons duidelijk verteld dat hij de race niet zou stilleggen, tenzij de veiligheid in het geding was. Dat was niet het geval."

In de zesde ronde wordt de race met nog veertien auto's in competitie weer hervat met Coulthard aan de leiding, maar twee ronden later is de safety car weer nodig na een crash van Jarno Trulli. Bij de tweede herstart in ronde 11 verremt Coulthard zich, waardoor Schumacher de leiding kortstondig overneemt. Hij wordt vervolgens weer gepasseerd door Juan Pablo Montoya, om in de 17e ronde terug te slaan en de koppositie te heroveren. Door de technische problemen van Sato zijn er op dat moment - mede door de diskwalificaties bij Arrows - nog maar tien coureurs in de race. Er volgen daarna nog twee uitvallers: Jacques Villeneuve crasht in ronde 28 na een probleem met zijn achtervleugel, acht ronden later parkeert Coulthard zijn McLaren met een kapotte versnellingsbak.

Webber zet Albert Park in vuur en vlam

Na de pitstops is de strijd om de eerste vier posities wel gestreden met Schumacher voor Montoya, Raikkonen en Irvine. Daarachter wordt wel nog gestreden om de vijfde plaats met Webber en Mika Salo in de hoofdrol. Webber kampte sinds het begin van de race met het differentieel en de traction control van zijn Minardi en was daarom lange tijd voorzichtig onderweg. In de slotfase duikt Salo echter op in zijn spiegels, waarna teambaas Paul Stoddart hem aanmoedigt om er een tandje bij te zetten. De Toyota vindt echter aansluiting en in de voorlaatste ronde komt het tot een inhaalpoging, die echter mislukt. Salo spint en kan uiteindelijk verder op de zesde positie.

Minardi-baas Paul Stoddart en Mark Webber vieren de vijfde plek als een F1-zege.

Photo by: Minardi Formula 1

Vooraan wint Schumacher de GP van Australië met de Ferrari F2001B, op ruim achttien seconden gevolgd door Montoya. Raikkonen completeert het podium en is de laatste coureur in dezelfde ronde als de leider. Irvine wordt op één ronde achterstand vierde, maar de meeste aandacht van het Australische publiek gaat uit naar Webber. In zijn debuutrace pakt hij voor eigen publiek een knappe vijfde plaats en twee WK-punten - de eerste van Minardi sinds de GP van Europa in 1999. Achter Salo - die debutant Toyota meteen een puntje schenkt - komen Yoong en De la Rosa als nummers zeven en acht over de finish op respectievelijk drie en vijf ronden achterstand.

De vijfde plek in 2002 blijft Webbers beste resultaat in Australië, tot hij in 2012 vierde wordt. "Het was ongelofelijk om als vijfde te finishen. We hadden mensen in de hekken hangen. De arbo- en veiligheidsdienst zou tegenwoordig door het lint gaan. Het was een unieke dag", blikt Webber enkele jaren later terug. Het resultaat wordt groots gevierd, want voorzitter Ron Walker van Australian Grand Prix Corporation overtuigt Webber en Stoddart om na de podiumceremonie het podium te betreden. Het leidt uiteindelijk tot een boete van de FIA van 50.000 pond. Wel wordt Webbers contract voor drie races omgezet in een deal voor het hele seizoen.