Column: Waarom de F1 anno 2019 Nico Rosberg mist

We schrijven 25 oktober 2015. Enkele ogenblikken geleden heeft Max Verstappen zijn eerste Amerikaanse Grand Prix betwist. Het Nederlandse broekie wordt tot ieders verbazing vierde en geeft daarmee andermaal zijn visitekaartje af. Helemaal vooraan rekent Lewis Hamilton hardhandig af met een zichzelf vergalopperende Nico Rosberg en pakt hij zijn derde wereldtitel. Wat volgt is een beklijvend tafereel achter het podium. De kersverse kampioen gooit een zichtbaar balende Rosberg het Pirelli-petje met P2 toe. De Duitser is aan de kook aan en smijt het hoofddeksel zonder pardon terug. De wereld geniet mee.

Hoe klein ook, dit voorval - en vooral het ongemak - is tekenend voor de vertroebelde relatie tussen beide heren. De kartvrienden van weleer konden elkaars bloed op het hoogste niveau wel drinken. Het begon allemaal nog vrij onschuldig toen in 2014 voor het eerst de wereldtitel op het spel stond. Beide heren reden al ruim een jaar samen toen in Bahrein de eerste ongemakken boven water kwamen. Rosberg en Hamilton vochten rondenlang wiel-aan-wiel met elkaar, waarbij de eerstgenoemde volgens Mercedes verboden motorinstellingen gebruikte. De eerste woorden vielen, maar fysiek contact bleef uit. Peanuts vergeleken met wat later zou volgen.

In het restant van dat jaar deed Rosberg nog een 'Schumachertje' - het al dan niet bewust crashen tijdens de kwalificatie - in Monaco, negeerde Hamilton overduidelijk een teamorder in Hongarije en volgde op Spa het eerste echte contact tussen beide heren. De toon was gezet. Mercedes had vanaf dat moment haar handen vol om het geheel enigszins in goede banen te leiden. In 2015 lukte dit met kunst- en vliegwerk, het jaar erna was er geen houden meer aan. Het zou niet alleen de ultieme wraak van Rosberg worden, maar ook het seizoen waarin de verhoudingen compleet op de spits werden gedreven. Aanvaringen in Spanje en Oostenrijk zijn daar nog stille getuigen van. Evenals het doelbewuste ophouden van Rosberg door Hamilton tijdens de finale in Abu Dhabi.

Rosberg had alle ballen op dit ultieme jaar gezet en trok aan het langste eind. De revanche moest uit zijn tenen komen, maar kwam wel in de vorm van het hoogst haalbare: Rosberg junior staat voorgoed als 'Weltmeister' in de annalen van de sport. Het was - in combinatie met de slopende rivaliteit - reden genoeg om te stoppen en meer tijd met 'zijn' Vivian en kinderen door te brengen. Niemand sprak het hardop uit, maar Mercedes moet een zucht van verlichting hebben geslaakt. De uit de hand gelopen rivaliteit werd als vanzelf opgelost. Vanzelfsprekend telde ook Hamilton zijn zegeningen. Zonder zijn plaaggeest kwam het heilige Schumi-record weer een stukje dichterbij.

 

So far so good, zou je denken. Maar dat geldt niet voor de objectieve F1-fan of 'gewone' liefhebber. Hoe verschrikkelijk vervelend je Rosberg ook kunt vinden, met hem en Hamilton in dezelfde auto weet je één ding zeker: spanning en spektakel zijn gegarandeerd, zelfs als hun team ver boven de rest uitsteekt. Juist op dat vlak wordt Rosberg nu hevig gemist. Anno 2019 zou hij de zilveren dominantie voor niet-Mercedes fans een stuk interessanter (lees: dragelijker) kunnen maken. Als twee makke schapen achter elkaar aanrijden - in welke volgorde dan ook - zou er dan niet meer bij zijn. Hamilton en Rosberg hebben namelijk a) een behoorlijke hekel aan elkaar en b) maling aan teamorders: geweldige ingrediënten voor een beklijvende rivaliteit.

Met Valtteri Bottas hoeven we dergelijke taferelen niet te verwachten. De Fin is in alles keurig en haalt het niet in zijn hoofd om teamorders aan zijn laars te lappen of de bolide van zijn teamgenoot in de prak te rijden. Bottas is weliswaar beter dan voorheen, kan zelfs een geduchte concurrent worden, maar een echte plaaggeest à la Rosberg zal hij nooit worden. Alhoewel Bottas' karakter als mens wellicht meer te prijzen valt, verlangt men soms toch stiekem naar de reuring van een onderlinge strijd. Want zeg nou eerlijk: zeker als Ferrari en Red Bull niet op de afspraak zijn, is onderlinge spanning bij Mercedes toch best lekker? Het beklijft en levert fraaie gevechten op waarvoor mensen op zondag thuisblijven. In 2019 zien we die - voor winst - te weinig. Daarom rest slechts één vraag: valt er in het algemeen belang nog even te praten over een comeback Nico?

Nico Rosberg: de beslissing