Alain Prost: Mijn prestaties in F1 worden compleet onderschat

Michael Schumacher, Lewis Hamilton en Juan Manuel Fangio zijn de enige Formule 1-coureurs die vaker wereldkampioen werden dan Alain Prost. Qua overwinningen moet hij alleen Schumacher, Hamilton, Max Verstappen en Sebastian Vettel voor zich dulden. Toch heeft de inmiddels 68-jarige Fransman het idee dat hij niet dezelfde erkenning krijgt als deze andere grote namen. Zelf heeft Prost wel een idee waar dat aan kan liggen. Zo wijst hij naar Ayrton Senna, met wie de Fransman vaak in een adem wordt genoemd door hun rivaliteit als teamgenoten van McLaren. Ook heeft hij de reputatie achter de schermen politieke spelletjes te spelen, iets wat hij zelf ontkent.

"Het is frustrerend en jammer. Ik weet ook niet waarom", zegt Prost tegen Motor Sport Magazine als hij gevraagd wordt naar die politieke spelletjes. Hij ziet twee factoren die mogelijk aan die reputatie hebben bijgedragen. De eerste is een verhaal tijdens de Japanse GP van 1990, waar discussie ontstond over aan welke kant van de grid de polesitter moest plaatsnemen. "Als je kijkt naar de film Senna, dan speelt [FIA-president Jean-Marie] Balestre een centrale rol en hij was Frans. Het verhaal in Japan is belachelijk. Een jaar eerder wilde Ayrton aan de rechterkant starten. Mensen vertellen nooit het volledige verhaal."

De andere factor is volgens Prost het feit dat Nigel Mansell hem betichtte van politieke spelletjes achter de schermen. "Weet je waarom? Omdat ik Italiaans sprak bij Ferrari", stelt de viervoudig wereldkampioen. "We deden briefings nooit in het Italiaans, maar altijd in het Engels. Dat begreep ik dus niet. Er zit een soort frustratie. Ik probeerde het net als alle anderen zo goed mogelijk te doen. Ik heb nooit iemand gevraagd om mijn auto af te stellen en ik heb nooit iets over mijn auto geheim gehouden. De andere coureurs konden hoe dan ook niet met mijn afstelling rijden. Ik heb altijd mijn werk gedaan. Politiek? Dat accepteer ik niet."

Tegenwoordig komt de naam van Prost zelden voorbij in de discussie over de beste F1-coureurs aller tijden, in tegenstelling tot zijn aartsrivaal Senna. "Ayrton belichaamde de flair, ik was klinischer en de 'professor'. Hij was mystiek en daar hielden de mensen van", zegt de in Lorette geboren ex-coureur, die van mening is dat zijn prestaties niet echt op waarde worden geschat. "Ik vraag me soms af hoe ik herinnerd zal worden. Het klinkt als een grap, maar ik word volledig onderschat. Ik weet het, ik zie het. Ik weet niet waarom, maar in zekere zin is dat mijn handelsmerk."