Interview Enea Bastianini: "Niet bij VR46 gaan maakte mijn carrière moeilijker"

In een korte broek en t-shirt beweegt Enea Bastianini zich rustig voort in de paddock. Soms lijkt het erop alsof hij niet thuishoort in deze gejaagde wereld, dat hij eerder met een surfplank de woeste baren van de zee moet bedwingen. Niets is echter minder waar. Bastianini hoort wel degelijk thuis in de MotoGP-paddock. Iedereen kent hem, zeker na de spetterende start van het huidige seizoen. Na overwinningen in Qatar en Amerika werd hij tot titelfavoriet gebombardeerd. Hoewel het misschien nog wat vroeg is om daar nu al over te spreken, is een ding duidelijk: Bastianini hoort in de eerste plaats in de MotoGP-paddock thuis en niet op een surfplank.

Bastianini geeft niet graag interviews, maar voor Motorsport.com maakte hij vorig weekend in Jerez een uitzondering. Wat volgde was een lang en uitvoerig gesprek met ‘El Bestia'.

We zitten twee maanden na je eerste MotoGP-overwinning. Als je nu terugkijkt, wat schiet je dan meteen te binnen?

Bastianini: “Het gaf mij een geweldig gevoel, een explosie van emoties, niemand had dit verwacht. Na de kwalificatie op zaterdag was ik er zelf van overtuigd dat het zou kunnen, maar je weet het pas zeker als de race op z’n einde loopt. Het was voor het hele team een magische dag.”

De overwinning was van grote symbolische waarde. Allereerst vanwege de dood van Fausto Gresini, de voormalige teambaas van je team. Maar je was ook de eerste Italiaan die een MotoGP-race won sinds het vertrek van Valentino Rossi. Heeft de Italiaanse motorsport een nieuwe referentie nodig na het vertrek van The Doctor?

“Het afscheid van Valentino heeft in Italië zeker een leegte achtergelaten en het is logisch dat men zoekt naar iemand die zijn plek kan innemen. Maar wat hij deed is uniek, niemand gaat dat kunnen evenaren. Ik zou het graag doen, ik wil niet graag in zijn schoenen staan, maar ik zou wel graag de referentie zijn voor de Italiaanse rijders. Dat zou voor mij een heel mooi resultaat zijn.”

Je bent een van de sterkste en meest erkende Italiaanse rijders van het moment, maar je bent ook een van de weinigen die nooit deel heeft uitgemaakt van Valentino’s VR46 Academy. Waarom niet?

“Toen ik in 2014 in het wereldkampioenschap kwam, zat de Academy nog in de opstartfase. Ik had niet het gevoel dat ik er beslist bij moest zitten omdat ik al in het kampioenschap aanwezig was. Voor anderen was dat misschien anders. Ik kende Fausto [Gresini] en zijn volledige team, ik voelde me goed bij hen en ik trainde in mijn eentje. Het is misschien een vreemde denkwijze, Valentino’s voorstel om er toch bij te komen lag er. Maar ik wilde graag mijn eigen weg gaan. Zeker met mijn karakter toen ik jong was, nu ben ik volwassen en veranderd. Als kind was ik heel koppig.”

Tekst loopt door onder de foto

Enea Bastianini staat in de MotoGP bekend als een 'pocket rocket'. Dankzij zijn kleine postuur, is hij handig op de machine en ontwikkelt hij veel snelheid.

Foto: MotoGP

Heb je er ooit spijt van gehad?

“Nee, zeker niet. Ik denk dat mijn beslissing de juiste was.”

Maakt het je prestaties dat je hier nu staat nog groter omdat je niet tot de Rossi-clan behoort?

“Het heeft het waarschijnlijk wel moeilijker gemaakt. VR46 is een enorme grootmacht in het wereldkampioenschap. Omdat ik alleen opgegroeid ben zonder die hulp of de mogelijkheden om te trainen met andere goede rijders en advies te krijgen van iemand als Valentino, is het voor mij niet makkelijk geweest. Aan de andere kant heb ik dat nooit als een probleem ervaren. Ik ben er op eigen kracht gekomen met hulp van de mensen die mij vanaf het begin gesteund hebben, zoals Fausto.”

Je stapte als Moto2-wereldkampioen over naar de MotoGP. Wat is je meer waard: die wereldtitel of het winnen van de race in Qatar?

“Dat is moeilijk te zeggen omdat er hele andere emoties bij kwamen kijken. Bij het ene maak je je eigen droom waar, bij het andere voel je je compleet als rijder. Wanneer je in de MotoGP een race wint, dan bekruipt je echt zo’n gevoel: ‘Zo, dit is het. Je hebt het hoogste bereikt wat je als rijder kunt bereiken’.”

Je bent altijd een snelle en speciale rijder geweest, maar in de eerste zes jaar in het wereldkampioenschap heb je slechts drie races gewonnen. Het beest werd pas wakker toen je in 2020 de Moto2-titel pakte en zeker begin dit seizoen met je resultaten in de MotoGP. Hoe ben je veranderd van een ‘gewone rijder’ naar een titelkandidaat?

“Dat weet ik niet, ik heb denk ik mijn grootste stap gemaakt in Moto2 toen ik in 2019 overstapte naar Italtrans. Toen kwam ik erachter wat ik kon bereiken, ik begon iets meer in mezelf te geloven. Ik begreep ook dat je er op talent alleen niet komt. Ik moest mijn werkmethode aanpassen, maar ook mijn aanpak van een Grand Prix. Het resultaat daarvan was de Moto2-titel en in 2021 met Avintia hebben we ook een aantal mooie resultaten gescoord. We zijn altijd blijven geloven en wisten waartoe ik in staat was, dat geldt ook voor het team."

Mensen omschreven je altijd als een rijder met enorm veel talent, maar die wel een beetje lui was. Is dat waar?

“Ja, dat is waar. Laten we zeggen dat ik het motorrijden altijd ervaren heb als iets leuks. Ik wilde zo weinig mogelijk werken. Niet omdat ik dat niet graag deed, maar omdat ik dacht dat het niet nodig was. Ik dacht dat ik genoeg deed [lacht]. Toen realiseerde ik mij pas dat het niet genoeg was. Ik heb mezelf in de afgelopen twee of drie jaar enorm verbeterd. Ik begreep wat er voor nodig was om competitief te zijn.”

Je hebt nu al twee overwinningen op zak. Zie jij jezelf als een titelkandidaat?

“Ik denk dat het mogelijk is, maar het is wel ontzettend moeilijk. Het niveau ligt zo verschrikkelijk hoog, het verschil tussen de eerste en de vijfde plaats in de race kun je bijna niet onder woorden brengen. Je knipt een keer met je vingers en het is klaar. Het is belangrijk om constant te zijn en geen fouten te maken zoals in Portimao. Ik moet punten blijven sprokkelen.”

En als je niet wint, dan is de vijfde plek ook belangrijk.

“Natuurlijk, dat is altijd het doel maar dat is niet zo eenvoudig. In Portimao was ik ook blij geweest met de zesde of zevende plek, ik wilde niet zoeken naar iets waarvan ik wist dat het er niet was.”

Er is nog nooit een privérijder wereldkampioen geworden in de MotoGP. Kan dat veranderen?

“Dat is waar, maar het kan zeker veranderen. We hebben een hele snelle motor en met de steun van Ducati kunnen we onszelf blijven verbeteren. Een privéteam kan zeker kampioen worden.”

Tot slot, de historie van dit kampioenschap blijft altijd belangrijk. Met welke vijf of zes rijders uit de geschiedenis van de sport zou jij graag racen?

“Casey Stoner”, begint Bastianini voordat hij een korte stilte laat vallen. “Marc Marquez, al race ik nu ook al tegen hem. Kevin Schwantz is zeker eentje, Mick Doohan hoort er zeker bij. Marco Simonvelli mag ik niet vergeten en de laatste… Valentino, denk ik. Dat had ik al voor lief genomen.”

Enea Bastianini staat na de Grand Prix van Spanje op de derde plaats in het kampioenschap. Zijn achterstand op WK-leider Fabio Quartararo is nu twintig punten.

Foto: Gold and Goose / Motorsport Images