Eindrapport George Russell: Geen twijfel meer mogelijk

Hoe groot het verschil is tussen een topauto en een achterhoedeteam werd dit F1-seizoen weer eens goed duidelijk. Het verschil van enkele seconden per ronde valt tijdens een raceweekend nauwelijks op, alle blikken zijn immers gericht op de kop. Zet een toptalent in een Williams en hij zal week in, week uit achteraan spartelen. Zelden zal hij opvallen, zelden zal hij de kans krijgen zijn kwaliteiten te etaleren. Zet datzelfde talent in de kampioensbolide en de ogen van de wereld gaan open. Precies dat overkwam George Russell.

De jonge Brit kende in de ondermaatse Williams opnieuw een prima seizoen. Hij was in alle kwalificaties sneller dan teamgenoot Nicholas Latifi, nadat hij in 2019 op de zaterdagen al een ‘clean sheet’ hield ten opzichte van toenmalig teamgenoot Robert Kubica. Een puike prestatie. Met enige regelmaat liet hij zien toch echt wel wat in zijn mars te hebben door door te dringen naar Q2. Veel verder dan dat kwam het niet, want de wagen was simpelweg niet goed genoeg om op zondag mee te doen om de punten. Hoe chaotisch sommige races ook waren. Belangrijkste kritiekpunt op het seizoen van Russell: de spin achter de safety car in Imola. Met een puntenfinish in zicht – zijn eerste in de Formule 1 – crashte hij tijdens de neutralisatie. Zeer pijnlijk voor de jongeling, die daar ongetwijfeld van zal leren.

Het hoogtepunt van het jaar kwam enkele weken later in Bahrein. Na een positieve coronatest moest wereldkampioen Lewis Hamilton verstek laten gaan. Mercedes koos voor protegé George Russell, die alle verwachtingen overtrof. Hij was het snelste op de vrijdag, ondanks het feit dat hij nauwelijks in de auto paste, met te kleine schoenen moest rijden en het stuurtje van Hamilton in handen had. Op zaterdag greep hij nipt naast de pole, de race controleerde hij van start tot finish. Totdat het team blunderde met verkeerde banden. Het had zo mooi kunnen zijn, maar het eindigde met de negende plaats. Toch de eerste F1-punten van Russell, maar niet het gedroomde debuut bij een topteam. Wel maakte hij voor eens en altijd duidelijk dat hij thuishoort in de voorste gelederen. En misschien nog wel belangrijker: dat het verschil tussen de topteams en de achterhoede vele malen te groot is.

Cijfers van de redactie: