Interview Marc Marquez: “Ik kan nog niet op mijn instinct rijden”

Marc Marquez crashte vorig jaar juli in de tweede helft van de Spaanse Grand Prix, de openingswedstrijd van een uitgesteld coronaseizoen. Na een operatie op de maandag na de crash keerde hij het volgende weekend alweer terug op Jerez, waar nog een tweede wedstrijd gehouden werd. Het was geen verstandige beslissing. Het geplaatste ijzerwerk raakte verzwakt door de inspanning van Marquez, waarna ook nog een infectie ontstond. Dat zorgde er uiteindelijk voor dat de 28-jarige rijder het volledige seizoen moest missen.

In december volgde nog een derde – zeer riskante – operatie waarna de situatie eindelijk iets beter werd, maar op dat moment was er nog zeker geen garantie dat Marquez ooit weer zou kunnen racen. In april keerde Marquez uiteindelijk terug tijdens de Portugese Grand Prix, waar hij zevende werd. Na afloop van die race toonde de coureur uit Cervera meer emotie dan bij de successen eerder uit zijn carrière. Een overwinning op de Sachsenring leek erop te duiden dat Marquez terug was, maar dat circuit was nogal gunstig voor een coureur die niet volop gebruik kan maken van de kracht in zijn rechterarm. Het herstel van Marquez loopt iets langzamer dan hijzelf had verwacht. In lijn met het herstel van de achtvoudig wereldkampioen heeft ook Honda het bijzonder lastig. 

Tijd voor een uitgebreid interview met MotoGP-verslaggever Oriol Puigdemont van Motorsport.com waarin Marquez openhartig is over een groot aantal thema's.

Op Portimao kreeg ik het gevoel dat echt iedereen blij was je weer op het circuit te zien, iets wat niet heel gebruikelijk is…

Marc Marquez: “Natuurlijk is het mooi dat mensen blij zijn, maar daar maakte ik me niet echt druk om. Ik had op dat moment genoeg aan mezelf. Maar inderdaad, de ontvangst was heel goed van de andere teams, de mensen die de sport aansturen en de andere rijders.”

Welke coureur heeft je dit jaar het meest verrast?

“Ik denk Fabio [Quartararo], vooral vanwege de situatie waar hij vorig jaar in zat. Hij leek de weg een beetje kwijt, maar nu heeft hij het vanaf het begin van het seizoen goed kunnen doen.”

Van wie had je wat meer verwacht?

“Ik noem geen namen, want dan zou ik onszelf ook moeten noemen.”

Vorig jaar weet je het gebrek aan consistentie bij Quartararo aan onervarenheid in een situatie als WK-leider. Denk je dat hij op dat vlak stappen heeft gemaakt?

“Het gaat om een compleet spectrum. Er zit een technische kant aan, maar het gaat ook om vertrouwen en natuurlijk speelt ervaring daarbij ook een rol. Tot vorig jaar had hij nog nooit voor een kampioenschap gestreden, ook niet in Moto3 of Moto2. Nu heeft hij die ervaring en heeft hij in de positie gezeten om een wereldtitel te winnen. Dat lukte toen niet, nu gaat hij er stukken beter mee om. Het is een cirkel. Als je vertrouwen hebt, worden de resultaten beter en dat zorgt voor motivatie en dat geeft ook een extra boost. Nu hij dat weet kan hij ermee door. Het ene jaar is het andere niet, in 2019 was hij fantastisch en vorig jaar verliep het even anders. Dat leerde ik in 2015, want na mijn beste jaar in de MotoGP ging het helemaal niet goed. Je wordt ervoor gewaarschuwd, je ziet het bij anderen gebeuren, maar je begrijpt het niet tot je het zelf meemaakt.”

Tijdens de eerste Grand Prix in Spielberg keerde je terug van een vakantie en had je naar eigen zeggen “weer een normaal leven”. Was hij een moeilijk moment toen je je realiseerde dat je er fysiek minder sterk voor stond?

“Ik kwam met hoge verwachtingen terug van de zomervakantie, ik was thuis goed aan het trainen en voelde me goed. We gingen direct naar het slechtste circuit van de hele kalender voor mijn arm, alle bochten gaan die kant op en het remmen is heel extreem. De verwachtingen zijn hoog en de frustratie is dan vrij groot als je het doel niet haalt.”

Hoe ben je omgegaan met die frustratie?

“Natuurlijk kon ik bij de eerste run niet geloven dat ik nog zoveel last had van mijn schouder. Maar toen ik me daar eenmaal bewust van was, was ik terug in de realiteit en ben ik op dezelfde manier blijven werken.”

Hoe leg je de beperkingen van je arm op dit moment uit aan mensen?

“Het is eenvoudig. Als je dorst hebt en je wilt een glas water pakken, dan denk je er niet over na hoe je het glas pakt en naar je mond heft. Dat gaat automatisch. Ik moet nu nadenken over de positie van mijn arm bij het remmen of insturen van een bocht om pijn te voorkomen, dat heeft elke bocht weer invloed op mij. Natuurlijk probeer ik die interne procedure steeds verder te verbeteren en als ik me beter voel tijdens het weekend, komt dat omdat het steeds meer automatisme wordt. Maar ik kan niet puur op mijn instinct rijden. Afgezien daarvan zijn er altijd onvoorziene gebeurtenissen, bewegingen die voor pijn zorgen. Het maakt niet uit hoe hard je je best doet dat je er niet aan wil denken, het komt altijd terug.”

Tekst loopt door onder de foto.

Marc Marquez had in Oostenrijk meer problemen dan hij had gehoopt.

Je hebt het altijd over je fysieke toestand en de motor als geheel, maar wat denk je dat een fitte Marc Marquez zou kunnen op deze motor?

“Ik denk dat de Marc van voor de blessure gewoon voor de titel kan meedoen met deze motor. Ik zou niet zoveel races winnen als in 2019 (twaalf stuks), maar ik zou wel vaak top drie rijden en meedoen om de wereldtitel. Ik denk dat er een reden voor is. Op de circuits waar ik minder fysieke problemen heb of waar ik het minder voelde, presteerde ik een stuk beter. Ik kan het nu niet steeds goed maken, de motor moet me helpen en dat lukt op dit moment niet. Dat geldt voor mij en de andere Honda-rijders."

Betekent het ook dat Honda de filosofie van de motor vanaf nu moet veranderen?

“Mijn intentie is om weer de Marc te worden van voorheen. Voor mij is het duidelijk dat ik die rijder weer kan worden als ik me fysiek goed voel. Ik weet niet of het genoeg is om titels te winnen. Ik kan er wel voor vechten denk ik, maar om te winnen is wat anders. De concurrentie staat ook niet stil. Ik kan met mijn huidige conditie rijden, maar ik kan geen magische dingen doen. Als ik ver achter de andere coureurs van Honda zou rijden, denk ik dat er iets mis zou zijn. Maar ik zit ervoor, ondanks dat ik races gemist heb. Maar dat is niet bepaald mijn doel.”

Wat is er vorig jaar gebeurd bij HRC?

“Het was een verloren jaar, op persoonlijk en professioneel vlak. Voor Honda was dat hetzelfde als je kijkt dat ze met een rookie [Alex Marquez] kwamen en dat [Cal] Crutchlow afscheid nam. Ook wat betreft de evolutie van de motor was het een verloren jaar.”

In welke mate neem je nu minder risico dan in het verleden? We hebben je minder saves zien maken dan normaal?

“Ik neem evenveel risico, maar het is waar dat ik op dit moment niet het vertrouwen heb om mezelf in extreme situaties te redden. Daardoor maakte ik vaak saves. Die controle heb ik op dit moment niet, maar elke vorm van angst zorgt voor minder vertrouwen.”

Sinds je terugkeer in Portugal hebben we een rijder met meer emotie gezien, die meer over zijn gevoel praat dan anders. Is er wat dat betreft iets van je schouders gevallen?

“Het is niet dat er iets van me af gevallen is, het is een natuurlijk iets. Het hangt af van de gevoelens waar ik achter gesloten deuren over praat. Met mijn team of in de pitbox. Maar er zijn ook zaken die je niet kunt controleren, blijdschap hoef je niet te verbergen. Aan de andere kant probeer je boosheid wel te verbergen, dat laat ik liever niet zien.”

In 2020 heb je het dikste contract uit de geschiedenis van het wereldkampioenschap getekend, vier jaar voor meer dan 20 miljoen euro per seizoen. Toen kwam corona, de regels werden flink aangescherpt en je hebt een volledig seizoen gemist. Weegt dat contract zwaar voor jou?

“Wanneer je een vierjarig contract tekent bij een merk als Honda en voor zulke bedragen, voel je natuurlijk een verplichting. Maar dat is ook al het geval als je bij een project als dit begint. De verantwoordelijkheid voel ik niet tijdens het racen, maar het is er natuurlijk wel. Het positieve is dat ik vertrouwen heb in mijn gesprekken met Honda, dat was vorig seizoen ook zo. Ik heb het hele jaar niet gereden en heb gezegd dat ze me moesten betalen wat zij wilden. Ik heb mijn deel van het contract niet ingelost. Maar het is een natuurlijk proces dat er vertrouwen is naar het team toe. Ik zit al heel lang bij Honda en onze band is goed, met Alberto [Puig, teammanager] en ook met de Japanse mensen van het team. Ik voel me altijd gerespecteerd.”