Zarco: Eerste MotoGP-zege maakt Honda-overstap in 2024 makkelijker

Afgelopen zaterdag was het na 120 Grands Prix eindelijk raak voor Johann Zarco: op Phillip Island boekte hij de eerste zege van zijn MotoGP-loopbaan. Dat deed hij in dienst van Pramac Ducati, het team dat hij eind dit jaar verruilt voor een tweejarig avontuur bij LCR Honda. Daar vervangt hij de naar Yamaha vertrekkende Alex Rins. Het kostte Zarco vier jaar op een Ducati om op de Desmosedici te zegevieren, maar de overwinning maakt zijn overstap naar Honda naar eigen zeggen niet moeilijker. "Het wordt denk ik zelfs makkelijker, het is als een nieuw hoofdstuk. Ik zie nog altijd veel dingen van wat ik en wat anderen ermee doen, dus daar leer ik van. Het is absoluut een nuttige ervaring voor de komende twee jaar", vertelde hij in de aanloop naar de Thaise Grand Prix van dit weekend. 

De zege in Australië was Zarco's eerste overwinning sinds hij eind 2016 de Moto2-finale in Valencia won om zo de kroon op zijn tweede wereldtitel in die klasse te zetten. In zijn eerste twee MotoGP-seizoenen kwam de 33-jarige rijder uit Cannes enkele malen dicht bij succes met de Yamaha van Tech3, waarna zijn overstap naar KTM in 2019 voor vertraging in zijn progressie zorgde. Op de Ducati groeide Zarco vervolgens uit tot een semi-regelmatige podiumklant met tot dusver dertien podiumplaatsen, waarvan de laatste dus eindelijk de langverwachte eerste zege betekende. Door de lange aanloop richting het succes vergeleek hij het gevoel met wat hij voelde toen hij in 2015 zijn eerste Moto2-titel pakte. Opluchting overheerste daarbij.

"Het is echt net als de eerste titel met het opgeluchte gevoel dat het eindelijk gelukt is", aldus Zarco. "Daarna probeer je weer op te stappen, te presteren en te winnen. Deze zege gaf mij ongeveer hetzelfde gevoel als mijn eerste titel, want de eerste titel komt na veel races. Vanaf dat je een kind bent totdat je 25 jaar oud bent wil je wereldkampioen worden, iets wat vervolgens ook lukt. Daar heb je dan ook lang op gewacht. Dat was nu weer zo, 120 races. Het gevoel was dus vergelijkbaar met mijn eerste wereldtitel, maar ik liep niet over van vreugde. Het was eerder 'ja, het is gelukt'."