Miller verrast door podium: “Vierde was het maximale”

Miller profiteerde van de crash van Viñales en reed ook zonder podium een dijk van een race. Hij was uiteindelijk zijn collega’s in een divers groepje de baas na een spectaculair duel tijdens de 27 ronden durende Australische Grand Prix. Hij stond zo al voor de vierde keer dit seizoen op het podium en verkleinde zijn achterstand op Valentino Rossi tot slechts acht punten.

“Het is nooit leuk om te zien dat iemand crasht, zeker niet met nog twee bochten te gaan. Maar zo gaat het nu eenmaal”, aldus Miller. “Toen ik door Lukey Heights kwam en het stof zag, ging m’n hartslag zo’n vijftig slagen omhoog. Ik realiseerde me ineens dat ik derde lag en wilde alleen de binnenkant nog maar verdedigen. Ik heb de laatste paar honderd meter alles maximaal opgekrikt zodat ze me op het rechte stuk niet meer in zouden halen.”

Tot dat moment had Miller gedacht dat de vierde plaats het maximale was. De Aussie koos voor de harde compound achterband en onder anderen Fabio Quartararo en Danilo Petrucci betaalden in de eerste ronde al de prijs voor die keuze. Miller zag het gebeuren en besloot ervan te leren. Toen ik Danilo na de start zag crashen, was ik een beetje nerveus. Bij mij zou hetzelfde gebeuren, maar ik kon een beetje gas geven en toen ging de motor weer de juiste kant op. Ik ging wijd en verloor wat plekken. Ik ben blijven zitten en heb het stap-voor-stap aangepakt. Valentino begon heel voortvarend, maar viel weer terug. Rins ging me voorbij en viel later weer terug. Aan het einde zat alleen Dovizioso voor me en ik dacht dat wij het uit zouden maken op de vierde plaats. Dat was het maximale voor mij dacht ik.”

Razendsnelle Bagnaia zorgde voor 'extra motivatie'

Het gevecht met Dovizioso werd uiteindelijk ook een duel met Francesco Bagnaia, zijn jongere teamgenoot die tot de Australische GP maar een moeizaam debuutseizoen kende. Toen Miller zijn Italiaanse stalgenoot langszij zag komen, was dat een nog grotere motivatie om alles te geven in de slotfase. “Tien ronden voor het einde kwam Pecco langs, hij ging heel hard. Het was voor mij toch wel een soort extra motivatie. Het is toch je jongere teamgenoot, hier op Phillip Island. Ik dacht dat hij net als die anderen wel terug zou vallen, maar dat gebeurde niet. Het lukte me uiteindelijk om hem te pakken en toen kon ik ook met Dovi afrekenen.”