Hoe Espargaro en Rivola het stuurloze Aprilia-schip vlot trokken

“Door de komst van Massimo is er bij Aprilia veel veranderd”, zegt Aleix Espargaro in de persconferentie na de gewonnen Grand Prix van Argentinië. Hij doelt op Massimo Rivola (51), die sinds 2019 werkzaam is als CEO van Aprilia Racing. Rivola komt dan als grote onbekende de MotoGP-paddock binnen. Relevante ervaring met de snelste klasse op twee wielen heeft hij niet. De Italiaan komt echter met een rijk gevuld CV binnen bij Aprilia. Hij heeft diverse marketingfuncties bekleed bij onder meer het Formule 1-team van Minardi als hij in 2009 aangesteld wordt als sportief directeur van Scuderia Ferrari. Zeven jaar houdt hij zich staande in de heksenketel van Maranello waarna hij in 2016 de overstap maakt naar het opleidingsprogramma van Ferrari. Daar heeft hij onder meer Charles Leclerc onder zijn hoede.

Een zootje ongeregeld

In 2019 stapt hij binnen bij Aprilia. Een zootje ongeregeld op het hoogste niveau van de motorsport. Aprilia valt onder de Piaggio Group, de grootste motorfabrikant in Europa met tal van verschillende merken onder de Piaggio-paraplu. De MotoGP-operatie is klein en wordt in feite gerund door Fausto Gresini. Hij heeft flink wat ervaring met het runnen van teams in het wereldkampioenschap, maar zijn eerste stappen met een echt fabrieksteam vallen niet mee. Sinds 2015 is het merk actief in de MotoGP, maar het team wordt niet altijd even goed aangestuurd. Er schort van alles aan de motor en de man die daar iets aan kan doen, Romano Albesiano, wordt een expert jongleren: hij moet zich niet alleen met de technische kant van de motorfiets bezighouden. Hij is teammanager op de baan, de man die de lijnen uit moet zetten op de fabriek in Noale en ook nog eens de woordvoerder naar buiten toe. Albesiano staat in de MotoGP-paddock bekend als een gedreven figuur, maar zelfs hij heeft te veel hooi op de vork.

Tekst loopt door onder de foto

In de 21ste ronde is het raak voor Espargaro: Hij laat huisvriend Jorge Martin achter en claimt zijn eerste zege

Aprilia is al die jaren een stuurloos schip waarbij de kapitein zoveel zaken te doen heeft dat hij niet toekomt aan hetgeen hij echt zou moeten doen. Espargaro is een van de weinige constante factoren bij Aprilia. Hij haalt het onderste uit de kan met een concept waar nogal wat aan mankeert. Zijn teamgenoten, niet de minste namen, vallen stuk voor stuk door de mand. De algehele instabiliteit van de organisatie zorgt ervoor dat coureurs op hun tenen lopen om te presteren, laat staan dat ze een positieve verandering teweeg kunnen brengen. Ze verdwijnen of lopen tegen de dopinglamp, zoals bij Andrea Iannone het geval was. De komst van Rivola aan het begin van 2019 is een nieuw startpunt van het team, ziet Espargaro. De Spaanse coureur heeft na een gedwongen vertrek bij Suzuki niet veel opties en grijpt de kans bij Aprilia aan als laatste strohalm voor een succesvolle MotoGP-carrière. De coureur uit Granollers heeft het hart op de tong en geeft regelmatig onbedoeld een inkijkje bij Aprilia. Er zijn voldoende anekdotes, maar het komt kortgezegd op het volgende neer: Het is een zootje.

De komst van Rivola is een keerpunt, stelt Espargaro. “Massimo is drie jaar geleden bij ons gekomen en hij heeft de organisatie echt veranderd. In het verleden was Romano Albesiano verantwoordelijk voor bijna het hele project, Massimo heeft de organisatie in Noale anders ingericht. De werkwijze is anders. Romano houdt zich meer bezig met de ontwikkeling van de motor, hij is de vader van de motor. Hij is een steengoede engineer, maar soms moet je focus houden op hetgeen je goed in bent. Romano heeft dat bewezen, de 2022 versie van de RS-GP is een van de beste motoren ter wereld. Ik denk dat de reorganisatie van Massimo heel belangrijk is geweest, de potentie is er altijd geweest.” Rivola ziet na zijn komst ook dat Albesiano onvoldoende slagkracht heeft. Het team haalt meer engineers bij andere teams. “We hebben veel meer engineers, anders is het onmogelijk om zo te presteren. Er zijn heel veel mensen vanaf het begin bij dit project betrokken geweest, voor hen ben ik heel blij”, wijst Espargaro, die zonder de komst van Rivola waarschijnlijk al vertrokken was bij Aprilia.

Tekst loopt door onder de foto

Aleix Espargaro belt met zijn vrouw Laura, die thuis in Andorra vanaf de bank toekeek hoe haar man in zijn 200ste MotoGP-start eindelijk zegevierde

Met behoorlijk grote stappen wordt er gewerkt aan verbetering. Met de nieuwe organisatie heeft Rivola een stabiele basis gecreëerd die kan dienen als lanceerplatform. Aprilia moest twee jaar geleden nog vechten om überhaupt een tweede coureur naast Espargaro te vinden. Diverse Moto2-coureurs bedankten voor de eer. Zij stapten liever op een Ducati of Yamaha. Het was voor Aprilia brandstof om door te gaan, niet voor niets memoreerde Espargaro er in de persconferentie na de race nog aan. Maar ook voor Espargaro zelf was het een tamelijk belangrijke overwinning. Drie jaar geleden was de koek op en wilde hij er de brui aan geven. Opgeven en aan een nieuw (sport)leven beginnen, als wielrenner bijvoorbeeld. “Ik haalde er geen enkel plezier meer uit, de energie was volledig weg”, zegt hij. “De tank was leeg. Ik heb met mijn vrouw Laura gesproken en aangegeven dat ik er echt niet meer van genoot, ik wilde stoppen en iets anders proberen. Ze heeft me enorm geholpen door die moeilijke tijd.”

Bloed, zweet en tranen

Maar liefst 284 keer ging hij van start in een Grand Prix, in de MotoGP was het de 199ste keer dat hij het startlicht zag doven. Heel vaak draaide de zondag uit op een teleurstelling. Bij de 200ste poging was het eindelijk raak voor de 32-jarige coureur, inmiddels een van de veteranen in de MotoGP. “De komst van de tweeling (zoon Max, dochter Mia) hebben mijn leven veranderd”, zegt Espargaro. “Dat heeft mij motivatie gegeven om door te gaan. Ik ben gelukkig getrouwd, heb twee prachtige kinderen. Ik heb alles wat ik me kan wensen. Waarom nog doorgaan met iets waar ik alleen maar pijn van heb”, stelt hij de vraag die hij zich de afgelopen jaren meermaals stelde. Waar de MotoGP-rijders tegenwoordig als opgeschoten jochies bekend staan die hun leven riskeren voor een mooie beker en een winstbonus, is Espargaro het prototype familieman. Een leven dat niet rijmt met het leven van de meeste andere coureurs.

Des te mooier is de manier waarop het zondag prijs was. Espargaro had makkelijk gebukt kunnen gaan onder de druk. Na zo’n overtuigende aanloop is hij de uitgesproken favoriet voor de overwinning. Maar hoe gaat een coureur om met die druk als hij in de voorgaande 199 keer ‘gefaald’ heeft? Het antwoord: rust in de tent, een goede motor en geloof in eigen kunnen.

Het is de dag van Aleix Espargaro, de dag van Massimo Rivola. Maar het is zeker de dag van alle mensen die de overwinning onderaan het podium vieren. Zij hebben eigenhandig gewerkt aan het eerste grote succes van Aprilia.