Hoe de rollen binnen één jaar zijn omgedraaid voor Alex Rins

Terug naar de Grand Prix van Frankrijk van 2022. Het abrupte besluit van Suzuki om de MotoGP aan het einde van dat seizoen te verlaten, waardoor twee coureurs en zo'n vijftig medewerkers zonder baan kwamen te zitten, zorgde voor een emotionele aftrap van het weekend voor Alex Rins en zijn entourage. Het door de top van de Suzuki-directie genomen besluit werd niet begrepen door de teamleden, die met verbijsterde gezichten en rode ogen achterbleven.

Hoe groot is het contrast als Rins een jaar later opnieuw in de paddock van Le Mans staat. Ditmaal lacht hij en daar heeft hij alle reden toe. De Spanjaard won twee van zijn laatste drie races in dienst van Suzuki, de fabrikant die hem in de eerste zes jaar van zijn MotoGP-carrière begeleidde. Vervolgens pakte hij al in zijn derde race voor LCR Honda de zege in de GP van de Verenigde Staten, een prestatie die nog knapper is als je bedenkt dat de RC213V zich maar zelden in de strijd vooraan meldt.

Al met al is het besluit van Suzuki een keerpunt in de carrière van Rins gebleken. "Eerlijk gezegd dacht ik er op dat moment niet te veel over na", vertelt hij in gesprek met Motorsport.com. "Het was een besluit van het management van Suzuki en ik kon er niet veel aan doen. Ik probeerde vrij te zijn, zonder druk te racen en niet te veel na te denken. Een jaar later is het nog steeds opzienbarend dat ze het kampioenschap zo snel verlaten hebben, maar ik bewaar alle goede momenten, overwinningen en podiumplaatsen die we met dit team behaald hebben. Die waren er veel."

Zelfde mentaliteit, nieuwe doelstellingen

Sinds begin dit jaar racet Rins dus op een Honda. Hij heeft zich afgelopen winter bij satellietteam LCR gevoegd, terwijl voormalig Suzuki-teamgenoot Joan Mir als teamgenoot van Marc Marquez bij fabrieksteam Repsol Honda fungeert. Zowel Mir als Rins heeft het lastig op de RC213V, een machine die de afgelopen jaren niet tot de besten in de MotoGP behoorde. Dat geldt ook dit jaar weer en dat heeft weer gevolgen voor het doel waarmee Rins op het asfalt verschijnt.

"De mentaliteit is hetzelfde gebleven, maar ik heb nu een ander doel", legt de Catalaan uit. "Iedere keer dat ik op de motor stap en op de baan verschijn, wil ik vechten voor de kopposities. Het is echter ook zo dat onze motor niet op hetzelfde niveau zit als die van vorig jaar. Toen hadden we een doel, maar ook de motor om dat doel te bereiken. Dit jaar moeten we onze motor nog verbeteren, zodat we vooruitgang boeken en regelmatiger in de top kunnen eindigen. Het doel op dit moment is dus dat we proberen hard te werken aan de benodigde verbeteringen."

Álex Rins a ramené Lucio Cecchinello et le team LCR à la victoire à Austin

Zijn persoonlijke competitieve mentaliteit mag dan niet veranderd zijn, zijn omgeving is dat ontegenzeggelijk wel. Vorig jaar was Rins nog onderdeel van een Japans fabrieksteam, dit jaar racet hij voor een onafhankelijke, meer op familie gerichte Italiaanse renstal. Aan het hoofd daarvan staat voormalig coureur Lucio Cecchinello. De teambaas en eigenaar van LCR Honda weet nog altijd hoe een coureur denkt en wat hij nodig heeft, zo is Rins wel duidelijk geworden in de eerste maanden van de samenwerking.

"Hij heeft het duidelijk nog in zich zitten. Als ik 's middags met de technici werk en naar data kijk, komt hij er soms bij zitten om te helpen", haalt hij een voorbeeld aan. "Soms stuurt hij mij ook foto's van de data en zegt hij: 'Kom eens langs zodra je tijd hebt, ik heb iets anders gezien, iets wat verbetering kan opleveren. Ik voel heel veel steun van hem, van alle monteurs en eigenlijk vanuit de hele paddock."

Dromen van wereldtitel, zege in Austin is eerste stapje

Het eerste grote succes als LCR Honda-rijder liet niet lang op zich wachten voor Rins. Al in de derde race van het seizoen, de GP van de Verenigde Staten op het Circuit of the Americas, verbaasde hij vriend en vijand door de Grand Prix te winnen. Voor zijn nieuwe werkgever was het de honderdste podiumplek in haar geschiedenis en de eerste MotoGP-zege sinds 2018. "Dit resultaat heeft bij iedereen in het team voor een lach op het gezicht gezorgd. Dat is fantastisch, want naast de inspanning die zij leveren, die ik ook lever als ik thuis ben, is het fantastisch om mensen te zien die je echt steunen", zegt Rins over de zege in Austin.

"Uiteindelijk was het resultaat in Austin voor iedereen behoorlijk indrukwekkend. We hebben momenteel eigenlijk niet de motor om dat te presteren", vervolgt hij. "Ik heb pas vijf races gehad met dit merk, dus eigenlijk beginnen we ieder weekend opnieuw. Ik concentreer me op mijn werk en op het verbeteren van mijn motor." Dat is iets waar Rins op dagelijkse basis mee bezig is. "Veel mensen denken dat we alleen in het weekend werken en dat dat alles is, maar dat is niet zo. Er zit veel werk achter."

Álex Rins au Grand Prix de France

Aan motivatie en doorzettingsvermogen ligt het in ieder geval niet voor Rins, die op 27-jarige leeftijd nog altijd geen wereldkampioenschap op zijn naam heeft staan. In de Moto3 en Moto2 werd hij tweede in het kampioenschap, in de MotoGP is een derde plek in 2020 zijn beste resultaat. De drive om zijn palmares uit te breiden, is zeker aanwezig. "Ik werk gedurende het seizoen heel hard met mijn persoonlijke team. Uiteindelijk wil ik winnen. Ik heb veel dromen en ik werk iedere dag om ze uit te laten komen. Een van deze dromen is om MotoGP-wereldkampioen te worden", aldus Rins.

Het mag dan ook geen verrassing zijn dat Rins emotionele herinneringen heeft aan het raceweekend in Austin, waar hij leider Francesco Bagnaia dermate onder druk zette dat de Ducati-rijder onderuit ging. "Het was fantastisch, ik heb de hele dag een lach op mijn gezicht gehad", erkent hij, om vervolgens toe te geven dat hij geen expert is in het verbergen van emoties. "Ik ben absoluut behoorlijk expressief. Als ik blij ben, laat ik dat aan iedereen zien, maar je kunt het ook zien als ik teleurgesteld ben. Het is onderdeel van wie ik ben. Zo ben ik en ik probeer ook niet te veranderen om een poker face op te kunnen zetten, want zo ben ik niet."

Hoe heeft zijn voormalige werkgever eigenlijk gereageerd op het onverwachte succes van Rins in Texas? "Ik heb van één of twee monteurs uit het team een berichtje ontvangen. Misschien van drie monteurs, maar meer niet. Dat vind ik apart", geeft hij toe. "Het gaf me een beetje een ongemakkelijk gevoel, maar het is wat het is. Hoewel we zes jaar lang hebben samengewerkt, zijn er enkelen met wie ik sinds Valencia pas twee of drie keer heb gesproken. Dat is best vreemd, maar het is wat het is. Zo is het leven!"