Waarom Stoner geen testrijder meer is in de MotoGP

Na een succesvolle carrière in de MotoGP nam Stoner in 2012 de beslissing om zich terug te trekken uit de sport. De rijder deed dat na het winnen van wereldtitels met Ducati en Honda in 2007 en 2011. Voor beide merken was hij daarna nog actief als testrijder, maar dat is anno 2020 ook niet meer het geval. Opvallend voor de oud-coureur, die momenteel 34 jaar oud is. In gesprek met oud-rijder Chris Vermeulen voor de organisatie van de Australische GP deed Stoner uit de doeken waarom hij nu niet meer actief is in de MotoGP.

“Ik heb een rol gehad bij Ducati en ook bij Honda, maar daar werd ik er een beetje uitgewerkt door de jongeling die dat jaar bij het team kwam”, doelde Stoner op de komst van Marc Marquez. “Hij wilde mij er niet bij hebben. We hebben dit ook geprobeerd bij Ducati, maar konden geen overeenstemming bereiken over de voorwaarden. Ik heb die rol daarom ook laten gaan, ik kon het team niet brengen wat ik graag wilde. De rijders wisten wat ze wilden, we hadden een goede samenwerking, maar helaas hebben rijders niet altijd iets te zeggen. Het gaat om de fabrikanten, zij zien de data en zien wat volgens hen de juiste richting is. Dat gaat niet altijd samen met wat de rijders vinden.”

Bovendien was het voor Stoner moeilijk om continu betrokken te zijn bij het project van Ducati omdat hij woonachtig is aan de andere kant van de wereld. Wel denkt de Australiër, die kampt met een chronisch vermoeidheidssyndroom, dat hij nog genoeg te bieden heeft aan de sport. “Er zijn aspecten waarvan ik denk dat ze anders aangepakt kunnen worden. Ik ga zeker niet dingen oplossen, maar ik weet wat er moet gebeuren om races te kunnen winnen. Dat is misschien iets voor de toekomst, nu op hetzelfde moment is mijn huidige situatie niet ideaal. Ik probeer me nu te richten op mezelf en mijn familie zodat ik in de toekomst weer meer kan geven. Dan zullen we zien wat ervan komt. Om eerlijk te zijn zou ik graag weer actief zijn in de MotoGP.”

'Opluchting' na het finishen van een race

Aan een terugkeer op de grid, als volwaardig coureur, heeft Stoner nooit echt moeten denken. In gesprek met Vermeulen gaf hij toe dat hij meer plezier haalde uit het rijden tijdens trainingen en kwalificaties, dan dat hij genoot van het racen zelf. “Soms heb ik het gevoel gehad dat ik terug wilde komen, niet voor het aspect om te racen, maar wel omdat ik het geweldig vind om met een team samen te werken. Het klinkt stom, maar ik hield van de trainingssessies met goed weer en een motor die het goed deed. Ik hield van de kwalificaties, ik hield van de druk om in een rondje alles goed te doen. Het racen was niet eens hetgeen waar ik het meest van genoot. Je steekt zoveel energie in het rijden van al die rondjes en je kunt je geen fout veroorloven. Zoals je weet is het heel makkelijk om op die motoren een fout te maken, zeker als je aan het pushen bent. Met een kleine beweging aan de rem op het verkeerde moment eindig je op de grond. Ook wanneer je op het verkeerde moment over een hobbel gaat, dan lig je. Er komt zoveel bij kijken, er staat zoveel druk op. Het was voor mij altijd een opluchting als ik het eind van een race haalde, of ik nu won of niet. Als ik naast het podium eindigde kon ik ook al blij zijn met m’n race. Dat was voor mij altijd een opluchting. Ik mis dat aspect niet, maar het rijden van rondjes was altijd een heel goed gevoel.”