Analyse: Winnaars en verliezers van de eerste vier MotoGP-races

Winnaars

Wie anders dan Enea Bastianini moet het winnaars-gedeelte van deze rubriek aanvoeren? De Italiaan bezorgde zijn team Gresini Racing een droomstart door de Grand Prix van Qatar te winnen. Het was een populaire overwinning die vorig jaar deels ingeluid werd door een podium in Misano. Op het Circuit of the Americas maakte Bastianini indruk, maar was hij voor velen een underdog. Niets bleek minder waar. Met zijn superieure tempo tekende Bastianini voor zijn tweede overwinning in vier races tijd, met name de tweede helft van de Amerikaanse GP was indrukwekkend. Hij is daarmee opnieuw WK-leider. De woorden van Jack Miller over de prestaties van Bastianini waren veelzeggend. Gevraagd of het de Ducati GP21 is waardoor ‘La Bestia’ zo goed kan presteren, zei Miller: “Welnee, het is puur wat Enea met zijn motor doet.” Waarvan akte. Of hij daadwerkelijk voor de titel kan vechten, moet de komende maanden blijken. Maar het CV van Bastianini ligt zeker niet meer onderaan de stapel op het bureau van Ducati-topman Gigi Dall’Igna.

Hij had aan de start gestaan van maar liefst 199 races en had nog nooit gewonnen. Bij nummer 200 was het eindelijk raak voor Aleix Espargaro. De kopman van Aprilia heeft het merk op sleeptouw genomen door een paar moeilijke jaren en heeft er samen met CEO Massimo Rivola gezorgd voor een stabiele basis en een goede motorfiets. De overwinning in de Grand Prix van Argentinië was prachtig, maar de snelheid van Espargaro op het Circuit of the Americas was zo mogelijk nog indrukwekkender. Zonder de gebeurtenissen in de kwalificatie had de Catalaan ook daar mee kunnen doen om de prijzen. Vorig jaar was die race voor Aprilia over het algemeen en Espargaro in het bijzonder nog een totale ramp. Dit jaar was het wel anders. Espargaro jaagt op een nieuw (verbeterd) contract en dat zal hij ook wel krijgen als hij topcoureur Maverick Viñales op deze manier blijft kloppen.

Nadat de rijders in 2021 vooral het einde van de ontwikkelingsstop moesten uitzitten, heeft Team Suzuki MotoGP zich uitstekend laten zien in de eerste races van dit seizoen. Joan Mir eindigde de eerste vier races twee keer als zesde en twee keer als vierde, de consistentie die je van een toprijder in de MotoGP verwacht. Achter de naam Alex Rins stonden de afgelopen maanden grote vraagtekens na zijn dramatische jaar in 2021. De Spanjaard verklaarde eerder dit jaar hard gewerkt te hebben aan zijn mentaliteit en dat heeft zich voorlopig uitbetaald. Naast WK-leider Bastianini is hij de enige coureur die twee podiums gescoord heeft. Hij staat momenteel tweede in het kampioenschap terwijl Mir kort daarachter volgt op de vierde plek. Ook op het gebied van de kwalificaties heeft het team een stap gezet, zo lijkt het tot nu toe. Alles wijst erop dat Rins en Mir dit seizoen voor de wereldtitel kunnen vechten, zeker omdat de Europese banen de Suzuki GSX-RR nog beter zouden moeten liggen.

Tekst loopt door onder de foto

Alex Rins heeft zich opnieuw uitgevonden in 2022 en dat maakt hem tot nu toe tot een echte titelkandidaat.

Verliezers

Het gaat een heel lang en in potentie heel duur seizoen worden voor Yamaha Factory Racing. Fabio Quartararo is momenteel de coureur van het merk en hij weet het gezichtsverlies van de regerend kampioen nog enigszins te beperken, maar verder staat het merk uit Iwata er niet al te best voor. Quartararo kwam niet in aanmerking voor podiums in races waar hij vorig jaar nog vocht om de overwinning (Qatar en Amerika). Zijn onvrede over de Yamaha groeit met het weekend, zo lijkt het. Manager Eric Mahé voert de druk op door met andere merken te praten. Yamaha heeft Quartararo op dit moment harder nodig dan andersom en dat is een teken aan de wand voor een zwalkende constructeur. Als Yamaha echt wat wil, moet ze zorgen dat Quartararo heel snel een handtekening onder een nieuw contract zet. Het team zou in de huidige vorm stuurloos zijn zonder de Fransman. De andere coureurs van het merk – we rekenen rookie Darryn Binder even niet mee – presteren namelijk ondermaats. Werk aan de winkel voor Yamaha, maar wat kan er gedaan worden om de motor te verbeteren en tegelijkertijd het vertrouwen van Quartararo te winnen?

Na het ijzersterke slot van 2021 stond er dit seizoen – ook voor ondergetekende – één ding vast: Ducati-coureur Francesco Bagnaia is de grote favoriet voor de wereldtitel. Ducati heeft weliswaar twee races gewonnen, maar die werden beide behaalde op de eerder besproken GP21. Na vier races heeft Ducati met Jack Miller nog maar één podium gehaald. De Australiër vecht voor zijn toekomst bij de hoofdmacht, maar met een kapotte motor in de openingsrace en een teleurstellend optreden in Argentinië loopt ook dat nog niet helemaal soepel. Bagnaia schoot in eigen doel in de openingswedstrijd door te crashen en Jorge Martin mee te nemen in zijn val. In Indonesië stelde hij teleur met de vijftiende plek en in Argentinië en Amerika kwam hij niet verder dan twee vijfde plekken. Juist op dat laatste circuit was Bagnaia vorig jaar nog heel sterk. Niet de coureurs, maar wel de fabrikant is dé verliezer in deze rubriek. Ducati had een ijzersterk concept en met de GP21 de meest complete motor op de grid, maar toch voelde men de noodzaak om de machine flink te veranderen. Inmiddels is het voorste systeem om de rijhoogte te wisselen bij de meeste fabriekscoureurs van de motor verdwenen, werd aan de vooravond van het seizoen nog voor een ander motorconcept gekozen en zijn de prestaties lang niet op het niveau van eind vorig jaar. Er kan nog veel gebeuren, maar er is werk aan de winkel voor Ducati.

De strijd voor de laatste plek in dit rijtje ging tussen Andrea Dovizioso en Alex Marquez. Dovizioso had zich veel meer voorgesteld van zijn rentree in de MotoGP, maar feit is dat hij na de vijf races van vorig jaar, de wintertesten en vier races dit jaar heel weinig opgeschoten is. Een aantekening moet gemaakt worden dat Dovizioso meermaals getroffen is door technische problemen en dat competitief zijn in de MotoGP moeilijker is dan ooit tevoren, maar los daarvan is Dovizioso momenteel niet meer dan een goedbedoelende leider die met de MotoGP-rookies op schoolkamp is. En toch is de twijfelachtige eer voor de laatste plek in deze rubriek voor Alex Marquez. De Spanjaard werd in 2020 uit nood naar het fabrieksteam gepromoveerd en liet daar een hele aardige indruk achter. Hij was een tussenpaus en mocht zijn loopbaan bij LCR Honda vervolgen. Dit seizoen werd hij een keer dertiende en vijftiende en heeft derhalve een paar punten, maar het aantal crashes loopt ieder weekend op. Iedereen bij Honda staat in de schaduw van grote broer Marc, maar als tweevoudig wereldkampioen is Alex Marquez momenteel geen schim van zichzelf. Met de aflopende contracten leek hij een serieuze optie om terug te keren naar Repsol Honda, maar momenteel is er niemand te vinden die dat ook maar durft te suggereren. Of zoals Pol Espargaro het in Argentinië lachend zei: “Zolang ik sneller ben dan de mensen die ze in verband brengen met mijn zitje, maak ik me geen zorgen.”