Analyse: De 'stille' tweestrijd om de MotoGP-wereldtitel

We naderen de kritieke fase van het MotoGP-wereldkampioenschap. Normaal zou de eerste fase van het seizoen al voor een schifting gezorgd hebben, maar in 2020 is alles anders. MotoGP-wereldkampioen Marc Marquez schakelde zichzelf uit waardoor de titelstrijd wagenwijd open kwam te liggen, maar bij de anderen was het een foutenfestijn. Voor de Catalaanse GP in Barcelona stonden de eerste vier rijders binnen vier punten, maar het beeld is door die race wel veranderd. De hoofdrolspelers: Joan Mir en Fabio Quartararo. Elke race telt vanaf nu dubbel in de strijd om de wereldtitel, maar het lijkt erop dat deze twee het toch uit gaan maken.

Na een reeks lastige races herpakte Quartararo zich zondag met een overwinning in Barcelona. Tussen de Tsjechische en de Emilia-Romagna GP slaagde hij er niet in een podium te scoren, hoewel hij in de tweede Misano-race wel als derde aan de finish kwam maar die positie verloor door een overschrijding van de track limits. Nadat hij 50 punten pakte in de eerste twee races, scoorde hij in de vijf races erna slechts 33 punten.

Tegelijkertijd kreeg Joan Mir een boost. Na twee crashes in de eerste drie races boekte Mir tijdens de Oostenrijkse Grand Prix een doorbraak met een podium, gevolgd door een vrijwel zekere overwinning toen de rode vlag roet in het eten gooide. Na nog eens een derde en een tweede plaats in Misano stond zijn totaal tussen Brno en Misano op 69 punten. Quartararo verklaarde in detail waarom de Suzuki GSX-RR een ‘perfecte’ motor is, al is het niet moeilijk om dat met het blote oog te zien. De Suzuki beschikt over dezelfde ‘behendige’ karaktertrekken als de Yamaha, maar men heeft bij Suzuki de acceleratie beter op orde. Dat werd duidelijk op de Red Bull Ring, waar de Suzuki-mannen het verschil met de sterke V4-motoren kon maskeren en bovendien de banden spaarde.

Recht op de wereldtitel?

In een seizoen waarin inconsistentie de boventoon voert, is dat bij Mir en Suzuki nauwelijks te bespeuren geweest. Het is echter nog veel te vroeg om te denken aan een wereldtitel. Het is immers zijn tweede jaar. Maar tussen de regels door hoor je dat Mir juist wel bezig is met het kampioenschap. “Ik heb nog niet het recht [om voor de titel te vechten]”, zei Mir in Misano. “Daarvoor moet ik eerst races winnen. Het is belangrijk om punten te scoren. In Oostenrijk hadden we de kans om te winnen… we zijn er dichtbij, het is belangrijk dat je een podium haalt als je daar de kans voor hebt, maar je moet ook winnen als je die kans krijgt.”

Mir heeft aanzienlijk minder druk aangezien bijna niemand had verwacht dat hij dit seizoen voor de wereldtitel zou vechten. Quartararo werd aan de andere kant al omschreven als de rijder die Marc Marquez na een sterk debuutseizoen wel eens zou kunnen onttronen. Yamaha’s gebrek aan vermogen en de remproblemen speelde Quartararo parten in Oostenrijk, in de GP van San Marino ging de coureur vervolgens onderuit nadat hij even daarvoor ‘te opgewonden’ werd na het passeren van Maverick Viñales, achter wie hij klem zat. De toenemende druk speelt voor Quartararo echter geen rol, zo verklaarde hij eerder vorige in Misano maand naar aan leiding van een vraag van Motorsport.com. “Ik doe mijn best om te winnen dit jaar, maar ik ben niet bezig met het kampioenschap”, reageerde hij. “Ik bekijk het wedstrijd voor wedstrijd. In Misano richt ik me op Misano, in Barcelona denk ik alleen aan Barcelona. Ik denk niet: ‘wow, Marc is hier niet, ik moet aan het kampioenschap denken’. Nee. Ik denk dat je voor het kampioenschap vooral veel races moet winnen en veel punten moet scoren.”

Voorafgaand aan de Catalaanse GP liet Marquez voor het eerst in lange tijd weer van zich horen. Hij verklaarde dat hij ‘veel meer’ had verwacht van Quartararo na zijn dubbele overwinning in Jerez. Quartararo ontkende dat hij gemotiveerd werd door deze uitspraken en verklaarde het zelfs eens te zijn met de beschouwing van de Honda-man. Maar hij kon aan de andere kant niet ontkennen dat de mindere reeks van Brno tot Misano hem helemaal koud had gelaten. De Fransman toonde veerkracht: “Het was het mooiste moment van m’n leven, nog beter dan de races in Jerez”, aldus Quartararo. “Als je in een goede flow zit en je wint, dan komt dat niet onverwacht. Je weet dat je het goed kunt doen. Nu had ik vijf races op rij waar het niet geweldig ging en om dan te winnen is geweldig. Er gingen veel emoties door m’n hoofd, ik dacht aan m’n familie. Ik heb kort voor de race nog met m’n broer gesproken. Ik had vandaag veel vertrouwen, ik voelde me ontzettend goed. Het is fantastisch om hier weer te staan.”

Quartararo reed aanvallend tijdens de 24 ronden durende race, misschien wel iets te aanvallend. Toen hij teamgenoot Franco Morbidelli in de negende ronde inhaalde en daarmee aan de leiding kwam, reed hij een reeks rondjes 1.40-laag. Hij gaf toe dat hij “misschien te snel” ging en vroeg veel van zijn achterband. Zijn voorlaatste ronde was uiteindelijk drie seconden langzamer dan de 1.40.142 die hij in de negende ronde reed. Van een voorsprong van 3,4 seconden bleef aan de finish slechts 0,9 seconde over ten opzichte van Mir. Dat die achterstand van Mir in de slotfase zo hard slonk heeft alles te maken met het superieure bandenmanagement van de Suzuki. Het betaalde zich opnieuw uit. Maar deze keer was het de zaterdag waar hij de overwinning verloor. Quartararo heeft slechts één race de eerste startrij gemist, Mir heeft pas twee keer op de eerste twee startrijen gestaan. En toen dat het geval was – beide keren in Oostenrijk – deed hij ook daadwerkelijk mee om de overwinning.

In Catalonië kwalificeerde Mir zich als achtste en zat de eerste zestien ronden klem achter Jack Miller op de Ducati GP20. De Italiaanse krachtpatser is op de rechte stukken nauwelijks bij te benen, maar na een goede kwalificatie zou de Suzuki veel sneller met een dergelijke machine af moeten kunnen rekenen. Ondanks dat was een tweede plaats genoeg om Quartararo binnen schootsafstand te houden in de titelstrijd. De top-vier staat binnen 24 punten, Quartararo en Mir staan op slechts acht punten van elkaar. De andere titelkandidaten (Andrea Dovizioso en Maverick Viñales) hebben recent laten zien dat ze andere problemen hebben en (nog) niet constant genoeg zijn om voor de titel te strijden. Dovizioso heeft moeite met de aanpassing op de Michelin-achterband en de problemen van Maverick Viñales zorgden ervoor dat hij in Barcelona ‘terug bij af’ was nadat hij een week eerder nog een zinderende zege in de tweede Misano-race boekte.

Volwassenheid

Dat beide coureurs zo terughoudend zijn over de titelstrijd, zegt iets over de volwassenheid van de beide heren. Maar het geeft ook aan dat niemand te hard van stapel wil lopen in een zeer onconventioneel seizoen. “Daar is het nog te vroeg voor”, zei Mir. “We zijn min of meer de meest constante rijders op de grid en in het kampioenschap staan we dicht bij elkaar. Het is waar dat er veel rijders zijn die ontzettend snel zijn, ik denk dat we nog een lang kampioenschap voor de wielen hebben. Er zijn nog veel punten te verdelen en veel rijders die veel kunnen scoren.” Quartararo voegde toe: “We hebben het kampioenschap in de eerste acht races zo erg op en neer zien gaan, we hebben een moment gehad dat de eerste negen in het kampioenschap binnen 25 punten stonden. We weten het nooit. Ik weet niet echt wat ik moet zeggen, maar nu is het nog te vroeg om daarover te spreken. Zeker om te zeggen dat het tussen ons gaat. Er zijn nog veel races te gaan en een kleine fout kan kostbaar zijn.”

Mochten we dit seizoen daadwerkelijk een tweestrijd krijgen tussen Quartararo en Mir, spelen er toch ook andere sentimenten mee. De beide heren waren in 2016 teamgenoten bij Moto3-team Leopard, maar de beide carrières namen een andere wending. Terwijl Quartararo in zijn tweede Moto3-jaar aan het worstelen was om een podiumfinish te scoren, scoorde Mir in de Oostenrijkse GP zijn eerste overwinning. Quartararo’s overstap naar de Moto2-klasse een jaar later was al even onvruchtbaar. Mir schreef de Moto3-wereldtitel een jaar later op zijn naam met maar liefst tien overwinningen.

Quartararo vond in 2018 de ommekeer na een miserabel weekend in Argentinië en zou later dat seizoen winnen in Barcelona. Het was een voorschot op zijn overstap naar de MotoGP. Mir scoorde in zijn Moto2-seizoen vier podiumfinishes voor hij in 2019 mocht debuteren bij Suzuki. In het debuutjaar maakte Quartararo een overweldigende indruk met zeven podiumfinishes en een fabriekscontract bij Yamaha. Mir verklaarde zelf dat hij het ‘licht aan het eind van de tunnel nog niet had gezien’ in zijn debuutjaar. De Spanjaard crashte vaak en raakte tijdens een test in Brno zelfs ernstig geblesseerd aan zijn borst. Pas dit seizoen was hij weer okselfris en kon hij zijn daadwerkelijke potentieel laten zien.

Het carrièrepad van de beide heren kruist elkaar nu weer, ze staan eerste en tweede in het wereldkampioenschap. Het is voorlopig een ‘stil’ duel om de wereldtitel, maar of dat nog lang zo blijft?

Met medewerking van Lewis Duncan