Analyse: Rossi is zijn eigen nalatenschap niet langer de baas

De mens is van nature competitief ingesteld. Een vader wil over het algemeen zijn zoon op de fiets, met een voetbal of zelfs in een kaartspel gewoon verslaan. Maar er komt een moment dat de rollen omgedraaid zijn. Dat diezelfde zoon sneller, behendiger en slimmer is dan zijn vader. Datzelfde overkwam Valentino Rossi afgelopen zondag op zijn eigen Misano, waar hij verslagen werd door twee van zijn pupillen. Motorsport.com analyseert de nalatenschap van Rossi en bespreekt andere thema’s na de Grand Prix van San Marino.

Valentino Rossi, Yamaha Factory Racing

Foto door: Gold and Goose / Motorsport Images

Rossi (41 jaar oud, 9 keer wereldkampioen) gaf zondagmiddag met een kleine glimlach toe dat hij op een gegeven moment dacht: “Waar zijn we met de VR46 Academy toch aan begonnen?” Hij zag Franco Morbidelli (25 jaar, 1 keer wereldkampioen) uit zijn gezichtsveld verdwijnen en niet later zwiepte ook Francesco Bagnaia (23 jaar, 1 keer wereldkampioen) in de bloedsnelle Curvone op spectaculaire wijze voorbij aan de Patron van de VR46 Academy. Rossi behoort nog altijd tot de snelste rijders in de MotoGP en had het feest in zijn eigen achtertuin compleet kunnen maken door als derde over de finish te komen. Suzuki-rijder Joan Mir – die andermaal behoorlijk sterk reed – stak daar een stokje voor. Het was de enige domper op de feestvreugde in het Rossi-kamp, de dirigent van het spul had er zelf maar wat te graag bijgestaan. En terecht, want wat Rossi bereikt heeft met het oprichten van een opleidingsprogramma overstijgt in zekere zin wat de Italiaan in zijn 25 jaar durende Grand Prix-carrière bereikt heeft.

In 2014 bestond de MotoGP uit een aantal gearriveerde Italiaanse namen, maar Rossi maakte zich zorgen over zijn opvolgers en riep daarom de VR46 Academy in het leven. Met dat opleidingstraject wilde men de Italiaanse rijders weer door laten stromen naar de koningsklasse. Het moest een antwoord zijn op de Spaanse dominantie in het wereldkampioenschap. Zes jaar later kunnen we met zekerheid stellen dat Rossi en zijn team er glansrijk in zijn geslaagd. Morbidelli was in 2018 het eerste lid van de opleiding die zijn debuut maakte op het hoogste niveau, een jaar later volgde Bagnaia bij Pramac Ducati in zijn voetsporen. Beide jongens waren in de jaren daarvoor klaargestoomd door de VR46-opleiding.

De rijders trainen niet alleen wekelijks op het hoogste niveau met de beste middelen, ze krijgen ook op mentaal vlak ondersteuning. Ze krijgen hulp bij het omgaan met de pers en andere PR-zaken en bijvoorbeeld ook Engelse les om zich goed te kunnen verwoorden tegenover de verschillende stakeholders. Dan hebben we het ook over journalisten, maar ook over teams waar de voertaal meestal Engels is. Rijders worden voorbereid op een carrière op het hoogste niveau. Het resultaat is niet alleen dat coureurs razendsnel zijn en races kunnen winnen, ze zijn ook welgemanierd en bescheiden ten opzichte van de buitenwereld. En dat is – in alle eerlijkheid – een flink contrast ten opzichte van rijders die in het verleden met een zekere mate van arrogantie debuteerden in het kampioenschap.

Morbidelli is het grote voorbeeld van een fatsoenlijke jonge rijder die dankbaar is voor wat hij kan bereiken op het hoogste niveau. Zaterdag presenteerde hij een helm geïnspireerd op Do The Right Thing, een film van Spike Lee met racisme als groot thema. Morbidelli verklaarde een ‘luchtige, maar belangrijke’ boodschap te willen verkondigen en sprak woorden waar de hele mensheid wat aan kan hebben. Hij was de eerste die het Black Lives Matter-thema aanstipte in de MotoGP, niet op een activistische manier maar vooral met veel gevoel en een “Ik wilde een helm over een groot thema doen, een belangrijk onderwerp. En racisme is zo’n onderwerp. Maar ik wilde het ook doen als een soort knuffel voor 2020. Dit jaar is ontzettend slecht begonnen en er zijn dit jaar heel veel zaken gebeurd die niet goed zijn."

"Wij proberen het publiek een mooie show te brengen en we proberen de toeschouwers een goed gevoel te geven. Ik wilde het onderwerp [racisme] luchtig behandelen, niet te zwaar. […] De film ‘Do The Right Thing’ van Spike Lee gaat op een geweldige manier om met dit onderwerp. Er is een karakter die op een gegeven moment in de film zegt: ‘Stop met alle BS (bullshit), hou op met het haten van elkaar’, waarna hij een ‘time out’ inlast. Ik wilde mezelf in zijn kleuren laten zien en dat op m’n helm tonen. Ook wilde ik de boodschap van gelijkheid verspreiden, het is volgens mij een van de belangrijkste zaken om te onthouden. Het is belangrijk dat we ons realiseren dat we allemaal gelijk zijn. Het coronavirus heeft dat op een slechte manier aan ons laten merken, maar dit moeten we ook onthouden op de goede dagen. Ik denk dat ik deze boodschap belangrijk is en dat ik het op een luchtige manier over kan brengen.”

Zijn overwinning komt op een heel goed moment. Niet alleen om aandacht te vragen voor de lovenswaardige boodschap achter de helm, maar ook om op sportief vlak zijn punt te maken richting de concurrentie. Met Morbidelli heeft de MotoGP namelijk een absolute toprijder in huis.

Wil de ‘eigenaar’ van het kampioenschap opstaan, alstublieft?

Na vijf races schreven we al dat het kampioenschap wagenwijd openligt, na deze wedstrijd zijn we wat dat betreft niet echt wijzer geworden. Waar Rossi en Morbidelli de sterkste Yamaha-mannen waren, trapte Maverick Viñales weer in een oude valkuil. Solide op vrijdag, supersnel op zaterdag en vervolgens teleurstellend op zondag. Hij werd zesde. Fabio Quartararo zat even klem achter Viñales en maakte – toen hij er voorbij was – een fout die hij zelf schoof op een gebrek aan ervaring. De voorband van Quartararo’s machine was door de verstoorde luchtstroom achter Viñales te warm geworden en de bandendruk was opgelopen. Toen Quartararo vervolgens wilde pushen, schoof hij in de eerste de beste bocht direct onderuit. Einde verhaal voor de coureur die aantoonde dat hij het racetempo had om een goede zaak te doen in de titelstrijd.

Quartararo bleef puntloos en dus kwam Andrea Dovizioso aan de leiding in het WK. Niet dat de Italiaan nou zo bijzonder presteerde, hij kwam als zevende aan de finish op meer dan tien seconden van winnaar Morbidelli. Na afloop wierp hij een blik op de WK-stand reageerde Dovizioso enigszins verrast. Wie had gedacht dat de zevende plaats genoeg was om de eerste plaats over te nemen? Conclusie is dat we na zes races nog geen coureur hebben die meer dan twee races op het podium heeft gestaan. In totaal hebben twaalf coureurs hun gang naar het podium mogen maken. Conclusie is dat de eerste negen rijders binnen 25 punten van elkaar staan en we zijn wat betreft het benoemen van duidelijke favorieten nog geen steek verder.

Het is een utopie, maar een zekere Marc Marquez zou zijn titelaspiraties nog niet in de ijskast zetten als hij komende week weer op zou stappen. Dat is echter niet het geval, de Spanjaard is nog altijd herstellende van een armblessure en het is nog niet duidelijk wanneer hij terugkeert.

Hommeles bij RW Racing? Bendsneyder weigert te praten

Dan tot slot nog even over het enige Grand Prix-team uit Nederland. NTS RW Racing begon met grote ambities aan het seizoen, maar de coronacrisis gooide op meerdere vlakken roet in het eten. De FIM besloot een ontwikkelingsstop in te stellen om kosten te besparen en dat terwijl RW met een ‘testpakket’ aan het seizoen was begonnen om gedurende het jaar een definitieve fiets te introduceren. Een elfde plaats van Bo Bendsneyder in Qatar was desalniettemin bemoedigend. Spijtig is dat de Nederlander daar sinds de herstart van het seizoen geen vervolg aan heeft kunnen geven. Sterker nog, men komt niet los van de achterhoede. Dit heeft enerzijds te maken met de nieuwe voorband die Dunlop in Jerez introduceerde en waardoor de balans van de machine evenals de gewichtsdistributie flink is veranderd. Aan de andere kant van de pitbox waren er nog de problemen van Jesko Raffin, die door uitputting een aantal races heeft moeten missen. De Zwitser keerde dit weekend wel terug, maar ook hij is nog niet zichzelf. De matige prestaties waren in ieder geval niet onverklaarbaar en het team probeerde op allerlei mogelijke manieren om tot een oplossing te komen.

Waar Raffin na zijn lastige weekend de moeite nam om via het persbericht van het team zijn verhaal te doen, weigerde Bendsneyder te reageren. Een kleine moeite zou je zeggen, maar het is tekenend. Teleurstelling hoort nu eenmaal bij topsport, maar Bendsneyder bewijst zichzelf geen dienst met een dergelijke opstelling. Niet alleen richting de media, maar vooral richting de fans en de sponsoren - die deels bijdragen aan zijn deelname in de GP's - van RW Racing. Een jaar na de breuk met crew-chief Hans Spaan rommelt het weer rond Bendsneyder. Een zorgelijke ontwikkeling voor de enige GP-rijder van ons kleine landje, die zijn krediet zo langzamerhand aan het kwijtraken is.

Zie ook:

Bo Bendsneyder, RW Racing GP

Bo Bendsneyder, RW Racing GP

Photo by: Gold and Goose / Motorsport Images

Sluit je aan bij de Motorsport community

Praat mee
Vorig artikel Raadselachtige problemen spelen Viñales weer parten
Volgend artikel Suzuki-teambaas vindt dat stewards MotoGP te veel macht hebben

Beste reacties

Er zijn nog geen reacties. Wil je er één schrijven?

Meld je gratis aan

  • Snel toegang tot je favoriete artikelen

  • Stel alerts in voor breaking news en je favoriete coureurs

  • Laat je horen met de reactiemodule

Motorsport prime

Ontdek premium content
Abonneer

Editie

Nederland