Analyse: Hoe Dovizioso de kans van zijn leven laat glippen

Toen Marc Marquez zich in juli bezeerde en bleek dat hij voor lange tijd uitgeschakeld zou zijn, werd Andrea Dovizioso gezien als de topfavoriet voor de wereldtitel. De coureur heeft echter geen moment zijn niveau gehaald dat hij in de voorgaande jaren wel haalde. Nu is het geloof helemaal weg bij de Ducati-kopman. Een analyse.

Andrea Dovizioso, Ducati Team

Andrea Dovizioso, Ducati Team

Gold and Goose / Motorsport Images

De 34-jarige Dovizioso sprokkelde in de Grand Prix van Teruel drie magere WK-punten bij elkaar en heeft eigenlijk al geaccepteerd dat hij de wereldtitel in 2020 niet gaat winnen. De drievoudig vice-kampioen van de MotoGP werd tot topfavoriet gebombardeerd na het wegvallen van Marquez, maar die rol heeft hij eigenlijk nooit waar kunnen maken. In Jerez – waar Dovizioso nog nooit op het podium stond – eindigde hij als derde, maar dat er problemen waren was op dat moment al duidelijk. De oorzaak? Het nieuwe rubber van Michelin. De Franse bandenleverancier introduceerde voor dit seizoen een nieuwe achterband met een hardere constructie. Deze band moet coureurs in de bochten meer grip geven en moet bovendien langer meegaan. Het is geen geheim meer dat deze band merken als Yamaha en Suzuki – machines die toch al heel sterk waren in het bochtenwerk – nu nog sterker maakten. De andere fabrikanten zouden daar iets meer moeite mee hebben, maar het was ook niet ondoenlijk.

Er is veel gezegd en geschreven over de situatie met de Michelin-achterband, maar feit is dat Dovizioso en Ducati nooit tot een echte oplossing gekomen zijn. Dat heeft in sommige gevallen niet zozeer te maken met de techniek van de motorfiets, maar des te meer met de stijl van een coureur. Althans, dat is wat men bij Ducati beweert. De andere rijders van het merk – Jack Miller, Francesco Bagnaia, Danilo Petrucci, Johann Zarco en Tito Rabat – hebben minder last van de problemen met de banden. Maar het feit dat ook de andere Ducati’s niet in elke wedstrijd voor de pegels mee kunnen doen, is voor Dovizioso het bewijs dat het niet alleen zijn probleem is. “We hebben vooral veel ups en downs”, concludeerde Dovizioso zondag na een ontluisterende dertiende stek in Aragon. “Als je kijkt naar de Ducati’s in het kampioenschap en de cijfertjes (van het aantal punten), dan weet je genoeg. Als we deze race bestuderen of bijvoorbeeld die van Brno… Ik denk dat niemand nog een oplossing gevonden heeft, want dan had die rijder wel ver voor mij gestaan in het kampioenschap. Ik wil geen excuses maken, maar het kampioenschap is voor iedere Ducati-rijder wel ongeveer hetzelfde. We hebben veel ups en downs.”

Andrea Dovizioso, Ducati Team

Andrea Dovizioso, Ducati Team

Photo by: Gold and Goose / Motorsport Images

Het is dit seizoen niet nodig om elke race te winnen om aanspraak te maken op het kampioenschap, dat is de voorbije elf races wel gebleken. Het puntenaantal van de WK-leider is historisch laag. De leider heeft zelfs nog geen enkele race gewonnen. Met constante resultaten in de top-vijf had Dovizioso dit jaar de wereldtitel kunnen winnen. En dat maakt het nog pijnlijker. De lichaamstaal van de Italiaan sprak dit weekend boekdelen. Op zaterdag kwam hij tot de zeventiende startplek en droop de desinteresse er tijdens zijn persbriefing vanaf. Dovizioso wilde niet zijn waar hij was, dat was wel duidelijk. Zondag was het niet veel anders. Hij heeft de hoop op een wereldtitel in de MotoGP inmiddels opgegeven, zo lijkt het. Aragon was op papier een goed circuit voor Ducati, maar in werkelijkheid vertrok de coureur met lege handen uit Alcañiz. Gevraagd of hij uitkijkt naar het eind van dit seizoen, zei hij: “Ik rijd niet graag op deze manier, het racen is niet leuk. Ik wil niet voor deze posities vechten. Het is erg slecht en ik vind er niks aan.” Over een stap in Valencia was hij ook al niet al te hoopvol. Met een zucht: “Ik wil niet te negatief zijn, maar het is op dit moment moeilijk om het positieve ervan in te zien…”

Waar heeft Dovizioso het laten liggen? Het is – in alle eerlijkheid - voor een rijder niet eenvoudig om op zijn 34ste nog het roer om te gooien. Valentino Rossi is een van de weinige coureurs die zijn stijl een aantal keer heeft moeten aanpassen. Dit deed hij dan als gevolg van nieuw materiaal of door de introductie van nieuwe banden. In het begin ging hem dat goed af, maar de laatste jaren bleek ook dat hij steeds meer moeite kreeg om zich te weren tegen de nieuwelingen in de klasse. Dovizioso heeft jaren hetzelfde ‘kunstje’ uit kunnen voeren en dat deed hij – zo eerlijk moeten we zijn - uitstekend: Hard remmen, een hoek van de bocht maken en de acceleratie tot in de perfectie uitvoeren om de Desmosedici weer de sporen te kunnen geven. Het bochtenwerk van de Ducati was altijd een probleem, maar het merk kwam er vaak mee weg. Nu de band zo’n bepalende factor speelt, kan Ducati daar niet alleen meer op vertrouwen en moet het in de ontwikkeling van de machine een stap maken.

Hoewel we in dit wonderlijke seizoen niets en niemand af kunnen schrijven, lijkt Ducati ook in 2020 naast de wereldtitel te grijpen. Zeker met twee races in Valencia op komst, een circuit waar de Desmosedici niet echt ‘de benen kan strekken’.

Nog even geduld, Takaaki...

Het geduld van Takaaki Nakagami wordt nog even op de proef gesteld. Hij was hard op weg om de man van het weekend te worden in de Teruel GP, maar hij vergat het af te maken in de race.  De Japanner tekende donderdag een nieuw fabriekscontract en was daarna 'bevrijd'. Dat was op vrijdag, zaterdag en zondagochtend overduidelijk. Nakagami reed spectaculaire met de RC213V en greep zijn eerste pole-position in de MotoGP. Het leek een beetje alsof hij zich op de grid voor de race pas realiseerde wat hij op zaterdag bereikt had: "Het zag er mooi uit, dat er niemand voor me stond, maar mijn hart sloeg wel 200 slagen per minuut", zei Nakagami. Al na vier bochten was het klaar. Hij was zo druk met het verdedigen van de koppositie dat hij iets te hard de vijfde bocht instuurde en de voorkant dienst weigerde. Hij gleed onderuit en wist direct dat hij een fout begaan was. Toch lijkt het erop dat het eremetaal niet ver weg is voor de coureur. In zijn derde MotoGP-seizoen heeft Nakagami de sleutel tot succes gevonden, ook met hulp van de Honda-kopstukken. Die konden namelijk eens echt tijd besteden aan de andere rijders omdat kopman Marc Marquez nog altijd aan zijn herstel werkt. Hij heeft dit jaar laten zien dat hij niet alleen vanwege zijn Japanse roots op de MotoGP-grid staat.

Takaaki Nakagami, Team LCR Honda

Takaaki Nakagami, Team LCR Honda

Photo by: Gold and Goose / Motorsport Images

Sluit je aan bij de Motorsport community

Praat mee
Vorig artikel MotoGP 'teleurgesteld' door lakse omgang coronaprotocol
Volgend artikel Mir: "Neem minder risico als ik de race niet kan winnen"

Beste reacties

Er zijn nog geen reacties. Wil je er één schrijven?

Meld je gratis aan

  • Snel toegang tot je favoriete artikelen

  • Stel alerts in voor breaking news en je favoriete coureurs

  • Laat je horen met de reactiemodule

Motorsport prime

Ontdek premium content
Abonneer

Editie

Nederland