Analyse: Hoe Marquez de MotoGP flag-to-flag races domineert

in die betreffende race op Australische bodem kon Marquez de MotoGP-titel in zijn debuutjaar in de topklasse veiligstellen. Vanwege het nieuwe asfalt op het circuit van Philiip Island bleken de Bridgestone-banden razendsnel te slijten. De rijders konden geen volledige raceafstand van 27 ronden volbrengen. Daardoor werd de race ingekort tot 19 ronden en werd een motorwissel halverwege de race verplicht gesteld. Die wissel moest in de negende of tiende ronde plaatsvinden. Marquez voerde de eerste groep aan en stopte pas in ronde elf. De zwarte vlag verscheen en de Honda-rijder werd uit de race gehaald.

Maar elk nadeel heeft z’n voordeel. Die betreffende race op Phillip Island schudde Santi Hernandez, de engineer van Marquez, flink wakker. De structuur van het team rondom het toptalent werd aangepast. Vanaf dat moment nam de Spanjaard deel aan zes flag-to-flag races, waarin hij vijfmaal als eerste over de streep kwam: in Assen 2014, San Marino 2015, Argentinië en Duitsland 2016 en Brno in 2017. De enige race waarin het hem niet lukte was Aragon 2014 (winst voor Lorenzo). Daar kwam Marquez als dertiende over de meet na een crash. De meest imponerende zeges waren de laatste twee: op Brno en de Sachsenring. In beide gevallen ging de Catalaan uitstekend om met de zeer listige omstandigheden. Hij kwam vroeger dan gepland binnen voor een nieuwe motor voorzien van slicks.

In Tsjechië had Ducati de tweede machine van Lorenzo en Dovizioso nog niet eens gereed staan toen hun mannen - enkele ronden later dan Marquez - binnen kwamen voor hun droogweer-Desmo. Datzelfde was het geval voor Tech 3 Yamaha-rijder Jonas Folger, die tegelijkertijd met de regerend wereldkampioen zijn pitcrew bezocht. Marquez hoefde zich geen zorgen te maken: Santi had hem verzekerd dat de machine vanaf de eerste ronde klaar zou staan.

“We hebben veel geleerd van Australië 2013. Het belangrijkste is dat we niet nogmaals dezelfde fout maken”, legde Marquez zijn dominante vorm in dergelijke chaotische races uit. “De sleutel zit hem in het feit dat je mensen aan je zijde moet hebben die je volledig vertrouwt. Voor de race zei Santi me dat de tweede machine klaar zou staan, dus dat ik kon wisselen wanneer ik wilde. En als iemand die je vertrouwt zoiets zegt, dan is dat zo.”

Hij vervolgde: “Een van de redenen voor mijn successen is mijn team. Zij geven altijd 100 procent. We vullen elkaar aan om het maximale uit onze prestaties te halen. In dergelijke omstandigheden, en gezien wat er bij andere teams gebeurde, is een rijder net zo belangrijk als een monteur.”