Column Bo Bendsneyder: Moto3 is een geweldig avontuur

“Ha Motorsport.com-lezers! Ik zal hier in mijn column regelmatig mijn avonturen en ervaringen uit de Moto3-wereld delen, in de hoop jullie een klein kijkje in de keuken te geven. Ik hoop dat jullie het leuk vinden!”

“Laten we een ding voorop stellen: de Moto3 is een supermooie ervaring, een geweldig avontuur. Ik heb nog nooit zo veel moeten vliegen! Het avontuur begon in Qatar, daar is alles ontzettend groot. Dikke bakken op de weg, mega hotels met alles erop en eraan, heel gaaf. Maar het mooiste was natuurlijk de puntenfinish in mijn debuutrace! Toen door naar Argentinië, een totaal ander land. Alle teams zaten in een klein dorpje en iedereen at bij een van de twee fatsoenlijke restaurants daar, dus je kwam elkaar continu tegen. Op woensdagavond ben ik met Livio Loi het dorpje ingelopen. Iedereen had het steeds over het casino daar, daar kwamen alle rijders en teamleden in de avonden. Maar ik ben pas 17 dus ik was bang dat ik niet naar binnen mocht. Dat was daar geen probleem, iedereen met een paddockpas mocht zo doorlopen! Voor mij een hele ervaring. Daar nog even aan de roulettetafel gezeten en blackjack gespeeld. Op zondagavond vond in een disco in het dorp een MotoGP-afterparty plaats. Ook daar mocht ik naar binnen, dus daar nog even gekeken. En de volgende dag door naar Amerika!”

“Daar had ik heel veel zin in. Mijn vader en ik zijn de dinsdag naar Dallas gereden om Gas Monkey te bezoeken. Dat is een serie op Discovery waarbij auto’s omgebouwd worden. We hebben daar nog wat mannen van het televisieprogramma gezien, best gaaf. Maar alles is onvoorstelbaar groot daar in Amerika, leuk om mee te maken.”

Bij overzeese Grands Prix zie je de andere rijders vaker. Zo hebben Livio en ik nog een tijdje met Jorge Lorenzo en Wilco Zeelenberg staan praten.

Bo Bendsneyder

Babbeltje met Lorenzo

“Het voordeel van de overzeese Grands Prix is dat je de rijders uit de andere klassen wat meer ziet en er wat vaker een praatje mee maakt. In Europa stappen die gasten op hun scooter en gaan ze naar hun camper, tijdens deze races lopen zij ook gewoon door de paddock om zich heen te kijken. In Qatar hebben Livio en ik nog een tijdje met Jorge Lorenzo en Wilco Zeelenberg staan praten. Ook Sam Lowes spreek ik regelmatig, en Johan Zarco, uit ons Moto2-team.”

“Die Johan is wel een aparte, heel bijzonder hoe hij leeft. Hij heeft voor elke race een papiertje waarop hij uit zijn hoofd de baan tekent en daarbij veel opmerkingen zet. Heel professioneel! Ook heeft hij een schriftje waarin hij elke dag precies opschrijft wat hij eet. Niet echt mijn stijl, het helpt hem waarschijnlijk maar het zou niets voor mij zijn. Johan heeft zelfs nog zo’n oud Nokia-telefoontje, geen iPhone maar allemaal heel simpel. Bijzonder om te zien! Hij zal genoeg verdienen maar hij is met beide beentjes op de grond gebleven.”

Brad rijdt al vier jaar, ik pas vier races!

“Over met beide beentjes op de grond gesproken, dat is ook een goede omschrijving van mijn teamgenoot Brad Binder. Hij is echt supergoed bezig. Dit is al zijn vierde jaar in de Moto3 dus hij moet echt kampioen worden. Ik denk ook echt dat hem dat gaat lukken. En zijn optreden in Jerez was natuurlijk fenomenaal. Men vraagt me wel eens waarom ik niet net zo snel ben. Dat is heel eenvoudig: hij rijdt al vier jaar, ik pas vier races… Als ik nu op een Yamaha zou stappen, ben ik ook niet opeens net zo snel als Rossi! Maar ik maak me daar niet druk over. Het team zegt tevreden te zijn over mijn progressie, dat is voor mij het voornaamste.”

“Er zitten bovendien een aantal banen aan te komen die beter bij mijn rijstijl passen, vloeiender en minder agressief. Assen, Mugello, Barcelona… Banen net als Qatar, en daar ging het ook heel lekker. Natuurlijk had ik in de voorbije races graag verder naar voren gestaan, maar er zijn positieve punten waar we ons aan vasthouden. In Argentinië knokte ik in de race met mannen als Bulega en Bastianini, dat is goed voor het vertrouwen. Dus ik kijk uit naar de komende races, en die punten, die komen vanzelf wel weer!”

Groeten!

Bo Bendsneyder