Zonta van den Goorbergh: “Grote stap naar Moto2 goed verteerd”

Zonta van den Goorbergh heeft vakantie. Alhoewel, twee weken na de finale van het seizoen in Valencia werd de blik op 2023 gericht. De coureur heeft net een indoortraining op de fiets achter de rug. In de virtuele wereld van Zwift maakt Van den Goorbergh zijn kilometers, begrijpelijk met de vrieskou die in de afgelopen weken over ons land trok. “Krachttraining, duurvermogen, coördinatie”, somt hij het programma van de voorbije periode op. Van den Goorbergh kwam tijdens de eerste vrije training voor de Grand Prix van Australië ten val en brak daar zijn pols. Enkele weekenden later stond hij nog aan de start in Valencia, maar pijnvrij was hij niet. Het herstel kostte tijd, maar inmiddels zijn er geen fysieke belemmeringen meer. “Ik heb natuurlijk nog niet weer op de racemotor gezeten, maar in de normale trainingsarbeid ondervind ik er geen hinder van. Ik denk niet dat het veel invloed heeft als ik weer op de motor stap.”

Sprong in het diepe

Het verhaal is alom bekend. Van den Goorbergh zou in 2022 debuteren in het WK, maar dan wel in Moto3. Dat ging door verschillende omstandigheden niet door, maar in de vorm van Moto2-team RW Racing was daar een goed alternatief. De Nederlandse formatie onder leiding van Jarno Janssen maakte de switch naar constructeur Kalex en dat was voor Van den Goorbergh een mooie kans om zich direct op het tweede niveau te bewijzen. Een sprong in het diepe. “Over het algemeen denk ik dat we die switch wel redelijk snel en goed hebben kunnen maken, dat durf ik wel te zeggen”, zegt hij. “Maar het was zeker niet makkelijk. Ik denk ook dat de transitie nog niet afgerond is, er zijn veel verbeterpunten. Maar ik vind wel dat het redelijk goed verlopen is.”

Als ondergetekende vraagt naar het rapportcijfer dat hij zichzelf na het seizoen zou geven, blijft het even stil. “Een 7,5 ofzo”, zegt hij na lang twijfelen. “We hebben wat mindere weekenden en resultaten gehad, maar ook een paar goede weekenden met goede resultaten. Als je ziet waar we aan het begin van het seizoen stonden en dachten te staan, en waar we dan aan het eind stonden… Dan zijn we wel enorm gegroeid. Er gaan zeker wat punten af voor sommige weekenden, sommige fouten. Af en toe hadden we niet de snelheid, maar er waren ook weekenden waar het juist wel ging en waar we er goed bij stonden.”

Waar Moto3 zoals vanouds chaotisch was, waren de races in MotoGP gedurende het afgelopen seizoen bijna klinisch. Aero-apparatuur heeft ervoor gezorgd dat de races in de topklasse minder aantrekkelijk zijn geworden. Moto2 wordt daarom alom gezien als de meest interessante klasse. Maar met de Triumph-aangedreven machines is het ook knokken tot op duizendsten van een seconde om erbij te horen. De zoon van ex-racer Jurgen van den Goorbergh ondervond aan den lijve hoe lastig de klasse is. “Het zit zo dicht op elkaar, het is zo moeilijk om het verschil te maken”, geeft hij aan, om meteen een voorbeeld te noemen: “Mugello is een van de langste en meest lastige banen op de kalender. En toch stonden we na de derde training op zes tienden van een seconde van de eerste plek. Dat was voor ons goed voor de 21^ste plek. En om door te gaan naar Q2 [het tweede deel van de kwalificatie] moesten we op drie of vier tienden staan. Dat moment is mij wel echt bijgebleven. Het zit zo dicht op elkaar met zoveel rijders, dat is echt even wennen.”

Perspectief

“Af en toe is dat frustrerend”, geeft Van den Goorbergh toe. Een van de lessen die hij dit seizoen leerde was dat hij alles in perspectief moest zien. Hij had een fysieke achterstand, hij moest een inhaalslag maken met baankennis en had aantoonbaar minder Grand Prix-ervaring dan het gros van de collega’s. “Als je dan op maar zes tienden staat, is het niet eens zo heel slecht.” Een uitgesproken hoogtepunt heeft hij niet. “Het weekend in Argentinië was mooi, op Portimao ging het in VT1 en de kwalificatie heel goed. Assen was heel mooi, in Japan ging het in de eerste training heel goed, daar ging ik rechtstreeks naar Q2. Een echt hoogtepunt heb ik niet, maar dit zijn wel de momenten die er bovenuit steken.”

Voor eigen publiek door de Geert Timmer-bocht op het TT Circuit van Assen.

Foto: Gold and Goose / Motorsport Images

Die planmatige aanpak en het feit dat de positie op de ranglijst er niet toe deed, zorgden er ook voor dat Van den Goorbergh zich niet van de wijs liet brengen. “Het maakt voor mij geen verschil als het een keer goed gaat. Ik begin de volgende sessie niet op een andere manier. Er zijn mensen die dat wel verwachten, maar realistisch gezien waren de goede resultaten alleen maar mooi meegenomen. Het was geen doel om bepaalde posities te halen. Daarom hebben we onze doelen ook niet veranderd. We wisten dat het lastig zou worden om constant op een hoog niveau te presteren. Dat is ook gebleken. Die momenten zijn leuk, het zijn mooie opstekers voor het zelfvertrouwen, maar daar blijft het ook wel bij.”

Het was moeilijk om de lat te bepalen voor de jongeling, maar in de woorden van Van den Goorbergh klinkt door dat hijzelf zijn eigen grootste criticus is. “De lat ligt voor mij persoonlijk hoger dan voor het team”, vervolgt hij. “Vooraf was heel duidelijk dat er qua resultaat geen hoge verwachtingen moesten zijn, dat hebben we wel doorgetrokken in goede en slechte weekenden. Op een gegeven moment verwacht je iets meer. Ik heb al een paar momenten gehad dat ik niet tevreden was met de twintigste plek. Aan het begin van het seizoen was dat heel anders. Er werd dit seizoen relatief niets verwacht en dat zal volgend seizoen wel veranderen.”

Toch verliep de tweede seizoenshelft niet zonder problemen. Van den Goorbergh verkleinde het gat naar de koplopers in de klasse, maar dat ging niet zonder slag of stoot. “Neem Silverstone, dat was qua crashes geen goed weekend. In de eerste training crashte ik vroeg in de sessie, in de tweede training had ik een mechanisch probleem dat geen verband hield met de crash eerder op de dag. In VT3 viel ik ook nog, ik had voor de kwalificatie maar vijftien rondjes gereden. Toch stond ik 22^ste op de grid. Op dat vlak was het dus helemaal niet zo’n slecht weekend, de snelheid was er ondanks een crash in de race gewoon wel. Ik moest een gaatje dichtrijden en was aan het pushen. Uit de data bleek niet dat ik een fout gemaakt had. Ik zal niet zeggen dat ik niets fout deed, anders val je er niet af. Maar het was niet zo dat ik ineens twintig meter later remde en daardoor in de fout ging.”

Van den Goorbergh trekt zich weinig aan van de verwachtingen die de buitenwereld had.

“Oostenrijk was ook niet slecht, in Misano was het jammer dat ik vrijwel meteen viel”, gaat hij verder. “Daar zaten we dicht bij Q2, maar in de eerste ronde van de race viel Marcel Schrotter pal voor mijn neus waardoor ik helemaal achteraan opnieuw moest beginnen. Ik viel uiteindelijk omdat ik in een groepje met langzamere rijders zat. Ik remde op hetzelfde punt, maar had veel meer snelheid. Mijn remkracht was groter, maar ik verloor de voorkant omdat ik gewoon te langzaam ging.” De overzeese races zouden voor Van den Goorbergh belangrijk worden, hij had daar ten opzichte van de meeste coureurs geen achterstand qua baankennis. Het wereldkampioenschap had in de twee voorgaande jaren Europa amper verlaten door corona. “In Japan reed ik een goede eerste training, maar in de regen hadden we veel problemen met de afstelling. In de race werd ik zestiende, dat was ook niet heel slecht. In Thailand hadden we pech dat de race niet hervat werd, Phillip Island en Maleisië heb ik gemist door de crash en in Valencia had ik nog last van de blessure. We hebben zeker stappen gezet in de tweede helft van het seizoen, ik had voldoende snelheid om mooie resultaten te halen. De weekenden over het algemeen waren zeker niet slecht, we hebben netjes gereden.”

De geluksfactor speelde een rol in de resultaten die Van den Goorbergh niet kon halen, maar daar wil hij niet erg in blijven hangen: “Ik wil niet zeggen dat we geluk missen, dat moet je zelf ook creëren”, zegt Van den Goorbergh, die schat dat hij vijf of zes reële kansen op WK-punten had. “Er zijn zeker momenten dat we er beter bij hadden kunnen zitten, maar dat bepaalde factoren tegenzitten waardoor het dan uiteindelijk niet lukt. Voor mij maakt het niet uit, het is natuurlijk fijn dat je een keer een goed resultaat kunt pakken. Maar we hebben zelf wel gezien dat er een stijgende lijn in zat, dat is van de buitenkant moeilijker te zien. Als wij het maar zien en dat was gelukkig wel zo.”

'Full package kan nog beter'

De blik kan gericht op 2023. Het tweede contractjaar van Van den Goorbergh, die opnieuw samen met de Belg Barry Baltus een duo vormt bij RW Racing. “We hopen regelmatig in Q2 te staan, vanaf daar rijd je een stuk makkelijker naar punten. Dat is een betere positie, vooral omdat de eerste ronden heel beslissend zijn voor het aanhaken in een goed groepje. Dat is beslissend voor je wedstrijd.” Over de gehele linie ziet de coureur kans om zich te verbeteren. “Alles kan beter, maar de racepace is wel heel sterk. Aan het begin van het seizoen waren onze kwalificaties beter dan de races, maar dat veranderde wel naarmate het seizoen vorderde. De strategie voor een weekend is een beetje aangepast, dat heeft een effectief effect gehad. Voor volgend jaar is het niet één bepaald ding waar we aan moeten werken, we kunnen de full package gewoon nog steeds verbeteren. Volgend jaar hoop ik die stap te maken. We krijgen als het goed is het nieuwe materiaal van Kalex, dan hoop ik zelf ook die stijgende lijn door te zetten en een vaste waarde in Q2 en de punten te worden.”

RW Racing nam in 2022 de Kalex-motoren van het Sepang Racing Team over die overbleven nadat Petronas zich terugtrok als sponsor. De achterstand door het gebruik van een 2021-model was volgens Van den Goorbergh niet heel groot. “We hebben dit seizoen wel een paar keer een probleem gehad dat misschien gelinkt was aan de motor, maar uiteindelijk is dat geen excuus. Die motor is ook kampioen geweest, we hebben hier en daar wel problemen gehad met de edge grip waardoor het sturen moeilijker ging. Dat werd benoemd als een van de verbeterpunten voor het nieuwe frame. Maar of dat echt een groot verschil maakt? Ik heb het nieuwe chassis niet kunnen proberen. Misschien wordt het wel slechter met de 2022-motor, of juist een seconde beter. Dat zijn geen dingen waar ik echt naar kijk.”

Aanpassing op Moto2

De crew waarmee Van den Goorbergh aan het komende seizoen begint, is grotendeels hetzelfde als dit jaar. Dat geeft rust. “Ik ben heel blij met hoe het seizoen gelopen is met het team. Tuurlijk zijn er mindere momenten en betere momenten, maar ik ben heel blij met de samenwerking met mijn crew-chief. Ik ben ook blij dat ik daar volgend jaar mee door kan gaan. Het enige dat aan mijn kant van het team verandert is dat ik een andere data-engineer krijg. Maar dat hoeft geen grote gevolgen te hebben, ik denk dat het wel goed uit zal pakken.” De coureur uit Breda heeft niet het gevoel dat hij de transitie naar Moto2 al volledig gemaakt heeft. Qua banden en compounds blijft er nog voldoende te ontdekken, al is dat ook een kwestie van ervaring. “Sommige leerpunten ben je ook nooit klaar mee”, weet Van den Goorbergh. “Daar kun je over twintig jaar nog aan werken, het is een kwestie van ervaring. Een paar dingen liggen aan de vroege overstap, maar het is voornamelijk een kwestie van ervaring.”

Na een eerste seizoen rijst de vraag of het overslaan van Moto3 verstandig is geweest. Van den Goorbergh reed weliswaar met Moto3-materiaal in het Junior WK, maar het is zeer uitzonderlijk dat een jonge coureur de klasse voor lichtgewichten in de GP-paddock overslaat. “Je leert veel circuits kennen als je Moto3 rijdt, dit jaar hebben we veel nieuwe circuits bezocht”, kijkt Van den Goorbergh terug. “Het was een nadeel dat ik ze allemaal nog moest leren kennen. In Moto3 gaan ze niet ineens veel sneller, maar de groep snelle rijders is wel groter dan in het junior WK. Het verschil in snelheid is niet heel groot. Als je kijkt naar het junior WK zijn er tien jongens met die snelheid en in Moto3 zijn er 25 die dat kunnen. In Moto2 komt er dan nog een schepje bovenop. Maar ik denk zeker dat we de juiste beslissing genomen hebben door meteen voor Moto2 te gaan.”