Strijd om WK motorcross was nog nooit zo spannend

Door de sterke optredens in Turkije en op Sardinië wist Herlings te profiteren van mindere races van de vorige WK-leider, Tim Gajser. 'The Bullet' maakte zo de achterstand goed die hij opliep na zijn schouderbladbreuk. In vijf GP's reed Herlings een achterstand van 51 punten dicht en ging hij niet alleen Gajser, maar ook vier andere rijders voorbij. Dat is nu net wat de strijd in 2021 anders maakt dan anders: nog nooit waren er zoveel kandidaten voor de wereldtitel als nu.

Want waar Gajser één puntje achter staat, staat Romain Febvre derde op slechts vier punten en Jorge Prado vierde op twaalf punten. Zou Cairoli in Sardinië niet uitgevallen zijn, dan was de strijd misschien nog wel spannender geweest. Conclusie is in ieder geval dat er met Herlings vier rijders zijn die mee kunnen doen om de GP-zeges dit seizoen en dat is wel eens anders geweest.

Unieke titelstrijd door grote concurrentie, weinig blessures en een lage topscore

Kijkend naar de cijfers is er geen enkel seizoen dat na tien GP's in de buurt komt van 2021, qua spanning. 2020 komt nog het dichtste bij, met Gajser vijf punten voor de nummer twee en de top-vier binnen 35 punten. Hierbij moet wel de kanttekening worden geplaatst dat Herlings het seizoen tot de zevende GP leidde, met meer dan zestig punten voorsprong. Slechts in vier seizoenen in de laatste vijftien jaar lag de top-vier in het WK motorcross na tien GP's binnen vijftig punten. Naast 2020 waren dat 2015, 2012 en 2008.

Stand in het WK motorcross na 10 GP's in de afgelopen 15 seizoenen:

De vraag is waardoor de titelstrijd juist nu zo close is. Daar zijn meerdere factoren voor te bedenken. Allereerst de basisvoorwaarde: er zijn meer dan ooit gelijkwaardige toppers die om de titel mee kunnen doen. Het feit dat er in het WK momenteel vier verschillende generaties vertegenwoordigd zijn met talentvolle rijders, is daarbij doorslaggevend.

Natuurlijk is er negenvoudig wereldkampioen Tony Cairoli (36), die volgend jaar met pensioen gaat. Romain Febvre (29), wereldkampioen in 2015, is al van een andere generatie. Daarachter vormen Herlings (27) en Gajser (25) de lichting die nu op zijn piek is. Jorge Prado (20) is de 'coming man.'

Een andere factor is dat de tegenslagen juist bij de rijders terechtkomen die normaal gesproken iets boven de rest uitsteken. Herlings, Gajser en Cairoli weten het beste wat winnen is en zijn het meest constant. Daardoor zou je die op grotere afstand van de rest verwachten, maar alle drie maakten ze al het nodige mee. 

Een andere belangrijke reden is het eendaags format, dat voor het tweede seizoen wordt gebruikt. Een dag minder rijden en een race minder in het weekend, betekent minder risico voor de rijders. Waar vorig jaar het deelnemersveld nog werd geteisterd door blessure na blessure is dat nu niet meer het geval, mede door het grotendeels verdwijnen van de Triple GP's. Bovendien lijken de toppers beter te kunnen omgaan met de vele races in korte tijd. Een voorbeeld daarvan is dat Herlings het in het begin van het seizoen bewust rustig aan deed.  

Tot slot, en dat is misschien wel de allerbelangrijkste, niemand van de toppers raakte écht langdurig geblesseerd. Er waren wel tegenslagen, maar die werden toevallig genoeg naar ratio verdeeld. Het is niet voor niets zo dat het aantal punten van de koploper maar drie keer lager was in bovenstaand rijtje: er zijn veel punten verloren en van elkaar afgesnoept.

Herlings de beste en meest constante

De vraag is: blijft het zo spannend? En het antwoord, eerlijk is eerlijk, lijkt nee. Herlings steekt er namelijk qua statistieken nog altijd ver bovenuit. Als de viervoudig wereldkampioen eenmaal begint met winnen, stopt hij niet zomaar. Momenteel staat de reeks op drie en dat hadden er ook goed vier of vijf kunnen zijn, als hij geen 'cadeautjes' had uitgedeeld in Lommel en Letland. Tel daarbij de anderhalve gemiste GP op en dan zou de KTM-coureur nu op een voorsprong van ongeveer vijftig punten hebben gestaan. 

Slechts één keer eindigde Herlings buiten de top-vijf in een manche, in Maggiora. Daar won hij ook nog eens de GP. Ook haalde hij in iedere GP die hij reed het podium. Kortom, Herlings is veruit het meest constant en als hem niets meer overkomt, wat altijd een grote vraag is, dan is hij veruit de topfavoriet voor de titel. 

De troefkaart tegen Herlings

De concurrentie heeft nog één hoop, ervan uitgaande dat Herlings niets overkomt, en dat is dat de resterende banen in principe niet in het voordeel van 'The Bullet' zijn, al heeft hij ook laten zien in topvorm overal te kunnen winnen. Er zijn geen echte zandbanen meer zoals in Lommel of Riola Sardo. De komende zes GP's zijn allemaal op redelijk harde banen, die vooral Gajser en Febvre goed zouden moeten liggen.

Maar als Herlings met het ingaan van de laatste twee wedstrijden in Mantova nog bovenaan staat, dan kan de concurrentie het wel schudden. Afgelopen weekend domineerde Herlings op die baan de Nations en dus zullen de andere titelkandidaten voor de laatste week in november toe moeten slaan.