Vijf conclusies na het MXGP-seizoen 2019
Met de vroege blessure van Jeffrey Herlings leek het seizoen 2019 al snel ten dode opgeschreven. De wereldkampioen van 2018 had geen moment de mogelijkheid om zijn titel te verdedigen. Desondanks leverde 2019 nog de nodige onderwerpen op om over na te praten.
Foto door: Team HRC Honda MXGP
Gajser maakt reuzensprong, Cairoli verspeelt kans op Everts-record
In 2018 was het KTM dat de klok sloeg. Herlings en Tony Cairoli waren het gehele seizoen veel te sterk voor de rest van het veld. Begin 2019 leek die constatering alleen maar bevestigd te worden: opnieuw won Cairoli race na race. De Sloveen Tim Gajser werd steeds tweede, maar leek niet bij machte om de negenvoudig wereldkampioen te verslaan.
Na 2018 was er eigenlijk niemand meer die geloofde dat Cairoli over een geheel seizoen Jeffrey Herlings op pure snelheid zou verslaan. Het feit dat de Nederlander zwaar geblesseerd raakte, opende de deur voor de Italiaan om het record van tien wereldtitels van Stefan Everts te evenaren. Het was waarschijnlijk zijn beste kans om op gelijke hoogte te komen met de legendarische Belg.
De ommekeer kwam in Pietramurata, de thuisrace voor de Siciliaan en eveneens voor de Honda-rijder, die veel Sloveense fans kon begroeten. Na een waanzinnig duel won Gajser zijn eerste GP van het seizoen. Na een korte inzinking een race later in Mantova, zou Gajser de achtervolging inzetten op de KTM-coureur, die na Letland de strijd moest opgeven vanwege een zware blessure.
In het vervolg was Gajser oppermachtig, tot Glenn Coldenhoff het op zijn heupen kreeg. De wereldkampioen van 2016 lijkt zich eindelijk te hebben onttrokken van het subtoppergevecht met rijders als Gautier Paulin, Arnaud Tonus, Arminas Jasikonis en Jeremy Van Horebeek.
Prado klaar voor MXGP
In de MX2 was het, zo mogelijk, een nog saaier seizoen. Nog meer dan Herlings in het MXGP-seizoen 2018, domineerde de Spanjaard Jorge Prado de MX2. De KTM-rijder maakt komend seizoen de overstap naar de grote motor en dat is maar goed ook.
Prado won namelijk 31 van de 34 manches waaraan hij deelnam. Door een kwetsbare schouder miste de pupil van Cairoli de GP in Engeland en aan het einde van het seizoen, toen de titel allang binnen was, liet hij ook een paar manches liggen.
Dat de Spanjaard toe was aan de volgende stap, liet hij ook zien tijdens de Motocross of Nations, waar hij voor het eerst in actie kwam op een 450cc-machine. Dat Prado na twee titels nu de weg vrijmaakt voor een aantal andere coureurs om voor de MX2-titel te strijden, komt als geroepen. De strijd ligt nu, zeker met het vertrek van Calvin Vlaanderen, Henry Jacobi en Adam Sterry, weer helemaal open.
Jorge Prado, Team Spanje
Foto: Niek Fotografie
MXGP komt sterke teams tekort
Het was een tombola van jewelste, de strijd om de laatste zitjes in de MXGP. Met een grote groep sterke MX2-coureurs die dit jaar de overstap maakte naar de MXGP, was er een nijpend tekort aan goede zitjes. Alle Nederlands zijn inmiddels weer onder de pannen. Het blijft natuurlijk altijd een discussie: de groep rijders ligt heel dicht bij elkaar en is eigenlijk net wat minder dan de wereldtop, dus wellicht is het geen ramp dat we afscheid moeten nemen van een paar rijders. Aan de andere kant hebben veel coureurs goed materiaal nodig om zich te kunnen ontwikkelen.
KTM is met twee eigen fabrieksteams en Husqvarna stevig vertegenwoordigd. Met Jeffrey Herlings, Tony Cairoli en Jorge Prado zouden de Oostenrijkers zomaar een paar compleet oranje podia kunnen pakken, om maar niet te spreken over Glenn Coldenhoff op zijn ijzersterke Standing Construct Machine. Daarachter is het echter schrapen geblazen.
Natuurlijk heeft Team HRC met Tim Gajser de huidige wereldkampioen aan boord. Maar wie reden daar vorig seizoen verder? Brian Bogers en Calvin Vlaanderen, binnengebracht door sponsoren en na het seizoen 2019 lange tijd onzeker voor 2020. Mitch Evans vervangt het duo, maar het laat zich al raden hoe de Australiër binnen is gekomen. Zowel Bogers als Vlaanderen vond uiteindelijk wel weer een nieuw team.
Nee, een groot deel van de sport wordt gedragen door klantenteams en Monster Energy. Kijk maar naar Kawasaki en Yamaha. Toch gloort er hoop aan de horizon. Met de aanschaf van Gas Gas door KTM lijkt een nieuw fabrieksteam in de maak. Naast het almaar uitdijende Oostenrijkse front lijkt ook Suzuki weer in de markt voor een terugkeer. Stefan Everts bezit echter nog de rechten om het fabrieksteam van Suzuki te leiden tot en met 2020, waarmee 2021 dus weer een optie is. Wie we daar gaan zien? Mogelijk één van de coureurs die voor komend seizoen naast een zitje grijpt: Max Anstie heeft in Amerika bij een Suzuki-team getekend om eerst Supercross te gaan rijden op een 250-machine en vervolgens buiten te gaan spelen op een 450. Wellicht dus een opstapje voor de Brit om in 2021 weer op fabrieksmateriaal terug te keren in de MXGP.
Het team van Glenn Coldenhoff
Foto: Niek Fotografie
Gouden toekomst voor Nederlandse rijders
Met Roan van de Moosdijk is een nieuwe naam gevestigd. De Eindhovenaar won het Europees kampioenschap en rijdt vanaf 2020 fulltime in het WK. Daarnaast hebben we de afgelopen seizoenen natuurlijk de successen van Jeffrey Herlings gehad, die pas 25 jaar is.
Glenn Coldenhoff lijkt definitief doorgebroken naar de wereldtop. Ook Vlaanderen mag dit jaar niet worden onderschat. Mits de geboren Zuid-Afrikaan fit blijft, lijkt ook hij in de markt voor top-vijf klasseringen. Ook Brian Bogers is er in 2020 gewoon weer bij. Na twee matige seizoenen op de fabrieks-Honda zint de Eindhovenaar op revanche. We moeten niet vergeten dat hij pas 23 jaar oud is.
Achter het sterke deelnemersveld in het WK hebben we ook sterke troeven in het EK. Kay de Wolf rijdt op een Husqvarna in het EMX250-kampioenschap dat Van de Moosdijk dit seizoen won. De 'Red Hurricane' uit Eersel is pas 15 jaar oud, maar versloeg bijvoorbeeld al Liam Everts in de Dutch Masters of Motocross en het EMX125-kampioenschap.
Roan van de Moosdijk, F&H Kawasaki Racing
Foto: Kawasaki Racing Team
Onzekere toekomst voor Nederlandse GP
Ondanks de successen van de Nederlandse rijders en teams lijkt de kans op een Nederlandse GP steeds kleiner te worden. Assen verdwijnt in 2020 van de kalender en het is maar geheel de vraag of het evenement in de toekomst nog terugkeert. Valkenswaard staat al jaren onder druk. Ook het initiatief om in St. Anthonis een GP te organiseren lijkt voorlopig nog geen doorgang te vinden.
Jeffrey Herlings, TeamNL
Foto: Ray Archer
Sluit je aan bij de Motorsport community
Praat meeDeel of bewaar dit artikel
Abonneer en krijg toegang tot Motorsport.com met je adblocker
Van Formule 1 tot MotoGP: we brengen het laatste nieuws, diepgaande analyses en exclusieve interviews rechtstreeks uit de paddock. Om ons vak zo goed mogelijk uit te kunnen voeren, worden er op de website advertenties getoond. We merken op dat je een adblocker gebruikt en willen je vragen om deze uit te zetten. Daarnaast geven we je de mogelijkheid om abonnee te worden en voor een klein bedrag te genieten van een advertentievrije website.
Beste reacties