Het jaar van The Bullet: Joël Smets zag Herlings ‘eindelijk’ van fouten leren

Herlings heeft nu vijf titels, evenveel als u, en dat onder één tent: dat is wel iets bijzonders of niet?

“Ja! Vijf plus vijf is tien hè! Ik heb daar eigenlijk nog helemaal niet bij stilgestaan! Inderdaad. Maar oke, dat zijn andere tijden hoor. Ik beleef het nu heel anders. Destijds heb ik er echt wel van genoten, maar het is anders. Je wordt ouder en je leert alles relativeren. Zeker met al die coronatoestanden. Ik denk dat je misschien minder snel negatief bent, maar ook minder snel euforisch. Na wat er in Oss gebeurd was, was ik zelfs nog overtuigd van zijn titelkansen.”

Dan was u denk ik één van de weinigen. Iedereen, inclusief Jeffrey zelf, had verwacht dat de titelkansen voorbij waren toen hij daar zijn schouderblad brak.

“Ja, maar Jeffrey steekt er normaal gesproken zover bovenuit. Ik wist dat als hij verder alle wedstrijden zou rijden, dat hij wel boven zou komen drijven. Jeffrey wordt normaal twee wedstrijden voor het einde wereldkampioen. Dus als hij er maar twee mist maximaal, dan is er nog niets verloren. Dat klinkt nu een pretentieus, maar zo heb ik altijd wel gedacht. Je kon toen al zien dat die jongens te veel steken lieten vallen en dat doet Jeffrey niet, dus dat bedoel ik ook met relativeren.”

Steekt Herlings er zover bovenuit dan?

“Van de huidige generatie zit alleen Prado in de buurt. Ik ben blij voor Jeffrey dat hij deze gepakt heeft, want die heeft hij alvast. Tony kon hele speciale dingen en Gajser ook wel, maar op jaarbasis… als Jeffrey fit blijft, zie ik ook Gajser ook niet regelmatig genoeg zijn om in de buurt te komen. Dus ik denk alleen dat Prado het hem, op termijn, moeilijk zou kunnen maken.”

Toch moet ook u een beetje hebben gezweet toen Jeffrey in Trentino viel, daar liet hij toch wel even die steken vallen?

“Ja, dat was heel gek inderdaad. Op een gegeven moment was dat voor mij ook wel een beetje schrikken. Maar ik denk ook wel dat Jeffrey bij zijn andere titels dit nog niet mee heeft gemaakt. Dus dit was voor hem ook een nieuwe situatie. Ook met die drie GP’s in twee weken. Dat was allemaal redelijk nieuw, maar ook dat kon ik wel een beetje relativeren. Dat komt met de leeftijd en de ervaring. Ik denk dat ik daardoor de dingen wel beter in de juiste context kan plaatsen en niet zo snel onder de indruk ben van een kwetsuur.”

U was daar niet van uit het veld geslagen?

“Nee. Ik weet hoe snel Jeffrey herstelt en ik was direct al gaan tellen: als je er maar twee verliest, komt het nog wel goed. In Arco ook: dat is niet zo’n probleem want in Mantova kan je het rechtzetten. Dus ik heb niet echt gepanikeerd, maar ben ook niet heel snel euforisch.”

U bent tot vijf titels gekomen, waar kan Herlings eindigen denkt u?

“Ik denk dat Jeffrey er nog wel een paar kan bijdoen. Ik heb vrijdag met het team een diner gehad ter ere van het einde van het seizoen. Toen heb ik eigenlijk een speech gegeven waarin ik tegen Jeffrey heb gezegd: ‘Jeffrey, of je nou wereldkampioen wordt of niet, voor mij heb jij een geweldig geslaagd seizoen gereden, gezien de omstandigheden. Dit is het eerste jaar dat je min of meer hebt laten zien dat je van je fouten geleerd hebt.’ Dat heb ik zo tegen hem gezegd voor de groep. Ik zei: ‘Ik werd bang dat je het nooit ging leren, daarom ben ik blij en feliciteer ik je: wereldkampioen of niet. Dit is een ongelofelijk belangrijk jaar voor jou.’”

Kon hij daar om lachen?

“Ik denk dat het wel aangekomen is bij hem en dat hij het begreep. Hij vindt het natuurlijk niet leuk als je zegt dat hij fouten maakt, maar hij beseft dat zelf ook wel. Ik zei natuurlijk: wereldkampioen of niet, maar hij moest natuurlijk wel van zichzelf kampioen worden om een geslaagd seizoen te rijden, maar ik vond dat aspect van het leren veel groter dan die titel. Al zou hij de titel niet pakken, met hetgeen dat hij dit jaar geleerd heeft, kan hij er nog wel twee of drie pakken.”