Terugblik met Rinus: "Goede resultaten en veel geleerd"

Sinds dit seizoen rijdt er een jonge Nederlander mee in het USF2000-kampioenschap, noem het de Formule 4 van de IndyCar Series. Rinus van Kalmthout, oftewel Rinus VeeKay, timmert behoorlijk aan de weg en bezet na elf wedstrijden dankzij twee zeges en legio podiumplaatsen de tweede plaats in de tussenstand. In de rubriek 'Terugblik met Rinus' deelt de 16-jarige zijn belevenissen van het afgelopen weekend.

Rinus, daar zijn we weer! De opbrengst uit Toronto: P3 en P2, twee keer de snelste ronde en als klap op de vuurpijl een forse hap uit de achterstand op de klassementsleider. Hoe heb jij het beleefd?

"Ik ben natuurlijk heel erg blij met het verloop van dit weekend, we hebben een hoop punten meegepakt in vergelijk met de concurrentie. We hadden zeker de snelheid: ik heb op zaterdag het baanrecord verbroken en deze rondetijd is op zondag blijven staan - dat is zeker goed. Met de twee podiumplaatsen van dit weekend staat de teller inmiddels al op negen. Wat mij betreft had dit weekend nog wel even door mogen gaan!"

In de zondagrace lig je op P5 wanneer de complete top drie, waaronder klassementsleider Oliver Askew, de muur invliegt. Zodoende klim je naar de tweede stek. Wat gaat er op zo'n moment door je heen?

Ik zag al dat de twee koplopers behoorlijk met elkaar aan het vechten waren. Wieltjes blokkeerden en ik had het gevoel dat het niet helemaal goed kon gaan. Vanuit mijn positie kon ik een voorvleugel zien vliegen en pardoes zie ik Askew (die op dat moment derde lag, red.) erbij staan. Mijn allereerste gedachte was 'ik moet dit zien te ontwijken'. Uiteindelijk kwam mijn wagen er onbeschadigd doorheen. Vanaf toen heb ik nog wel getracht om een gooi naar de zege te doen, maar ik wist dat de punten belangrijk waren. Daarom heb ik wel op safe gereden."

Aangezien het nog maar je eerste volledige seizoen in de autosport is, leer je veel. Wat is iets waarvan je zegt, dat neem ik zeker mee uit dit weekend in Canada?

"Ik heb dit weekend heel veel geleerd. De hobbels en de muren rond de baan op de Exhibition Place maken het behoorlijk anders dan normaal. Ik heb dit keer geleerd om koste wat kost op de baan te blijven en misschien wat minder extreem te pushen. Als een van de weinigen heb ik dit weekend geen schade gereden - concurrenten zijn dan zo hard aan het trappen dat ze de wagen in de muur zetten. Dat is dan einde race. Om punten binnen te halen op een onoverzichtelijke, tricky baan als deze is het zaak om gewoon te blijven rijden. Het zijn lessen die ik wel mee zal nemen in de volgende jaren."

Het seizoen loopt zoetjesaan tegen het einde. Nog twee races in Ohio voordat de finale op Watkins Glen op het programma staat. De titel is nog altijd mogelijk. Hoe schat je je kansen in?

"Gezien mijn achterstand van achttien punten ten opzichte van Askew denk ik dat we een goede kans hebben om voor het kampioenschap te gaan. Natuurlijk heb ik daar wel een beetje geluk voor nodig, maar er komen twee verschrikkelijk gave banen aan. Van de Pabst-Jumbo-auto weet ik zeker dat-ie snel zal zijn. We gaan alles eruithalen wat erin zit en hopelijk - als alles een beetje meezit - gaan we dat kampioenschap op onze naam schrijven."

Volgende keer zijn we op de Mid-Ohio Sports Car Course in Lexington. De baan heeft wel wat weg van Road America, waar je tweemaal wist te winnen. Wat denk je ervan?

"Ik ben nog nooit in Mid-Ohio geweest maar heb er wel gereden op de simulator, dankzij Atze Kerkhof. Het lag me erg goed, ik ging er gelijk snel. Ik denk dat als de baan me op de simulator goed ligt, dat het in het echt ook moet lukken. We hebben drie trainingen van een half uur - als het vanaf het begin niet gelijk goed gaat, heb je nog tijd om aan te passen. Het team heeft het hier in de voorgaande jaren erg goed gedaan; het zou wel mogelijk kunnen zijn om weer het weekend op mijn naam te zetten, zoals op Road America. Natuurlijk moet ik dan een beetje geluk hebben, maar we gaan het over twee weken zien!"

Door: René Oudman

[photo,309526,left,]