Wickens drie jaar na horrorcrash terug achter het stuur

Robert Wickens liep in de zomer van 2018 een dwarslaesie op na een gruwelijke crash op de oval van Pocono. Door het ongeval raakten de zenuwbanen in zijn rugwervels beschadigd, al pakte de Canadees al snel de draad weer op en probeert hij middels een intensief revalidatieprogramma weer zo goed als mogelijk zijn oude leven op te pakken.

De inmiddels 32-jarige Wickens heeft dinsdag een belangrijke stap gezet in zijn herstelproces. Op het circuit van Mid-Ohio nam hij bijna drie jaar na zijn crash voor het eerst weer plaats achter het stuur van een raceauto. Met een Hyundai Veloster N TCR reed hij zijn rondjes in een auto die volledig met de hand bestuurd kan worden. Het team van Bryan Herta Autosport had de auto namelijk al aangepast voor Michael Johnson, een coureur die eveneens verlamd is en deelneemt aan IMSA’s Michelin Pilot Challenge.

De test van Wickens geldt mogelijk als een eerste stap richting een terugkeer in de racerij. De Canadees, die ook jarenlang voor Mercedes actief was in de DTM, heeft er geen geheim van gemaakt dat hij als coureur terug wil keren in de autosport.

"Deze blessure is alleen een tegenslag, niet perse het einde van mijn carrière"

“Toen ik na de crash uit mijn kunstmatige coma ontwaakte was “wanneer kan ik weer racen?” absoluut een van de vragen op mijn korte lijstje”, aldus Wickens. “Ik ben op mijn zevende gaan karten en mijn familie heeft zoveel voor mij opgeofferd. Iedereen heeft zoveel moeite in mij en mijn carrière gestopt, dat laat je je niet zomaar afnemen. Deze blessure is dan ook alleen een tegenslag, niet perse het einde van mijn carrière.”

‘Ik heb nog zoveel van mijn leven te leven en ik van plan daar het maximale uit te halen”, vervolgt de Canadees, die zijn voeten en benen voor een deel weer kan gebruiken. ‘Dat is wat mij echt motiveerde tijdens mijn revalidatie, die nog steeds elke dag bezig is. Ik wist dat als ik niet alles zou geven in mijn herstel, ik mezelf de rest van mijn leven af zou vragen wat er gebeurd zou zijn als ik beter mijn best had gedaan of iets anders had gedaan.”

Lastige omstandigheden

De weersomstandigheden zaten Wickens dinsdag niet helemaal mee in Ohio, maar na een aantal rondjes in de Hyundai stapte de Canadees met een brede glimlach uit: ‘De auto is nog steeds heel”, grapte Wickens. “Het voelde goed. Er gebeurt een hoop wanneer je voor het eerst met alleen je handen zo’n auto bestuurt op een halfnatte baan. Het zorgt ervoor dat ik veel meer waardering heb nu voor wat Michael Johnson met deze auto kan.”

“Ik probeerde vandaag niet de held uit te hangen, al was dat nog best moeilijk. Maar het voelde echt goed om weer terug in een raceauto te zitten.”