Interview: VeeKay ziet "bizarre Amerikaanse droom" uitkomen

Exact vijf jaar nadat Max Verstappen zijn eerste Formule 1-overwinning wist te grijpen, heeft VeeKay een nieuw hoofdstuk aan de Nederlandse autosportgeschiedenis toegevoegd. "Om eerlijk te zijn wist ik niet eens dat het precies vijf jaar geleden was. Ik kwam daar na afloop pas achter, toen kreeg ik het te horen. Maar natuurlijk wel een hele gave timing", zegt Van Kalmthout 'the day after' tegen Motorsport.com Nederland. Die day after stond nog grotendeels in het teken van nagenieten: "Zondagochtend hebben mijn ouders en ik de hele race nog eens teruggekeken, met Nederlands commentaar. Dat heeft wel geholpen voor het besef moet ik zeggen. Als je dat ziet, dan wordt het ineens heel echt."

VeeKay heeft het succes zaterdagavond ook al bescheiden kunnen vieren. "Jazeker. Samen met mijn ouders, personal trainer Raun Grobben en Arie Luyendyk ben ik naar een restaurantje gegaan. Lekker samen eten en natuurlijk veel napraten over de race. Toen kon ik alles na de hectiek ook een beetje laten bezinken, want het was echt een gekkenhuis. Dit kun je van tevoren niet eens allemaal bedenken." De geboren Hoofddorper liet voor het etentje weten dat hij de zegetocht zou vieren met cheesecake, al is dat iets anders gelopen. "Dat hadden ze niet op het menu staan", lacht Van Kalmthout. "Maar goed, een vanille-ijsje ging er ook prima in!"

Bekroning van keuze voor Amerika: Een zegetocht in stijl

Los van deze festiviteiten is de eerste IndyCar-zege bovenal een prachtige bekroning voor het Amerikaanse traject van de familie. Vader Marijn van Kalmthout was in de slotfase van de race zichtbaar geëmotioneerd en kon zijn geluk na afloop niet op. "Het is natuurlijk mega hoe dit avontuur allemaal is gelukt. Die emotie van mijn ouders was voor mij ook prachtig om te zien", vervolgt VeeKay. "We hebben veel risico’s moeten nemen en ook wel moeilijke tijden gekend. Als je daaraan denkt, dan is het echt geweldig dat ik die eerste overwinning nu te pakken heb. En ik vind het nog mooier dat mijn ouders erbij konden zijn." De rol van Arie Luyendyk mag evenmin worden onderschat. "Nee, zeker niet. Arie is echt mijn racevader. Hij was na afloop apetrots en vertelde mij zelfs dat hij ook een beetje emotioneel was geworden van de race."

Tekst gaat verder onder de video met boordradio VeeKay:

Luyendyk ging VeeKay samen met Robert Doornbos voor als Nederlandse triomfator. De manier waarop VeeKay zich in dat lijstje heeft genesteld, beklijft. "De strategie was spot-on en de race pace heel goed, alles viel samen. Het was een perfecte dag." Een factor die VeeKay nog vergeet, is zijn eigen race craft. De Nederlander maakte immers indruk met zijn inhaalacties, met name die in ronde 41. Hij zette NASCAR-icoon Jimmie Johnson op een rondje en wist en passant Alex Palou te verschalken voor een positie. "Ik zag dat Jimmie heel erg uit de weg probeerde te blijven en dat Alex juist helemaal verdedigde. Daardoor zag ik een gat in het midden en dacht ‘ach, ik ga er gewoon voor’. Ik wist dat ik met warmere banden dieper kon inremmen, dus ja, wel een gave actie." En ook een actie die enige gelijkenissen vertoont met Mika Hakkinen versus Michael Schumacher op Spa-Francorchamps in het Formule 1-seizoen 2000. "Die beelden heb ik gezien ja. Ik zag ook dat er veel aan gerefereerd werd op sociale media. Wel grappig natuurlijk en een enorme eer, dat was ook een hele gave move."

Na deze inhaalactie op Palou rekende VeeKay ook nog gedecideerd af met 'rookie' Romain Grosjean. Na zijn derde en laatste pitstop wist de Nederlander naar eigen zeggen dat hij zou winnen. Luyendyk vertelde eens dat hij tijdens zijn eerste Indy 500-zege een vergelijkbaar gevoel had in de slotfase en dat zijn gedachten vervolgens alle kanten op schoten. "Nou, ik moet zeggen: mijn gedachten gingen ook wel alle kanten op hoor. Ik probeerde gefocust te blijven, maar uiteindelijk ga je toch denken ‘ik ga deze race winnen als ik zo door blijf gaan'. Ik dacht aan mijn familie en ook aan de hele Road to Indy, waarin ik veel rondjes heb kunnen rijden en heel veel scenario's al eens heb meegemaakt." Als racewinnaar op het hoogste niveau heeft VeeKay inmiddels een andere status. "Nou ja, ik denk wel dat ik een mooie stap op de ladder heb gezet. Maar tegelijkertijd moet ik juist nu met beide benen op de grond blijven staan, de belangrijkste wedstrijd komt er over twee weken namelijk nog aan."

Met het best denkbare gevoel naar de Indy 500

Met die laatste woorden duidt Van Kalmthout logischerwijs op de Indy 500. De trainingen beginnen dinsdag al, waardoor VeeKay het vizier meteen weer op scherp moet hebben. "Ik heb nu een race gewonnen, maar dat verandert niets aan mijn doelen. Ik wil er gewoon het maximale uit halen en heb nu alweer zin om in de auto te stappen en te knallen." Des te meer omdat de voortekenen voor The Greatest Spectacle in Racing positief zijn. Zo was VeeKay vorig jaar al competitief op The Brickyard en lijkt Ed Carpenter Racing de zaakjes dit jaar nog iets beter voor elkaar te hebben. "Vorig jaar hadden we wel echt de ‘sweet spot’ van de auto te pakken, maar ik denk dat het dit jaar weer mogelijk is. Chevy had het vorig jaar moeilijk tijdens de Indy 500, maar het is echt hun topprioriteit geweest om dat te verbeteren. Iedereen heeft keihard gewerkt en ik heb er alle vertrouwen in dat het nu beter is. Ik ben erg benieuwd, heb er extreem veel zin in en ben enorm gemotiveerd." Eén ding is alvast zeker: deze eerste IndyCar-zege neemt niemand hem meer af. Zijn naam staat voor eens en voor altijd in de annalen van de sport geschreven en dat op 20-jarige leeftijd: "Tja, het is eigenlijk bizar als je er goed over nadenkt..."