Rahal ontfutselt Hinchcliffe zege na spectaculaire slotfase

De hervatting van de Firestone 600, de IndyCar-race op de Texas Motor Speedway, is een prooi geworden voor Graham Rahal. James Hinchcliffe, die elf weken geleden eerste lag toen de wedstrijd gestaakt werd, nam het leeuwendeel van het kopwerk voor zijn rekening en leek af te stevenen op zijn eerste overwinning in anderhalf jaar tijd, maar moest na een bloedstollende eindsprint zijn meerdere erkennen in Rahal. De Canadees zag de zege met acht duizendsten van een seconde aan zijn neus voorbij gaan. Tony Kanaan mengde zich in de strijd, maar moest genoegen nemen met P3. Simon Pagenaud liep dankzij een vierde plaats uit op teammaat en kampioenschapsrivaal Will Power, die achtste werd.

We spreken 11 juni: het IndyCar-circus heeft net de drukke meimaand achter de rug, en na de doubleheader in Detroit wordt de oval van Texas aangedaan. Op de zaterdagavond kan echter niet gereden worden: regenval gooit roet in het eten. Een dag later wordt wél gestart, echter: na 71 ronden zit het festijn er alweer op. Een tussenliggende datum is door het drukke schema niet mogelijk, en dus beslist de IndyCar-organisatie om de race elf weken later pas te hervatten.

In de tussentijd is er veel gebeurd: Pagenaud heeft zijn monsterlijke voorsprong op alles en iedereen als sneeuw voor de zon zien verdwijnen en Josef Newgarden, die tijdens de eerste racepoging op het TMS een heftig ongeval meemaakte, scoorde een goede sloot punten. De Amerikaan, die inmiddels de derde plaats in de strijd om het kampioenschap had ingenomen, mocht niet deelnemen aan de herstart in Fort Worth. Het ongeluk dat hem een gebroken pols opleverde vond plaats in ronde 48, ver voor de rode vlag werd getoond. Evenals Conor Daly, de veroorzaker van de crash, kon Newgarden zijn helm thuislaten.

Zodoende ging de race van start met twintig rijders, die werden aangevoerd door Hinchcliffe en Ryan Hunter-Reay. Het tweetal wisselde elkaar na het vallen van de groene vlag af om de kop, voordat de rijder van het Schmidt Peterson-team de langste adem bleek te hebben en een voorsprong nam. Hunter-Reay, Ed Carpenter, Helio Castroneves en Rahal wisselden elkaar allen af om de tweede plek en zorgden voor de nodige duels, maar niemand kon leider Hinchcliffe serieus bedreigen. Falende mechaniek zorgde voor het wegvallen van Hunter-Reay, een touché met Scott Dixon (wat in een behoorlijke smak voor de Nieuw-Zeelander eindigde) was de aanleiding voor een latere crash van Carpenter.

Na een groene periode van liefst 142 ronden kon men er donder op zeggen dat het toch eens mis zou gaan. Het samenkomen tussen Dixon en Carpenter, die op hetzelfde moment op hetzelfde stuk asfalt wilden rijden, leverde de eerste neutralisatie op: een glijpartij van Mikhail Aleshin, wiens wagen door de achteropkomende Jack Hawksworth niet meer kon worden ontweken, bracht de pacecar voor de tweede maal buiten. Dit tegen het zere been van leider Hinchcliffe: zijn goudzwarte bolide leek naar eigen zeggen 'een ruimteschip' tijdens lange runs, maar had moeite om het hoofd boven water te houden na de herstarts.

Als een sluipmoordenaar werkte Rahal, die de hervatting als twaalfde was aangevangen, zich naar voren. Pitstops van concurrenten brachten hem in een zetel naar de kop, en eenmaal daar liet de 27-jarige zich van zijn beste kant zien. De groene vlag die werd gezwaaid nadat de brokstukken van Carpenters wagen waren opgeruimd zette een van de meest enerverende duels van het seizoen in gang. 

Hinchcliffe wist niet waar hij het zoeken moest: eerst snelde Kanaan hem kortstondig voorbij, alvorens Pagenaud als een duveltje uit een doosje vier man met een geweldige manoeuvre verschalkte. De Fransman leek echter op safe te spelen toen de knikkers werden verdeeld. Met P4 loopt Pagenaud namelijk acht belangrijke punten uit op Power, die in de eindronden verstek moest laten gaan. Hinchcliffe knokte zich terug naar de leiding en was op weg naar die felbegeerde zege, alvorens Rahal hem in de slotronde verraste. De Amerikaan had geen enkele omloop aan kop gereden maar was daar op het moment dat het moest: bij het vallen van de finishvlag. Na een sterk 2015 kende de zoon van Indy-legende Bobby Rahal een lastig 2016, maar de zege in de Lone Star State zorgt ongetwijfeld voor een grote pleister op de wonden.

Stilzitten is geen optie in de IndyCar Series: het circus trekt nu richting New York, waar over een week de volgende wedstrijd alweer plaats zal vinden. Het historische circuit van Watkins Glen keert na zes jaar afwezigheid terug op de kalender. De race op The Glen is de voorlaatste van de serie, deze wordt over drie weken besloten in Sonoma, waar dubbele punten te verdienen zijn.