Preview: voor de honderdste keer vijfhonderd mijl

Aanstaande zondag is het natuurlijk tijd voor de Grand Prix van Monaco, maar na de 78 omlopen door het ministaatje verschuift de aandacht richting de Verenigde Staten. De honderdste editie van de Indianapolis 500 staat op het programma en het belooft als vanouds een spektakel te worden.

De aanloop

In tegenstelling tot voorgaande jaren verliepen de weken voorafgaand aan de Greatest Spectacle in Racing relatief rustig: slechts één testdag moest worden afgelast door regenval, zware crashes waren er niet. Hoe anders was het in 2015: de snelheden gingen in rap tempo omhoog en de gevolgen waren bijna niet te overzien. Na meerdere ongevallen –  waaronder die van Helio Castroneves, die loskwam van de grond – beleefde James Hinchcliffe zijn angstaanjagende crash.

De Canadees zwierf op het randje van de dood, maar overleefde een ongeval waarbij zijn bovenbeen en het bekken gepenetreerd werden, wonderwel. Eén jaar na het drama staat de 29-jarige rijder van het Schmidt Peterson-team op de polepositie voor de Indy 500. Een groter contrast is amper mogelijk.

Het seizoen tot dusver

Er staat geen enkele maat op Simon Pagenaud in 2016, zeker niet in de afgelopen anderhalve maand. De Fransman, uitkomend voor de legendarische stal van Roger Penske, won de afgelopen drie races. Bovendien werd hij in de twee overige verreden races tweede, waardoor hij over een bizar puntenaantal beschikt. "Het wordt heel lastig om Pagenaud te verslaan", klonk het deze week al uit de paddock. Ondanks dat de 32-jarige het tot dusver bijzonder goed doet, heeft hij echter nog nooit gewonnen op een oval. Zijn zeven IndyCar-zeges boekte hij allemaal op een straten- of permanent circuit.

Honda versus Chevrolet

Het seizoen wordt gedomineerd door Chevrolet: rijders met een krachtbron uit Detroit stonden tot aan de kwalificatie voor de 500-mijlsrace elke wedstrijd op de pole en wisten ook elke krachtmeting bovenaan te besluiten. Penske scoorde met Pagenaud en Montoya vier overwinningen, de stal van Chip Ganassi zegevierde op de oval van Phoenix dankzij Scott Dixon.

De Honda's hebben vlak voor de Indy plotseling een waanzinnige inhaalslag geboekt. Met vier wagens in de top-vijf van de kwalificatie mag gerust gesteld worden dat het Japanse merk de zaken weer voor elkaar heeft. Michael Andretti, eigenaar van het team dat zijn achternaam draagt, liet een zestal weken geleden nog weten bang te zijn voor een overweldigend optreden van Chevrolet, maar alles blijkt nu minder waar.

Achter Hinchcliffe sloot een eveneens verrassende Josef Newgarden in zijn door Chevy aangedreven wagen van het ECR-team aan op P2, voor de Honda's van Ryan Hunter-Reay, Townsend Bell en Carlos Muñoz (allen Andretti).

De vedetten

Van alle voormalige kampioenen en Indy 500-winnaars doet Hunter-Reay het het beste met een derde plek op de startgrid. Will Power schuift aan op P6, drievoudig winnaar Castroneves moet het met de negende plaats stellen. Dixon kende een teleurstellende kwalificatie en werd dertiende, teammaat Tony Kanaan deed het nog slechter met een achttiende tijd. Ook 2015-winnaar Juan Pablo Montoya moet van ver komen: de Colombiaan staat één plaatsje voor Kanaan. Met Buddy Lazier staat er nog een vijfde oud-winaar op de grid, maar de inmiddels 48-jarige Amerikaan (hij won in 1996) vormt vanaf P32 totaal geen bedreiging. Graham Rahal, inmiddels ook een gerenommeerde naam in de IndyCars, kon totaal geen vuist maken in de kwalificatie voor de race waarin hij in 2011 derde werd. Hij kwalificeerde zich op een teleurstellende 26ste plaats.

De talenten

Met Newgarden zien we op de eerste startrij gelijk al de Amerikaanse hoop in bange dagen. De 25-jarige, die kortstondig zijn geluk beproefde in Europa, won vorig jaar twee races. Muñoz is nog maar 24, werd al eens tweede op de Speedway, maar kan de afgelopen tijd vooral op de hoon van zijn concurrenten rekenen. De jonge Colombiaan was meer dan eenmaal betrokken bij incidenten. Alexander Rossi deed het geweldig: de vijfvoudig Grand Prix-rijder zette zijn Andretti-bolide op de elfde positie. Er had misschien meer ingezeten, ware het niet dat teammaat Hunter-Reay en Mikhail Aleshin hem te elfder ure buiten de Fast Nine hielden.Voor Sage Karam (23ste) en Spencer Pigot (29ste) ging het minder naar wens.

De voorspelling

Is er een peil te trekken op degene die de Indianapolis 500 kan winnen? Nee, eigenlijk niet, en daarom is het ook zo leuk om erop voor te beschouwen. Waar je in de Formule 1 met een gerust hart je centen op een Mercedescoureur kan inzetten (tenzij ze elkaar van de baan rijden), is de IndyCar een ware tombola. Op ervaring zouden Kanaan, Castroneves, Dixon, Hunter-Reay en Montoya een prima kans kunnen maken, ondanks hun lage startplaatsen.

Hinchcliffe heeft de beste papieren en de pace die Bell en Rossi hebben laten zien lijkt zeer sterk. Oriol Servia is een gevaarlijke outsider: de Spanjaard kent de grillen van het IMS. Takuma Sato reed al eens van P19 naar P2 alvorens hij harakiri pleegde, Charlie Kimball kwam in 2015 compleet onzichtbaar naar het podium gereden. Een goede kwalificatie is fijn, maar niet zaligmakend. Montoya won vorig jaar vanaf P15, een jaar eerder deed Hunter-Reay het vanaf de negentiende stek. Johnny Rutherford kwam in 1974 zelfs vanaf P25. Zou Pippa Mann deze prestatie kunnen herhalen om zodoende de eerste vrouwelijke winnares te worden? 

Door: René Oudman