Montoya zegeviert op Indianapolis na spektakelstuk

Juan Pablo Montoya heeft voor de tweede keer de Indianapolis 500 gewonnen. De Colombiaan hield teamgenoot Will Power in de slotronden af en boekte een populaire zege. De 39-jarige Penske-coureur startte van de vijftiende positie, viel terug naar P30 en kwam sensationeel terug. Charlie Kimball werd na een sterke race derde, Ganassi-teamgenoot en polesitter Scott Dixon eindigde op de vierde plaats.

Bij de start wist Dixon zijn eerste plaats te verzilveren. Op dat moment lag Conor Daly er al uit; zijn Schmidt Peterson-bolide stopte er in de opwarmronden mee. Sage Karam zorgde voor de eerste neutralisatie van de race. Na twee bochten zat zijn Indy 500 er al op. Takuma Sato kon geen kant op en raakte de jonge Amerikaan. In ronde zeven zou de herstart volgen, maar deze werd geaborteerd doordat Simona de Silvestro een deel van Montoya's achtervleugel beschadigde. Na een reparatie kon de winnaar van het jaar 2000 verder, maar hij moest achteraan sluiten.

In het eerste deel van de race was het stuivertje wisselen tussen Dixon, Power, Tony Kanaan en Simon Pagenaud. Montoya werkte zich binnen tien rondjes op naar de 21ste positie. Na de eerste serie pitstops wist Dixon de leiding te behouden. De koplopers hadden wat moeite met het dubbelen van de achterblijvers, maar dit leverde geen noemenswaardige incidenten op. Na de crash van Bryan Clauson doken de rijders weer de pits in. Tony Kanaan had intussen de kop overgenomen. Net als in de voorgaande drie edities zagen we weer veel leidingswisselingen.

Pagenaud liet zich flink roeren. De Fransman, die als derde gestart was, lag zo nu en dan aan de leiding en leek een belangrijke gegadigde voor de overwinning. In de gele vlag-situatie die volgde op de botsing tussen Oriol Servia en Ed Carpenter gebeurde er iets merkwaardigs in de pits bij het team van Dale Coyne. James Davison werd weggestuurd, maar zijn teamgenote Pippa Mann reed net voorbij en in een poging om haar te ontwijken schepte de Australiër een van de monteurs van Tristan Vautier, de derde coureur van het team. De monteur werd per ambulance afgevoerd en heeft een blessure aan zijn rechterenkel.

Na de herstart waren het weer de Penske- en de Ganassi-coureurs die de dienst uitmaakten. Tony Kanaan leek goede papieren te hebben voor een tweede zege op de Brickyard, maar verloor de macht over het stuur en klapte in de muur. Ook Pagenaud viel terug; de vierde man van het Penske-team had een langzame laatste pitstop en kwam uiteindelijk niet verder dan de tiende positie. 

Twintig ronden voor het einde was er een heftig ongeluk tussen Sebastian Saavedra, Stefano Coletti en Jack Hawksworth. De Brit raakte de controle over zijn bolide kwijt en toucheerde de vierde inschrijving van het Ganassi-team. Saavedra kwam daardoor ook in de muur terecht, waarna Coletti hem niet meer kon ontwijken. De Monegask kwam hard in aanraking met de Colombiaan, die uit zijn wagen getild moest worden.

Vooraan was het een strijd tussen Montoya, Power en Dixon, die voor een waar spektakel zorgden. De laatste vijftien ronden werden een sprint naar de finish. Dixon moest een paar ronden voor het einde afhaken en zag stalgenoot Kimball ook nog voorbij komen. Montoya maakte een gedurfde inhaalactie op Power in ronde 197 en stond de leiding niet meer af. De oud-Formule 1-coureur boekt hiermee zijn tweede victorie op de Speedway in drie deelnames. Hij is de negentiende rijder in de historie van de Indy 500 die meer dan één keer de race heeft gewonnen. Ook is het interval van vijftien jaar het grootste gat tussen twee winsten in de geschiendenis van de Indy.