Interview: Waarom Grosjean ondanks horrorcrash voor IndyCar kiest

Grosjean rijdt in 2021 dertien races in de Dale Coyne Racing RWR-Honda met startnummer #51. Grosjean is pas sinds kort enthousiast over de Amerikaanse klasse. Hij wist al enige tijd dat 2020 zijn laatste jaar bij Haas (en daarmee de Formule 1) zou worden, maar tot dat moment had hij niet echt aandacht besteed aan IndyCar. Ook zijn hevige crash tijdens de openingsronde van de Grand Prix van Bahrein zorgde bij Grosjean voor hoofdbrekens. Wilde hij echt nog – met gevaar voor eigen leven – racen op het hoogste niveau? Nu geeft Grosjean toe dat hij de evolutie van het kampioenschap niet helemaal gevolgd heeft en dat er op het gebied van veiligheid grote stappen gezet zijn. Nadat Grosjean daar meer over te weten kwam, klaarde de lucht. Hij is klaar voor het volgende hoofdstuk in zijn carrière, zegt hij in een exclusief interview met Motorsport.com.

“Uiteindelijk heeft de IndyCar-kalender me ervan overtuigd om het te doen”, zegt Grosjean. “Ik weet niet waarom, maar in mijn hoofd was het alsof het wedstrijdprogramma van IndyCar bestond uit tachtig procent ovals en twintig procent permanente en stratencircuits. Ik bekeek het schema en het bleek precies andersom. Ik vond mezelf behoorlijk dom en dacht bij mezelf: ‘Waarom heb ik dit niet eerder uitgezocht?’ Ik heb de races bekeken en het is fantastisch. Ik ken coureurs in deze sport zoals Simon Pagenaud, Sebastien Bourdais en Marcus Ericsson. Het is natuurlijk heel spectaculair om te zien, maar de ovals trekken mij niet echt. Toen ik Road America, Mid-Ohio, St. Pete, Long Beach, Laguna Seca en Barber op de kalender zag staan, wist ik dat ik dit zeker wilde doen.”

De laatste jaren van Grosjean in de Formule 1 waren frustrerend. Hij reed in de top van de autosport maar had nooit het gevoel dat hij mee kon doen om overwinningen. Hij raakte in 2019 zelfs in opspraak toen hij zich openlijk afvroeg of de Formule 1 eigenlijk wel een sport is. Die frustratie komt ook voort uit het feit dat Grosjean zich altijd met de besten kon meten in de klassen waarin de specificaties gelijk waren. Hij werd onder andere kampioen in de Formule Renault, de Formula 3 Euro Series en de GP2. In F1 kende Grosjean een veelbelovende start, maar de laatste jaren waren wat betreft succesjes heel mager. Het gelijke speelveld in IndyCar spreekt hem juist aan.

“Het is de pure racerij waar ik altijd verliefd op was en wat ik de afgelopen jaren gemist heb. In de Formule 1 voelde het soms niet eens alsof we aan hetzelfde kampioenschap meededen als Mercedes”, voegt hij toe. “In IndyCar heeft iedereen in de basis dezelfde auto en daarmee ook gelijke kansen. Dat heb ik gemist. En ook dat je als coureur iets recht kunt zetten na een slechte kwalificatie of na een moeilijk begin van de race, een rijder maakt het verschil en met een goede strategie kun je ver komen. Dat trekt mij heel erg. Hoewel Dale Coyne een kleiner team heeft dan Roger Penske of Chip Ganassi, zijn de wagens wel hetzelfde. Als we goed werken en ik mijn ervaring kan gebruiken, dan kunnen we zeker meedoen. Ik moet veel leren, heb nog nooit een rollende start gedaan, moet de circuits en de banden leren kennen. Maar als we dat onder de knie krijgen, dan kunnen we mooie dingen laten zien.”

Niet geïntimideerd

Grosjean had na zijn crash in Bahrein het volste recht om na te denken over zijn toekomst in de autosport. Het feit dat zijn wagen door de vangrails schoot en in de brand vloog, zou voor negen van de tien mensen genoeg zijn om nooit meer in te stappen. Grosjean zegt dat de snelheid van de formulewagens hem niet intimideert, maar de crash heeft vanzelfsprekend wel gevolgen gehad voor zijn denkwijze over deze vorm van racerij.

“Er zijn twee circuits waar ik dit jaar niet ga rijden”, vervolgt hij. “Dat is Texas [waar twee races gehouden worden] en de Indianapolis 500. Ik zou de Indy 500 natuurlijk heel graag op mijn palmares hebben, maar het is een race met risico’s. We hebben daar een aantal megacrashes gezien. Ik zeg niet dat coureurs daar gewond raken, maar ze rijden daar met snelheden boven de 330 kilometer per uur naast elkaar. Het is dus een riskante operatie. Dat is voor mij iets waar ik nu anders over denk na het incident in Bahrein. Dat was geen probleem geweest als ik 25 jaar oud was en geen kinderen had. Dan had ik zonder twijfel het hele seizoen willen rijden. Maar ik heb drie kinderen en zij hebben in Bahrein toch 2 minuten en 45 seconden gedacht dat ze geen vader meer zouden hebben. Als ik jonger was, zou ik het accepteren en zou ik zonder moeite instappen. Maar als vader kan ik dat mijn familie niet nog een keer aandoen, die crashes op Indy zijn verschrikkelijk. Meestal komen coureurs er ongedeerd uit, maar ik houd m’n adem in als ik zoiets zie. Ik denk dat mijn kinderen wat dat betreft al genoeg meegemaakt hebben, dat wil ik ze niet nog een keer aan doen.”

Tekst gaat door onder de foto

 

Grosjean vindt dat hij zou vluchten als hij de sport volledig zou verlaten. “Ik heb me tijdens de winter de vraag gesteld of ik wilde stoppen en ik kwam al vrij snel tot de conclusie dat ik wil racen. Ik vertelde het mijn vrouw: ‘Dit is waarschijnlijk niet wat je wilt horen, maar ik wil heel graag weer racen.’ Ze had kunnen zeggen dat ik het niet moest doen, maar zij steunt me. De kinderen steunen dat ook. Ze willen dat ik gelukkig ben en kan zijn wie ik ben. Ik moet racen, dat heb ik m’n hele leven gedaan. We hebben afgesproken dat ik de superspeedways niet ga rijden, dat risico is me iets te groot. Dale begreep het en dat is geweldig.”

Ondanks dat sluit Grosjean een eenmalig optreden op Gateway niet uit. Lachend: “Je hoorde het goed dat ik superspeedways zei. Afhankelijk van het kampioenschap overweeg ik daar wel te racen. Als onze positie goed is en ik het vertrouwen heb, dan zou ik het daar wel willen proberen.”

Fysiek klaar voor comeback?

Met betrekking tot zijn terugkeer in de autosport is het de grote vraag hoe de blessures van Grosjean, brandwonden op handen en voeten, er nu aan toe zijn. IndyCar is een behoorlijk fysieke klasse waar coureurs het zonder stuurbekrachtiging moeten doen en de circuits vaak hobbelig zijn. Grosjean is eerlijk: “De rechterhand is helemaal genezen en de linkerhand is op dit moment zo’n vijftig procent, als ik het moet inschatten. Maar het wordt elke dag beter. Voor de eerste test op Barber zal ik misschien wat minder kerbs moeten gebruiken. In de chicane naar beneden gebruiken coureurs veel van de kerbstones aan de linkerkant en dat is misschien nog wat moeilijk. Maar tegen de tijd (halverwege april) dat we de eerste race hebben, zou het goed moeten zijn. Ik kan niet wachten.”

Grosjean verwacht een goede sfeer tijdens zijn avontuur. In de paddock, maar ook daarbuiten. “Ik heb gehoord dat er een andere sfeer hangt en daar kijk ik erg naar uit. De sport staat echt open voor fans, coureurs houden barbecues naast hun campers en zoeken contact met de fans… Op het circuit wordt er op het hoogste niveau geracet maar daarbuiten draait het om liefde voor de sport, dat is ook de reden dat we ooit begonnen zijn toen we jong waren. Het draait om de liefde voor de sport. Dat is wel iets wat je tijdens je professionele carrière verliest, maar ik denk dat ik dat in IndyCar terug kan vinden. Daar kijk ik erg naar uit.”

Dan tot slot: gaat Grosjean de Formule 1 missen? Hij verklaarde al dat hij op sportief vlak enige tijd klaar was met de F1-paddock, maar toch zijn er ook zaken die hij echt gaat missen. “Zeker, de mensen waarmee ik de afgelopen jaren werkte. Ayao Komatsu, mijn engineer bij Haas, is iemand waar ik jaren mee gewerkt heb. Hij kwam met me mee van Lotus naar Haas. Zo zijn er nog veel meer mensen die ik ga missen. Maar toen ik uit Bahrein vertrok realiseerde ik me dat ik de paddock net zoveel haatte als ik van de paddock hield. Dat komt omdat ik de afgelopen jaren nooit de kans heb gehad om te winnen. Dat is iets wat ik met Dale Coyne weer wil doen. Hij geeft me een geweldige kans.”