Uitgelegd: Hoe verloopt de kwalificatie voor de Indianapolis 500?

De kwalificaties voor 'The Greatest Spectacle in Racing' worden verspreid over zaterdag en zondag verreden. In de oude gloriedagen van de Speedway overschreed het aantal kandidaat-deelnemers ruimschoots de 33 beschikbare plaatsen en was er een heuse strijd om op de startgrid te verschijnen op de zogeheten Bump Day. Dat is tegenwoordig niet meer het geval, aangezien IndyCar de nodige moeite heeft om aan 33 stuks te komen.

Een kwalificatiepoging bestaat uit vier opeenvolgende ronden op volle snelheid, waarvan de gemiddelde snelheid wordt genomen in mijl per uur. Op zaterdag mogen de coureurs onbeperkt pogingen ondernemen tijdens de meer dan zes uur durende sessie. Aangezien de deelnemers tijdens een poging de baan voor zich alleen hebben, moeten ze daarvoor aanschuiven in de pitstraat. Er wordt geloot voor de aanvankelijke volgorde in die rij.

Wie een extra poging wil wagen, moet ervoor zorgen dat hij zo snel mogelijk met de wagen aanschuift in de rij na eventuele aanpassingen aan de afstelling. Het is dus van groot belang om in te schatten of de afstelling van de wagen, die vaak afhangt van kleine veranderingen in de temperatuur, de juiste zal zijn tegen de tijd dat de rijder aan de beurt is. Wie niet in de rij wil wachten, kan in de 'fast lane' als eerste aan de beurt komen. In dat geval wordt de vorige tijd van die wagen wel geschrapt, wat de nodige risico's inhoudt. Wie crasht of door mechanische pech niet in staat is om vier ronden tegen de klok af te leggen, mag het zondag opnieuw proberen.

De snelste negen rijders kwalificeren zich voor de Fast Nine op zondag, een shootout voor de eerste negen posities. De rest zal die dag de plaatsen 10 tot en met 33 verdelen. De polesitter verdient 100.000 dollar en krijgt ook 42 punten voor het kampioenschap. Alle rijders krijgen punten tot en met de 33ste en laatste plaats, die goed is voor een puntje.