Bourdais profiteert van late chaos en wint weer in St. Petersburg

Precies een jaar geleden werkte Sébastien Bourdais zich op een briljante manier van de laatste startplaats naar de eerste stek aan de meet, om de seizoensopener van de IndyCar Series in St. Petersburg op zijn naam te schrijven. Eén jaar later mag de 39-jarige Fransman, die een bijzonder roerig 2017 achter de rug heeft - waarin hij medio mei zwaargewond uit zijn wagen werd gevist na een weerzinwekkende klap in Indianapolis - op herhaling. Debutant Robert Wickens leek met de zege aan de haal te gaan, tot hij twee ronden voor het einde uit de race werd gekegeld door Alexander Rossi.

Lang moest de IndyCar-fan wachten op de seizoensstart van 2018, bijzonder lang zelfs. De laatste IndyCar-race voor de ouverture van dit jaar werd gereden op zondag 17 september 2017 - bijna een half jaar geleden. Destijds was Wickens nog een DTM-coureur, had Bourdais nét zijn comeback kunnen maken na een lange tijd van revalidatie en zette Josef Newgarden de kroon op zijn werk tot dusver door IndyCar-kampioen te worden.

Dat de kaarten behoorlijk door elkaar geschud waren in het off-season, bleek in de kwalificatie op het stratencircuit van St. Petersburg. Goed, het weer had ook een handje meegeholpen in het creëren van kansen voor underdogs, maar feit was dat de normaal zo dominante equipes van Ganassi en Penske er minder aan te pas kwamen dan voorheen. Dat ervaring niet zaligmakend is bleek op zaterdagmiddag: debutant Wickens blufte zich een weg naar de pole, debutant Matheus Leist (19) werd derde en debutant Jordan King (voormalig Manor-F1-testcoureur) mocht vanaf P4 vertrekken.

Waar waren de toppers? Kampioen Newgarden moest het doen vanaf P13, Penske-collega Simon Pagenaud deed het weinig beter met de elfde startpositie. Slechts Will Power kon de zeer gerespecteerde naam van Roger Penske hooghouden door de tweede kwalificatietijd op de klokken te brengen - de Australische kampioen van 2014 kon zijn hoop op een goed resultaat al na enkele bochten begraven. Power ging opportunistisch de eerste combinatie in, om zijn wagen middels een kerbstone de verkeerde kant op te laten bewegen. 

King - in Europese juniorklassen bekend als een af en toe rappe, maar toch ook niet briljant constante rijder - liet zich van zijn beste kant zien door na de tweede van liefst acht (!) neutralisaties, Wickens te passeren. Zijn moment of fame duurde niet al te lang - Wickens en de oprukkende Rossi wisten de rijder van Ed Carpenter Racing snel te verwijzen. Ook Leist, de 24 jaar jongere Foyt-collega van racemonument Tony Kanaan, deed goed van voren mee. De Braziliaan liep echter vertraging op door een mechanisch probleem, om zijn rood-wit-blauwe bolide later in de wedstrijd tegen de betonnen muur te parkeren.

Vooraan was het een strijd tussen Wickens en Rossi, waar de debutant allerminst onderdeed voor de destijds zo verrassende Indy 500-winnaar van 2016. Bourdais en werkgevers Coyne, Vasser en Sullivan broedden intussen op een snood plannetje - de Fransman was bijzonder vroeg binnengekomen voor zijn eerste onderhoudsbeurt, een alternatieve strategie moest de voormalig F1-teammaat van Sebastian Vettel naar voren brengen.

Dat plannetje lukte, al moet gezegd worden dat Bourdais gelukkig was met de vele cautions. Voor één van die neutralisaties was niemand minder dan viervoudig kampioen Scott Dixon verantwoordelijk - de normaal gesproken zo nette rijder toonde zich van zijn lompste kant door Takuma Sato achterstevoren te rossen. De Nieuw-Zeelander speelde amper een rol tijdens het onderhoud in Florida, maar wist zich op ervaring toch naar een keurige vijfde stek te knokken.

De winst leek, na een late glijpartij van Rossi, niet meer door de vingers van Wickens te kunnen glippen. Dat deed het wel - twee stupide foutjes van tegenstanders zorgden voor twee korte, achtereenvolgende gele vlaggen en de tweede bleek eentje teveel voor de leider. Wickens had zijn SPM-wagen nog breed kunnen maken na de eerste herstart, maar moest een gaatje laten aan Rossi na de tweede. Een oude racewet bleek andermaal nadat het tweetal tot de conclusie kwam dat ze niet tegelijkertijd over hetzelfde stukje asfalt konden rijden - Wickens eindigde achterstevoren, Rossi moest posities inleveren.

Zodoende profiteerde een emotionele Bourdais, die alweer zijn 38ste zege op het topniveau van het Amerikaanse openwielracen boekte. Graham Rahal had zich vanaf de laatste startplaats - dit jaar P24 - naar de tweede plek gereden, Rossi kwam uiteindelijk als derde over de meet. Of de Amerikaan zijn plaats mag houden, moet nog blijken - mocht hij naar aanleiding van het samenkomen met Wickens nog tegen een straf aan lopen, dan erft James Hinchcliffe P3.

De tweede race van het IndyCar-seizoen 2018 is over vier weken, wanneer de ISM Raceway in Avondale, Arizona wordt aangedaan.