Achtergrond: denkend aan Dan Wheldon, vijf jaar later

Vandaag (zondag) is het alweer vijf jaar geleden dat IndyCar-vedette Dan Wheldon tragisch om het leven kwam. Op 16 oktober 2011 smakte de Brit, die tot tweemaal toe de Indianapolis 500 wist te winnen, met een rotvaart tegen de afrastering van de Las Vegas Motor Speedway, wat een fatale afloop kende. Vanwege zijn charismatisch overkomen en zijn ongekende betrokkenheid leeft Wheldon voort in de gedachten van zijn (vele) fans. Een ode aan de man met de one million dollar smile.

De seizoensfinale van het IndyCar-seizoen van 2011 is goed en wel van start als het verschrikkelijk misgaat. In de voorste linies van het middenveld komen James Hinchcliffe en Wade Cunningham met elkaar in aanraking, waarop de wagen van Hinchcliffe begint te glijden. Een kettingreactie volgt: bolides klappen tegen elkaar aan, beginnen te vliegen. Bijna het halve veld wordt meegenomen in de apocalyptische crash, een schoolvoorbeeld van verkeerde tijd, verkeerde plaats. Als de rookwolken zijn opgetrokken reageren veertien van de vijftien betrokken rijders: slechts de coureur met startnummer 77, Dan Wheldon, geeft geen kik.

De situatie blijkt ernstig, kritiek zelfs. Wheldon wordt overgebracht naar het ziekenhuis en iedereen kan zien dat het foute boel is. Het hoofd van de Brit is volledig ingezwachteld, de helikopter staat al klaar. Uren later wordt uitgesproken waar iedereen bang voor is: Dan Wheldon is dood, een bevestigingspaaltje in de afrastering is hem fataal geworden. De grote publiekslieveling, die een atypisch Britse move maakte door te kiezen voor de racerij aan de andere kant van de oceaan, is niet meer.

Ondanks dat D-Dub in 2011 slechts twee races reed, heeft het jaar een onuitwisbare herinnering opgeleverd. Eind mei schrijft hij tegen alle verwachtingen in de Indy 500 op zijn naam: debutant JR Hildebrand lijkt op de winst af te stevenen, maar laat zich in de allerlaatste bocht van de allerlaatste ronde verrassen door een achterblijver, om vervolgens in de muur te smakken. Wheldon kan zijn geluk niet op en scoort zijn tweede 'Baby-Borg' - hij verzekert zichzelf tevens van een plaats bij de allergrootsten van de Indy-historie.

Kort daarvoor heeft de Brit zich ingeschreven voor een weddenschap voor de race in - hoe kan het ook anders - Las Vegas. Als een coureur die geen vast IndyCar-contract heeft de wedstrijd vanaf de laatste startplaats wint, krijgt diegene vijf miljoen dollar. Tweeënhalf daarvan mag de rijder zelf houden, de andere helft is voor een gelukkige fan. Wheldon is uiteindelijk de enige kanshebber, als andere gegadigden afhaken. Game on.

Omdat Wheldon op die twee races na niet is uitgekomen in de IndyCars heeft hij alle tijd gehad om zijn kleintjes Sebastian (geboren in 2009) en Oliver (2011) te vermaken. De sabbatical is vooral aangegrepen om te reflecteren en de wilde haren te lozen. Waar hij in het Andretti-verleden (2003-2005) de gekste streken leverde aan teammaten Bryan Herta, Tony Kanaan en Dario Franchitti, daar is hij nu groter, ouder en wijzer. Lionheart, een bijnaam die hij al sinds zijn kindertijd meedraagt, is nu echt volwassen. Drie jaar geleden is Whelon getrouwd met Susie, de vrouw op wie hij verliefd werd nadat ze jarenlang zijn persoonlijke assistente was.

Dat Wheldon in 2012 weer terug zou keren op de ovals, de street- en de roadcourses, weten slechts een paar insiders. Vlak nadat Susie en hij op de zaterdag voor de race in Las Vegas een tattoo hebben laten zetten - ze tattoeëren elkaars initialen op de pols - praat Wheldon nog even met Michael Andretti. Zijn voormalige werkgever heeft in 2012 namelijk een zitje vrij voor hem, de contracten liggen al klaar. Wheldon heeft voor Dallara tests uitgevoerd met het nieuwe, veiligere chassis dat in 2012 debuteert, wat een uitgelezen kans is voor Andretti om zijn verloren zoon, die door zijn ervaring met de nieuwe wagen een streepje voor heeft op de concurrentie, weer in de armen te sluiten.

What if. Wat als Wheldon daar niet was gecrasht, dat zijn hoofd niet tegen een paaltje aan was geslagen. In 2012 had hij wellicht een gooi naar het kampioenschap kunnen doen, dat destijds naar Ryan Hunter-Reay ging, een rijder waar de populaire Brit teamgenoot van zou zijn geweest. Een derde Indy-zege was niet ondenkbaar: in de editie van afgelopen jaar was hij de uitgelezen persoon geweest om de truc die Alexander Rossi leverde, uit te voeren. Na die race bracht vriend Herta, gedeeld eigenaar van Rossi's wagen, een ode aan Wheldon. "Ik weet dat DW daarboven ons vandaag een handje geholpen heeft", zei de Amerikaan tijdens de festiviteiten rondom zijn rijder.

De inslag van het overlijden van Dan Wheldon was gigantisch. Hij was een graag geziene gast, in voor een gebbetje met iedereen en open voor zijn fans. "Bedankt dat we met u op de foto mochten, meneer Wheldon" werd door de Brit beantwoord met: "Ik moet jullie dankbaar zijn dat jullie voor mij hierheen zijn gekomen!" Tijdens de gedenkdienst, die een week na het ongeval plaatsvond, lagen de lach en de traan dicht bij elkaar. Kanaan, Franchitti en Herta halen de lachers op hun hand door verhalen uit de oude doos te vertellen. "Danny Boy was groter dan Beckham", knipoogde Kanaan. "In het begin was hij het broertje dat we niet wilden hebben, maar nu zouden we alles er voor doen om hem terug te krijgen", klonk een verdrietige Franchitti.

Wheldon was de grote aanjager van het rijdersgilde. Met zijn grote witte zonnebrillen, superstrakke overalls en hagelwitte tanden is Mister Fashion de meest herkenbare coureur van het setje. Kanaan grapt ooit: "Als Dan een bokaal de lucht in hijst, moet hij een voet van de grond doen, anders scheurt hij uit zijn overall!" De grappenmakerij bij het Andretti-team neemt gevaarlijke vormen aan: zo wordt Kanaan bijna een Japans hotel uitgesmeten als hij de receptioniste zweert Dan Wheldon te zijn, om vervolgens aan diens sleutels te komen om zijn hele kamer overhoop te halen. De vriendschap wordt echter steeds hechter en de resultaten liegen er niet om: Kanaan wint de titel in 2004, Wheldon grijpt deze, naast zijn zege in de Indy 500, eveneens in 2005.

In het fatale jaar 2011 draait alles om familie. Er is blijdschap vanwege de geboorte van Wheldons tweede zoon, Oliver, maar ook verdriet nadat moeder Wheldon met Alzheimer wordt gediagnosticeerd. Echter, de Brit gaat nooit bij de pakken neer zitten. Zoals hij dat deed niet deed toen hij als kind een kartrace van Jenson Button of Justin Wilson verloor, deed hij dat ook niet toen hij als volwassene zijn moeder zag aftakelen.

Het ongelooflijke vertrouwen in hemzelf maakt Wheldon een gevaarlijke outsider voor de zege op de Speedway in Las Vegas. Ondanks dat hij in het gehele jaar slechts twee races heeft gereden, is de 33-jarige ervan overtuigd dat hij de rit van vijf miljoen dollar kan maken. Gestart vanaf de laatste plaats, zoals volgens de weddenschap, haalt hij in de eerste tien ronden elke omloop een tegenstander in. Verder dan P24 mocht hij echter niet komen. Vijf jaar geleden verloor de racerij een held, een fantastische persoonlijkheid en bovenal een échte racer. We blijven aan je denken, Dan.

Door: René Oudman

[photo,294408,left,]