Van der Zande blij met uitrijden 24 uur Daytona: “Mogen we erg trots op zijn”

Afgelopen weekend werd de eerste 24 uur van Daytona met de nieuwe GTP-bolides verreden. Het tekende de start van een nieuw tijdperk. Cadillac kwam met drie wagens naar het circuit in Florida in de hoop om voor het eerst sinds 2020 de eindzege te pakken in de Rolex 24, zoals de race officieel heet. De #01 van Chip Ganassi Racing, bestuurd door Renger van der Zande, Sebastien Bourdais en Scott Dixon eindigde de race als derde, achter de #60 Acura van Meyer Shank Racing, en de #10 Acura van Wayne Taylor Racing.

Van der Zande kwam naar Daytona om te winnen, maar volgens de Amsterdammer waren er meer doelen te behalen in race. Voorafgaand aan de wedstrijd stelde hij dat de race uitrijden al een mooie prestatie zou zijn. “Tijdens de 24 uur kom je best wel wat problemen tegen. Bij ons begaf de koppeling het, waardoor we bij elke pitstop wegreden op de elektromotor die de verbrandingsmotor vervolgens moest aanduwen”, vertelt Van der Zande aan Motorsport.com. “De finish halen is niet vanzelfsprekend, zeker niet met zo’n nieuwe auto. Dat hebben we bereikt en daar mogen we met Cadillac erg trots op zijn. Uiteindelijk wil je natuurlijk graag winnen. We hebben wel goede punten voor het kampioenschap gepakt. De twee voorgaande jaren hadden we best wel slecht gepresteerd, dus we moeten niet vergeten dat dit een goed resultaat is.”

Besmeurde ruit door Acura

Dat het niet vanzelfsprekend is om de finish te halen, komt doordat de nieuwe GTP-bolides met hybridesystemen rondrijden. In de race had met name BMW last van problemen met het nieuwe component, voor de rest bleef het bij relatief kleine moeilijkheden. De winnende #60-bolide kreeg ook te maken met tegenslag. “Als je achter die Acura reed, werd je ondergespoten door olie. Ik denk niet dat die nog veel langer had kunnen rijden. Mijn voorruit was helemaal besmeurd met olie toen ik achter de #60 zat.”

Verder viel het dus mee qua problemen bij de GTP-wagens. “Het is heel knap van de fabrikanten dat ze deze wagens neergezet hebben, de problemen uit de tests verholpen hebben, en dat we 24 uur lang gas konden geven. Dat was wel heel vet.” De Acura van Meyer Shank Racing was verder dominant, met name op de rechte stukken ging de wagen van Helio Castroneves, Tom Blomqvist, Colin Braun en Simon Pagenaud als de brandweer. Van der Zande zag vroeg in de race hoe de kaarten geschud waren. “Ik wist het gelijk al. Je wint Daytona door goed door het verkeer te komen. Door de neutralisaties blijft het veld goed bij elkaar. Ik wist dat we zonder goede topsnelheid niet ver zouden komen. De Acrua’s reden om ons heen, het maakte niet uit of we aan de leiding reden of niet. Toen wisten we dat ze heel snel zouden zijn, maar we hoopten toch dat we dan op een andere manier konden winnen of dat ze nog niet de topsnelheid vasthielden. Ik heb geen enkel moment gehad waarop ik hem ertussen had kunnen zetten. Ik denk zelfs dat als ik een Acura had ingehaald, die me wel teruggepakt zou hebben en weer weg was gereden.”

Tekst gaat verder onder de foto

De #01 Cadillac gaat op de oval buitenom voorbij aan een LMP2.

Foto: Richard Dole / Motorsport Images

Toch was er op zondagochtend lokale tijd een moment waarop de #01-wagen van Van der Zande ineens rapper ging dan de #60. Het bleek een tijdelijke opleving. “Wij gingen niet zo goed in de nacht, maar vanaf een uur of zeven ’s ochtends konden we betere banden voor onze auto gebruiken”, legde Van der Zande uit. “Daar waren we sneller mee. Het verschil was groot, maar het kan dat die Acura op dat moment op gebruikt rubber reed om banden te sparen. Dixon ging ineens heel hard met de wagen. We hoopten dat we het vast konden houden, de Acura’s lieten met die reparaties een gat vallen. Dat de #10 terug kon keren was wonder, want die lag een paar ronden achter. Dat komt door de vele neutralisaties en dat hoort bij het Amerikaanse racen.” Met name bij herstarts probeerden de Cadillac-rijders nog het verschil te maken door zich agressief op te stellen. “Je moet het hebben van die momenten. Als iedereen zijn banden weer op temperatuur heeft en je bent weer aan het racen, ontstaan er gaten. Als iemand even niet oplet of zich verremt bij een herstart, kun je hem ertussen knallen. Het was een typische race in Daytona: aan de ene kant een slijtageslag, aan de andere kant een sprintrace. Dat maakt het ook mooi.”

Strijd met teamgenoot Bamber

Aan het einde van de wedstrijd raakte Van der Zande, die de race mocht finishen, in gevecht met teamgenoot Earl Bamber, die bij een extra pitstop nieuwe banden kreeg. Het kostte de beide wagens van Chip Ganassi Racing tijd. “Dat was niet zo handig. Ik denk dat het team dit niet goed gecommuniceerd heeft. We probeerden allebei naar voren te komen, en dan is het stom om elkaar dan aan te gaan vallen. Ik vond het zelf een onhandig moment van ons team. Zij doen niet mee voor het kampioenschap [de #02-bolide rijdt de rest van het jaar in het FIA World Endurance Championship en niet meer in Amerika], dus als wij konden winnen, was het handiger als ze ons voor zouden laten. Ik kon gelukkig hem mooi achter me houden.”

Tekst gaat verder onder de foto

Van der Zande in gevecht met Earl Bamber.

Foto: Jake Galstad / Motorsport Images

Tijdens Petit Le Mans, de laatste IMSA-race van vorig jaar, vochten Van der Zande en Bamber ook een stevig duel uit. Dat eindigde in tranen, met twee Cadillacs in de bandenstapel. “Dat mocht absoluut niet weer gebeuren. Toch namen we het in de race tegen elkaar op. Dat zijn van die tricky momenten waarop het team wat mij betreft beter de leiding kan pakken”, besluit Van der Zande, die voor de vierde keer op het algemene podium van de Rolex 24 eindigde. De volgende wedstrijd van het IMSA-kampioenschap is de 12 uur van Sebring, die halverwege maart op de planning staat.