Special feature

Racefamilies in statistieken: De Fittipaldi’s

In vele sporten is het gebruikelijk dat zonen en dochters van sportende ouders in hun voetsporen treden. In de auto- en motorsport komt het zelfs meer dan eens voor, de paddock zorgt ervoor dat families nauw bij de sport betrokken worden. In deze nieuwe reeks duiken we iets dieper in de geschiedenis van bekende families in de autosport. We beginnen met de Fittipaldi’s.

Emerson Fittipaldi, McLaren M23 Ford

Emerson Fittipaldi, McLaren M23 Ford

Motorsport Images

Wilson Fittipaldi

 

We beginnen met de oudste van de zes familieleden: Wilson Fittipaldi. Hij kwam op Eerste Kerstdag in 1943 ter wereld en maakte op 29-jarige leeftijd zijn Formule 1-debuut voor Brabham. Hij kwam in totaal 35 keer aan het vertrek in een Grand Prix, zijn beste resultaat haalde hij in 1973. De Braziliaan scoorde destijds een vijfde plaats met de Brabham BT42.

Wilson had overigens een stuk meer succes in de Braziliaanse Stock Car-klasse. In 44 starts schreef hij twee overwinningen op zijn naam, stond hij twintig keer op het podium en begon hij eenmaal van pole-position. Zijn beste seizoen was 1991 toen hij tweede eindigde in het kampioenschap.

Pas in 2011 hing Wilson zijn helm aan de wilgen, hoewel zijn optredens in de laatste jaren al sporadisch waren. Hij kwam dat jaar nog drie keer in actie tijdens de Brazilian Copa Chevrolet Montana-series.

Emerson Fittipaldi

 

De drie jaar jongere broer van Wilson had een stuk meer succes gedurende carrière. Emerson Fittipaldi debuteerde in 1970 met Lotus in de Formule 1, won nog datzelfde jaar zijn eerste race. Op Watkins Glen begon Fittipaldi vanaf de derde startplaats, maar reed hij naar de overwinning.

Het ging Fittipaldi voor de wind. In 1972 en 1974 werd hij wereldkampioen. In zijn Formule 1-carrière kwam Fittipaldi 144 keer aan de start, won hij 14 races en stond nog eens 14 keer op het podium. Daarnaast mocht hij nog zes keer van pole vertrekken en reed hij zes keer de snelste raceronde.

Na zijn tijd in de Formule 1 verkaste Emerson naar Champ Car, ook daar was hij succesvol. Met 195 starts waren zijn statistieken al even imposant: 22 overwinningen, 65 podiumfinishes en 17 pole-positions. In 1989 werd hij kampioen, bovendien schreef hij dat jaar de Indy 500, het kroonjuweel van de Amerikaanse autosport, op zijn naam. Hij herhaalde dat kunstje nog eens in 1993.

In 1996 zette Emerson een punt achter zijn actieve carrière, hoewel hij in 2008 en 2014 nog even terugkeerde. Dat laatste jaar reed hij voor het gerenommeerde AF Corse in het FIA World Endurance Championship.

Christian Fittipaldi

 

Christian Fittipaldi komt in 1971 als zoon van Wilson ter wereld, hij is de neef van Emerson. In 1991 schreef hij het F3000-kampioenschap op zijn naam voor hij van 1992 tot 1994 in de Formule 1 reed voor Minardi en Footwork Ford. Een vierde plaats was zijn beste resultaat, dat presteerde hij vier keer.

Net als zijn oom verlegde Christian de focus naar IndyCar. Daar had hij aanmerkelijk meer succes dan in de Formule 1: twee overwinningen, twintig podiums en een pole-position. Al met al een respectabele carrière in de formulewagens, maar zijn carrière in sportscars verliep nog veel beter.

In 1993 schreef hij met Porsche de 24 uur van Spa op zijn naam, meer recent won hij drie keer de 24 uur van Daytona, zegevierde hij eenmaal tijdens de 12 uur van Sebring en won hij in 2015 het IMSA Prototype-kampioenschap. Afgelopen jaar maakte hij kenbaar na de 24 uur van Daytona afscheid te nemen.

Pietro Fittipaldi

 

Pietro Fittipaldi, zoon van Juliane Fittipaldi en de kleinzoon van Emerson Fittipaldi, werd in 1996 geboren in Miami. Ondanks dat hij nog maar 24 jaar oud is, heeft hij al een aardige carrière achter de rug. Na een succesvolle periode in de kartsport maakte hij in 2014 zijn debuut in de autosport. In zijn eerste jaar schreef hij op dominante wijze het Formule Renault BARC op zijn naam. Hij gaf dat een vervolg door de MRF Challenge in 2015 te winnen, in 2017 werd hij de laatste kampioen in Formule Renault 3.5 V8.

Sindsdien heeft Pietro in verschillende series geracet en getest: Formule E, Super Formula, IndyCar en DTM. In 2018 crashte hij ongenadig hard tijdens de kwalificatie voor de 6 uur van Spa. Daarbij brak hij zijn linkerbeen en rechterenkel. Na zijn herstel maakte hij in 2019 zijn DTM-debuut. Het was geen overweldigend sterk seizoen bij klantenteam WRT, maar hij eindigde op de vijftiende plaats in het kampioenschap.

Naast alle activiteiten in de autosport heeft Fittipaldi zijn Formule 1-droom nog niet opgegeven. Momenteel staat hij als testrijder onder contract bij Haas F1, in 2018 kwam hij tijdens de Abu Dhabi-test voor het eerst voor de Amerikaanse formatie in actie.

Enzo Fittipaldi

 

De jongste telg uit deze racefamilie is Enzo Fittipaldi. Hij is met zijn 18 jaar de jongere broer van Pietro. Sinds 2017 maakt hij onderdeel uit van de Ferrari Driver Academy. Hij bewees talent te hebben door in 2018 het Italiaanse F4-kampioenschap te winnen met Prema.

Vorig jaar kwam hij goed voor de dag in Formula Regional European Series. Met twee overwinningen, dertien podiums en twee pole-positions eindigde hij als tweede, nipt achter Fredrik Vesti. Enzo rijdt dit seizoen in het FIA Formule 3-kampioenschap, hij doet er alles aan in de voetsporen van zijn familieleden te treden.

Max Papis

 

Een ander lid uit de Fittipaldi-familie die de naam niet draagt, is Max Papis. Emerson Fittipaldi heeft zeven kinderen: vier dochters en drie zoons. Een van zijn dochters is Tatiana en zij is getrouwd met de Italiaan Massimiliano Papis. Hij was goed bevriend met Christian Fittipaldi en zo hebben ze elkaar ontmoet.

Max Papis heeft sinds 1989 in meer dan twintig kampioenschappen gereden. Formule 3, Formule 1, NASCAR, IndyCar, Champ Car, de 24 uur van Le Mans, Grand Am en IMSA. Papis reed in 1995 slechts zes F1-races voor Footwork Hart, hij scoorde zijn grootste successen in IndyCar/Champ Car.

Hij won drie races, stond elf keer op het podium en scoorde drie pole-positions. Zijn beste resultaat was een vijfde positie in het kampioenschap van 1995. In NASCAR kwam hij op Watkins Glen in 2009 tot een achtste plaats.

In de endurance-racerij werd hij in 2004 Grand-Am DP-kampioen. Ook schreef hij de 24 uur van Daytona op zijn naam en eindigde hij tijdens de 24 uur van Le Mans in 2003 op de vijfde plaats met de Panoz LMP 01. In 2018 reed Papis voor het laatst in de Braziliaanse Porsche GT3 Cup.

Sluit je aan bij de Motorsport community

Praat mee
Vorig artikel Hugenholtz: "Zie F1-race Zandvoort in 2020 niet meer gebeuren"
Volgend artikel Van der Zande niet te spreken over de KNAF: "Een gemiste kans"

Beste reacties

Er zijn nog geen reacties. Wil je er één schrijven?

Meld je gratis aan

  • Snel toegang tot je favoriete artikelen

  • Stel alerts in voor breaking news en je favoriete coureurs

  • Laat je horen met de reactiemodule

Motorsport prime

Ontdek premium content
Abonneer

Editie

Nederland