Dubbelcolumn Coronel-broers: “Examens gemaakt alsof ik Tom was”

Tim: “Ik vind het een privilege om een tweelingbroer te hebben. Ik heb ook nog broers en een zus maar dat is toch anders. Tom hoef ik maar aan te kijken en dan weten we genoeg. Je kent elkaar gewoon negen maanden langer dan de rest van de wereld.”

Tom: “Het is moeilijk om een vergelijking te maken. Je hebt uiteraard een band met je familie, daar heb je net iets meer voor over dan voor de rest van de wereld. Met je broer of zus heb je nog wat meer, broer-broer is nog wat closer. Mannen begrijpen elkaar onderling wat beter, vrouwen komen toch van een andere planeet. En dan houdt het op, behalve bij ons dan.”

Mijn vrouw heeft inmiddels wel geleerd om niet tussen mij en Tom in te komen

Tim over de bijzondere band met zijn broer

Tim: “Onze band gaat nog verder dan bij ieder ander, dat maakt het zo uniek. Dat realiseerde ik me echt pas een paar jaar geleden, toen Tom zo succesvol in Japan bezig was. Toen voelde ik dat ik trots was op die jongen en dacht bij mezelf: ‘Huh, dat denk ik niet bij mijn andere broers en zus’. De band is moeilijk te verklaren, je bent zoveel closer met elkaar dan anderen ooit zullen of kunnen begrijpen, want zij weten niet hoe ver dat gaat.”

Tom: “Tim en ik triggeren elkaar altijd naar meer, we hebben altijd een interne strijd maar wel met respect. We zijn heel direct en scherp naar elkaar. Geen ellenlange verhalen, gewoon boem boem boem, snelle klappen. Maar wel heel eerlijk en oprecht.”

Tim: “Wij tweeën tegen de rest van de wereld. Die strijd wint niemand. Ook onze meisjes hebben daar nog moeite mee. Mijn vrouw heeft inmiddels wel geleerd om niet tussen mij en Tom in te komen.”

Tom: “Mijn meisje snapt er nog steeds niets van: ‘waarom hij wel en ik niet?’ Maar dat zal altijd zo blijven.”

Blind vertrouwen

Tim: “Dakar 2009 heeft wel me wel de ogen geopend, toen we samen deelnamen in de Bowler. Dan zit je naast elkaar, de hele dag op elkaars lip. Dan moet je elkaar heel goed begrijpen en vertrouwen. Als je naast een andere navigator gaat zitten, moet je die maar zien te vertrouwen. Die persoon vertrouw je nooit zoals wij elkaar vertrouwen. ‘Hij zal vast wel goed zijn’, maar 100% zeker weet je dat nooit. Wij weten dat wel van elkaar.”

Tom: “We kunnen flink scherp zijn tegen elkaar, anderen noemen dat ruziemaken. Laat ons lekker uitrazen en twee minuten later zitten we gezellig samen een biertje te doen. Dat is wat wij hebben, dat kan niet met anderen. Het komt altijd goed.”

Tim: “Ik heb er dagen last van gehad toen Tom afgelopen jaar uitviel in de Dakar, dat had ik echt niet gehad als ik iemand anders mijn teamgenoot was geweest.”

Tom: “Andersom geldt dat ook, ik ben gebleven om Tim te assisteren. Bij ieder ander was ik echt wel naar huis gegaan, hoor. Dat is heel vreemd. Je weet dat je het samen doet, dat je nooit alleen staat.”

“Of er ook verschillen tussen ons zijn? Tim doet heel snel, ik denk wat langer na en mis daardoor misschien ook wel eens wat. Tim gaat er gewoon voor, op zijn gevoel.”

Tim: “Dat klopt inderdaad, ik ben wat impulsiever. Dat kan natuurlijk ook zo zijn ontstaan omdat ik weet dat er altijd iemand achter me staat, ik weet dat ik altijd wel wordt opgevangen.”

‘Het is toch mooi dat ze er twee had, terwijl ze dacht dat het er maar één was?’

De broertjes maakten vroeger wel eens misbruik van de situatie...

Kwajongensstreken

Tom: “Het feit dat we zo op elkaar lijken heeft ook heel wat voordelen gehad. Er is wel eens een moeder geweest die boos belde dat we het hartje van haar dochter gebroken hadden. Ik zei: ‘Het is toch mooi dat ze er twee had, terwijl ze dacht dat het er maar één was?’ Dat was blijkbaar niet het juiste antwoord want ze gooide direct de telefoon op de haak, haha! We hebben destijds hartstikke gelachen, al realiseerden we ons later wel dat die moeder misschien wel gelijk had. Maar ja, toen was het kwaad al geschiet. En op school heeft Tim mijn examens wel eens gemaakt.”

Tim: “Dat was in de tijd dat Tom druk aan het racen was, ik niet. Hij kwam een keer mijn kamer binnen en zei: ‘Volgende week beginnen je tentamens’. Ik begreep er niets van want ik had alleen maar een paar hoorcolleges. ‘Nee, jij gaat mijn tentamens doen, want ik moet naar Mugello!’ Dat was in 1994. Tom moest zijn studiepunten halen want anders zou hij de studiefinanciering moeten terugbetalen. Ik weet nog heel goed dat ik zijn school binnenkwam en op zoek ging naar een bakje koffie. Ik boven zoeken, onder zoeken, nergens iets te vinden. Toen maar zonder koffie het examen gemaakt. Na afloop vroeg ik aan de surveillant waar de kantine was. Die stond wel even raar te kijken, want Tom zat er al twee jaar op school!”

Tom: “In de autosport hebben we deze wisseltruc eigenlijk nooit gedaan.”

Tim: “Dan had je wel meer gewonnen als we dat gedaan hadden, haha! Toen Tom het vorig jaar in de Dakar zo zwaar had, vroegen mensen ons na afloop dat we zeker wel een paar keer hadden gewisseld. Dat was helemaal niet in ons opgekomen, want dat hadden we zeker mooi kunnen doen! Maar aan de andere kant is het mooi dat Tom dat allemaal heeft meegemaakt. Ik gun het niemand maar het waren wel hele mooie momenten.”

“In de autosport hebben we het nooit omgedraaid, want we willen wel echt zelf die tijd neerzetten. Dan zijn we heel erg op prestige gefocust. In de BMW’tjes raceten we meer tegen elkaar dan tegen de rest van het veld. Ik was een keer een paar duizendsten sneller dan Tom in de kwalificatie. We spraken af: in de eerste tien rondjes rijden we samen weg bij het veld, daarna racen we tegen elkaar. Dus in ronde 2 hoorde ik: ‘Kiekeboe, hé klootzak!’”

Tom: “Ja, toen was ik het zat. De rest van de race hebben we met z'n tweeën geknokt en hebben we niet op de rest van het veld gelet. Je rijdt dan net een extra raceje in de wedstrijd.”

Tim: “Helaas won Tom die race…”

Tom: “Tja, Tim is de snellere maar hij moet leren dat de prijzen pas bij de finish verdeeld worden!”