Correa verklaart keuze voor F3-zitje: "Topteam in F2 onmogelijk"

De laatste keer dat Correa in een racebolide plaatsnam was op 31 augustus 2019. In de tweede ronde van de Formule 2-race op Spa-Francorchamps raakte de Amerikaan met Ecuadoraanse roots betrokken bij de horrorcrash die Anthoine Hubert het leven kostte. Zelf raakte Correa zwaargewond aan zijn rug en benen. Anderhalf jaar later heeft hij meer dan 20 operaties achter de rug om met name zijn rechterbeen goed te laten herstellen van het ongeluk. De revalidatie werd beloond met een contract bij ART Grand Prix, dat hem de kans geeft om in de Formule 3 terug te keren.

In 2017 en 2018 reed Correa al in de GP3 Series, de voorloper van de huidige F3, voordat hij de stap maakte naar de Formule 2. In eerste instantie had hij zijn zinnen gezet op een rentree in de F2, maar in gesprek met F1.com geeft hij meerdere redenen waarom de keuze uiteindelijk op de F3 is gevallen. “Er zijn een aantal redenen waarom ik uiteindelijk voor de F3 heb gekozen. Ten eerste de lengte van het seizoen: het begint later en eindigt eerder, wat mij een grotere buffer geeft voor het geval ik opnieuw onder het mes moet. De tweede reden is de teams in de Formule 2. Het was vrijwel onmogelijk voor mij om daar een topzitje te krijgen, terwijl ik in de F3 deze geweldige kans met ART heb.”

Terugkeer naar normaal leven

Het herstel van Correa verloopt naar eigen zeggen voorspoedig en hij verwacht dan ook geen problemen te ervaren zodra hij weer achter het stuur kruipt. “Alles was erop gericht om te proberen terug te keren in een raceauto. Het is een heel groot avontuur, maar ik heb er een behoorlijk goed gevoel over”, zei hij. “Ik heb veertien maanden met een metalen frame om mijn rechterbeen geleefd, maar die is er nu vanaf en dat was een enorme stap. Daarna werd er een metalen pin in het bot gezet, dat was voor mij de enige manier om er zo snel al klaar voor te zijn. Ik ben nu vrij om gewicht op het been te zetten en ik kan ongeveer doen wat ik wil, zolang de pijn het toestaat. Ik loop alweer behoorlijke wat zonder hulp en grote afstanden doe ik met de hulp van een kruk, dus ik krijg langzamerhand mijn normale leven terug.”

Correa denkt dat hij klaar is voor zijn rentree in de autosport. “Het voelt nog een beetje surrealistisch door alles wat er is gebeurd. Rijden voelde altijd als iets wat ver weg was, maar nu zijn we hier. Ik denk eerlijk gezegd dat ik er klaar voor ben. Ik ken mijn eigen lichaam nu goed en ik weet wat mijn benen kunnen. Ik vertrouw erop dat het geen probleem zal zijn om een racewagen te besturen.” Dat een terugkeer in de autosport altijd al het doel was, blijkt wel uit de trainingen die hij tijdens zijn revalidatie deed. “Fysiek heb ik nog wat werk te doen, hoewel ik zoveel mogelijk bijgehouden heb vanuit de rolstoel. Ik was erg toegewijd en dacht altijd aan dit moment. Ik gaf mezelf geen toestemming om de hele dag op de bank te zitten of te wachten tot het laatste moment.”