In memoriam Anthoine Hubert: Groot talent sterft in het harnas

De laatste dag van augustus anno 2019 kan de geschiedenisboeken in als een inktzwarte dag voor de autosport. Anthoine Hubert heeft op het circuit van Spa-Francorchamps het leven moeten laten na een noodlottig ongeval. Motorsport.com blikt terug op het sportleven van een groot talent, dat veel te vroeg en veel te abrupt is beëindigd in de Belgische Ardennen.

Anthoine Hubert, ART Grand Prix

Anthoine Hubert, ART Grand Prix

Zak Mauger / Motorsport Images

Anthoine Hubert zag het eerste levenslicht als zoon van rallyrijder François, die vooral in eigen land furore maakte. Mede daardoor groeide Anthoine op met de geur van benzine en was het niet verwonderlijk dat hij al op jonge leeftijd in een kart stapte. De jonge telg bleek net als zijn vader aanleg te hebben voor het racen en draaide meteen talloze rondjes, alvorens hij op zijn achtste aan nationale en twee jaar later ook internationale wedstrijden begon deel te nemen.

Een veelwinnaar was hij op het wereldtoneel van de kartbanen - qua titels - nog niet meteen, maar zijn talent was onmiskenbaar. Ereplaatsen in de CIK-FIA Karting Academy Trophy (2010) en het FIA wereldkampioenschap tot achttien jaar (2011-2012) bleken als gewenste springplank te fungeren voor een carrière in de autosport. Met deze adelbrieven op zak en het budget rond, werd zijn eerste bestemming een vrij logische voor nationale talenten: het Franse Formule 4-kampioenschap.

De succesvolle overstap en Van Amersfoort Racing

De single-seaters bleken hem meteen te liggen. Waar het in de internationale kartkampioenschappen veelal bij ereplaatsen bleef, maakte hij in het 'serieuzere' werk nog sneller indruk. Hubert veroverde de Franse F4-titel in zijn debuutjaar, met maar liefst elf overwinningen en - hou u vast - meer dan honderd punten voorsprong op zijn naaste belager. Zijn overmacht en vooral de gevestigde reputatie als snelle leerling maakten duidelijk dat Hubert veel verder kon klimmen op de autosportladder. Zijn toekomst lag in de Formule Renault 2.0 Eurocup, al had hij in die klasse wel een overgangsjaar nodig. Een schande was dat overigens niet. Zeker niet doordat Hubert een jaar later wel zijn mannetje stond met een vijfde notering in de titelstrijd, achter mannen als Jack Aitken en Louis Deletraz. Juist, jongens die hij in de daaropvolgende jaren nog veelvuldig zou tegenkomen.

Na het tweede seizoen in de Eurocup zocht Hubert het andermaal hogerop. Daar kwam ook de link met Nederland om de hoek kijken. Het Franse talent vond namelijk onderdak in Zeewolde, bij Van Amersfoort Racing. Samen trokken ze ten strijde in het Europees kampioenschap Formule 3 - inmiddels opgegaan in de FIA Formule 3 maar destijds nog een even befaamde als competitieve omgeving voor F1-aspiranten. Zijn entree was veelbelovend: al tijdens het vijfde raceweekend - een krachtmeting op de Norisring - liet Hubert onder meer Lance Stroll en George Russell achter zich voor zijn eerste F3-zege. Er zouden in het kampioensjaar van Stroll nog twee podia volgen, alvorens hij Van Amersfoort inruilde voor het in eigen land gezetelde ART Grand Prix.

De GP3 als doorbraak, F2 als gedroomde springplank

Met dat Franse team begon hij aan wat één van de meest succesvolle hoofdstukken uit zijn carrière zou worden: het GP3-tijdperk. Hubert had na een geslaagde test eind 2016 de luxe om het seizoen erna meteen bij het uitgesproken topteam - ART - te mogen debuteren. Met ijzersterke teamgenoten als Russell en Aitken bleek een overwinning nog teveel gevraagd, maar met vier podia en bovenal een schat aan ervaring voor het volgende jaar onderstreepte Hubert zijn reputatie als talent om rekening mee te houden. 2018 moest vervolgens hét jaar van zijn doorbraak worden en Hubert stelde niet teleur. In het laatste jaar van de GP3 Series - dat kampioenschap ging ook op in de FIA F3 - greep hij de macht. In een verbeten strijd met teamgenoot Nikita Mazepin bleken twee overwinningen en vooral de stabiliteit van een erkend kampioenschapsrijder genoeg om de kroon te pakken.

Het gaf Hubert naast een plekje in de geschiedenisboeken als laatste GP3-kampioen nog twee veel belangrijkere zaken: een ticket naar de hoogste opstapklasse, de Formule 2, en een entreebewijs voor de Renault Sport Academy, het juniorentraject van het bijbehorende Formule 1-team. Hubert was misschien geen groeibriljant zoals Max Verstappen - die allerlei klassen oversloeg op weg naar de Formule 1 - maar zag zijn droom door gestage progressie wel steeds dichterbij komen. Dit gold helemaal toen hij in zijn eerste F2-seizoen direct een goede indruk achterliet.  Hubert viel zelden te betrappen op gekke dingen en wist als rookie zelfs twee races te winnen. Nota bene zijn thuisrace op Paul Ricard en één van de twee prestigieuze krachtmetingen in het prinsdom Monaco.

Hubert kwam dus nog verder tot bloei en leek hard op weg naar een topzitje in de Formule 2 voor 2020. Daarmee zou hij een serieuze gooi naar de titel kunnen doen en kwam zijn jongensdroom echt binnen handbereik. Zover mocht het echter niet komen. Op die verschrikkelijke laatste dag van augustus werd hem alles ontnomen in één noodlottig moment. Hoever de ster van de vaak goedlachse Hubert nog had kunnen rijzen, zullen we nooit weten. Het leven kan zo oneerlijk en vooral verschrikkelijk hard zijn, deze gitzwarte zaterdag in Spa vormt andermaal het bewijs.

Sluit je aan bij de Motorsport community

Praat mee
Vorig artikel Latifi: "Superlicentie alleen niet genoeg voor F1-stoeltje"
Volgend artikel F2-coureur Correa geopereerd, toestand stabiel

Beste reacties

Er zijn nog geen reacties. Wil je er één schrijven?

Meld je gratis aan

  • Snel toegang tot je favoriete artikelen

  • Stel alerts in voor breaking news en je favoriete coureurs

  • Laat je horen met de reactiemodule

Motorsport prime

Ontdek premium content
Abonneer

Editie

Nederland